IJzersterk, humor, lullen en kanker: Rabbit Hayes

Het verhaal

Rabbit ‘Mia’ Hayes heeft vier jaar lang moeten vechten tegen de ziekte borstkanker, wanneer ze het afschuwelijke nieuws krijgt dat ze nog maar enkele dagen te leven heeft. Rabbit, een gelukkige en alleenstaande moeder, geniet zoveel mogelijk van de dagen die ze nog heeft. Dit samen met haar chaotische familie en haar dochtertje Juliet. En natuurlijk met de enige man die ooit een plekje in haar hart heeft gehad: Johnny Faye. Ze probeert alles uit haar laatste dagen te halen en met een dosis humor blikt ze terug op haar bewogen verleden met haar dierbaren.

Een vechter, borstkamer en glimlachen

Rabbit, letterlijk vertaald konijntje, doet je al glimlachen en dit zet dit direct de toon voor de rest van het boek. Het verhaal knalt bij je binnen, vanaf de allereerste zin: ‘Vandaag kreeg ik de diagnose borstkanker.’ Want wie kent zelf niet iemand in zijn omgeving met deze vreselijke ziekte? Het sterke karakter van Rabbit blijkt uit haar eerste blog. Ze is een vechter, een sterk persoon die alles zal doen om maar te overleven. Ze is een voorbeeld voor anderen en niet alleen fictief, maar ook voor elke lezer onder ons.

Lullen en verdomme
De schrijfster, Anna McPartlin, neemt geen blad voor de mond en mijdt woorden als ‘lullen’ en ‘verdomme’ niet. Dit maakt het zware verhaal over deze behoorlijk wegende ziekte een stuk luchtiger. Samen met de nodige humor, blijft De negen dagen van Rabbit Hayes letterlijk een boek met een lach en een traan. En ja, ik moet je eerlijk bekennen, zelf ben ik niet zo grappig en humor blijft me vaak bespaard, maar ook ik ben met een glimlach op mijn gezicht verknocht geraakt aan dit boek. En zelfs af en toe zit ik met tranen in mijn ogen naar de bladzijden te staren.

Klein minpuntje

De negen dagen zijn beschreven vanuit Rabbit haar geliefden. Ieder vertelt over het heden en verleden, een emotioneel geheel. Rabbit had veel geliefden om haar heen en iedereen komt in De negen dagen van Rabbit Hayes aan het woord. Dat is gelijk mijn enige minpunt, de personages en de sprongen van heden naar verleden, maakt het helaas lastig de draad niet kwijt te raken. En dit doet wat af aan het emotievolle levensverhaal van Rabbit.

Rauw, echt en realistisch
Waarom het zo diep raakt? ‘Ik rukte mijn pyjamatop uit en daar was mijn rechterborst, naast een lelijk plat terrein vol littekens. Ik wilde niet huilen..’ Deze woorden spreken voor zich: een schrijfstijl die rauw, echt en realistisch is. Niets wordt mooier verwoord, het is zoals het is. De kracht zit in de woorden.

Onmacht en verwoesting

Ik kan eigenlijk maar een ding zeggen: De negen dagen van Rabbit Hayes moet je lezen. Alleen al omdat deze ijzersterke vrouw je kracht geeft te genieten van het leven. Zelfs ondanks haar onmacht en de verwoesting in haar gezin door kanker. Zo’n negatief onderwerp toch positief belichten is wat dit boek uniek maakt. Dit boek laat je lachen, maar ook huilen. Kortom, het lezen meer dan waard.