De 23-jarige Guusje Slagter wil de wereld inspireren middels sprookjes om als individu te kijken naar wat je kan bijdragen als het gaat om de wereld verbeteren.
"Wij denken altijd dat de macht bij het 'hogere' zit; zoals politiek en grote bedrijven, terwijl we vergeten hoeveel wij zelf kunnen doen! Mijn boek De kleine wereldverbeteraar inspireert om na te denken, om stil te staan bij het verbeteren van de wereld zonder dwingend over te komen. Mijn motto luidt: "Als er genoeg individuen zijn, zal de massa de wereld veranderen."
De vijf apen
Een verhaal uit de kleine wereldverbeteraar over verandering
Er waren eens vijf apen. Ze leefden in een door de mens ontwikkelde omgeving, maar helaas wisten ze niet beter. Geboren en getogen in gevangenschap hadden ze nooit iets van de buitenwereld kunnen zien. Ze voelden wel dat het beter kon, maar ze wisten dus gewoon niet beter. Elke dag was redelijk hetzelfde: naar het binnenverblijf, naar het buitenverblijf, zo nu en dan wat eten zoeken, een beetje vlooien en af en toe elkaar krijsend de stuipen op het lijf jagen.
Elke dag speelde zich een echte haat-liefderelatie in dit apenverblijf af. Op een dag, toen de vijf apen weer eens het binnenverblijf in gingen, stopte er eentje stomverbaasd, waardoor de andere vier heel onhandig tegen zijn rug aan botsten. In het midden van het verblijf stond een ladder met daarboven een tros bananen. De apen keken elkaar vragend aan (ook apen hebben emoties en kunnen deze uiten). Uiteindelijk besloot het trotse alfamannetje de tros bananen te halen. Op het moment dat hij zijn grote teen op de derde laddersport zette, werden de andere apen op de grond overspoeld met ijskoud water. Dat hield pas op als de aap van de ladder af kwam. Deze toch wel slimme apen beseften al snel dat ze de bananentros helaas moesten laten hangen als ze warm en droog wilden blijven.
Kort daarna werd een van de vijf apen vervangen door een aap uit een andere omgeving. Die zag de tros bananen hangen en wilde hem snel pakken, voordat de andere het zagen. Wat leuk, zo’n welkomstcadeau! Maar op de tweede tree werd hij er door de andere apen af getrokken en werd hem eens goed verteld (zoals apen dat kunnen) dat hij niet op die ladder mocht klimmen! Een week later werd er nog een aap uit de oude broederschap vervangen door een nieuwe aap. Ook hij zag de tros bananen, maar nog voordat hij een vinger naar de trap uitstak, werd deze aap goed duidelijk gemaakt dat hij dat absoluut niet mocht doen, ook door de aap die er de vorige week pas bij gekomen was, terwijl die de geschiedenis van de ladder en de ijskoude douche zelf nooit had meegemaakt. Na enige tijd waren alle ‘oude’ apen in dit verblijf vervangen door nieuwe apen. De eerste groep van vijf apen werd gezien als de ‘getrotseerde-tros-broeders’. Zij hadden de mythe van de ladder geschapen, zij trotseerden voor het eerst de tros bananen en de ladder. Er was nu geen één aap meer in het verblijf die zelf nat was geworden tijdens een ladderincident. Toch wisten de nieuwe apen dat ze de ladder niet mochten beklimmen en ze hielden zich daaraan, zonder enig idee te hebben wat de reden daarachter was...
Ben jij één van die laatste apen? Wat doe je eraan om dat niet te zijn?
