Drift: dubbellevens, wisselende verhaallijnen en een open eind

Het woord ‘drift’ heeft vele betekenissen. Het beschrijft de sterke aandrang die mensen kunnen voelen, van levensdrift tot driftig om je heen slaan. Het is onbedoeld afwijken van je koers en al dan niet gewild meegevoerd worden door de stroom.

Dubbelleven
Eloïse komt er op haar vijftiende achter dat haar vader, Louie, een andere gezin heeft. Verbijsterd stelt ze vast dat het dubbelleven van haar vader met medeweten van beide vrouwen tot stand kwam. Hoewel het voor niemand een evidente of gemakkelijke keuze is, slagen de volwassenen er in de gezinslevens perfect gescheiden én leefbaar te houden. Ze hebben echter geen rekening gehouden met de kinderen, die voor een voldongen feit worden geplaatst.

Van de ene op de andere dag is Eloïse een buitenechtelijke dochter, een rol waartegen ze hevig rebelleert. Na verloop van tijd wordt haar woede complexer. Het is niet zozeer de ontrouw van haar vader, maar het zwijgen van alle volwassenen in haar omgeving dat haar stuurloos maakt: “Het geheim had ons gezinsbouwwerk ondergraven, mijn grond onstabiel gemaakt.” Ze vlucht en volgt uiteindelijk haar vriend naar Zeeland: weg uit Antwerpen.

Terug in de liefde
Vier jaar later komt ze als getrouwde, kersverse moeder terug naar de stad waar ze geboren en getogen is. De straten, de Schelde, de winkels en cafés; alles zorgt ervoor dat Eloïse kopje ondergaat in de stroom herinneringen. Wanneer ze Jacob - haar eerste grote liefde - opnieuw ontmoet, vraagt hij haar om mee te gaan naar Frankrijk. Ze is doodsbang dat ze haar vader achterna gaat en is zich bewust van de gevolgen die dit voor haar dochter zal hebben. Wanneer ze schriften krijgt waarin haar dementerende vader zijn versie van de feiten geeft, laat het verleden haar niet meer los. Het trekt aan haar en vraagt om aandacht en opheldering. Ze ziet geen andere mogelijkheid dan Jacob te volgen en haar eigen verhaal op papier te zetten. Tijdens het schrijven leest ze de woorden van haar vader en net als vroeger beïnvloedt hij haar gedrag en denken.

Verleden en toekomst wisselen elkaar
Drift is opgesteld als de wisselwerking tussen twee versies van eenzelfde verleden, het ene geschreven door Eloïse die krampachtig op zoek is naar een houvast. Het andere door Louie, die in de korte tijd die hem nog rest begrip zoekt. Ellen Van Pelt slaagt er bijzonder goed in om beide personages een eigen vertelstijl te geven. Waar Louies stijl stabiel, prozaïsch en nostalgisch is, wordt het verhaal van Eloïse gekenmerkt door een krachtig samenkomen van emoties: “Daar was het weer. De woede. In mijn onderbuik. Zijn verhaal. Over hem, over haar, over ons. Zijn verhaal, zijn visie.” Elk hoofdstuk van haar verhaal krijgt als titel een woord dat zowel de sfeer als de inhoud samenvat. De opeenvolgende titels – van ‘vluchthuis’ tot ‘home’ – tonen het proces dat ze doorloopt. Verwijzingen naar literatuur, architectuur en kunst plaatsen de gevoelens van de twee hoofdpersonages in een ruimer geheel.

Open eind
Zijn kinderen gedoemd om in de voetsporen van hun ouders te treden? Een antwoord komt er niet. Hoe frustrerend open eindes ook kunnen zijn, voor dit boek is het de enige juiste optie. Ellen Van Pelt schreef een debuut dat even poëtisch en strak gestileerd is, als recht voor z'n raap en woelig is. Een knappe prestatie die vraagt om meer.