Header Ingrid
Interviews

Ingrid Oonincx: : "Als journaliste vind ik het belangrijk dat alles in het verhaal klopt."

Op 31 mei 1968 werd Ingrid Oonincx geboren in enclavedorp Baarle-Nassau. Als jongvolwassene verhuisde ze naar Tilburg waar ze nu nog steeds woont. Ingrid begon met het schrijven van verhalen kort nadat ze moeder was geworden. In die periode was ze aan huis gebonden en zocht ze naar iets om zich in de avonduren mee bezig te houden. De liefde voor het geschreven woord won. Nickname (2010) was haar debuut. Inmiddels zijn we vier boeken verder.

Thriller-expert Cees van Rhienen kreeg een paar uurtjes in haar drukke agenda gereserveerd om haar door middel van een interview nog wat beter te leren kennen. Hij bezocht haar op haar nieuwe huisadres.

Zien we hier de Ingrid die iedereen kent of is er ook ooit een andere Ingrid geweest?

‘Op mijn vijftiende was ik punk: zwartgeverfde haren, zwaar opgemaakt, kapotte kleding ofwel een heftige puberteit waarin ik me tegen alles en iedereen met volle overtuiging afzette. Het was blijkbaar nodig en heeft me gevormd tot wat ik nu ben. Tot mijn 28ste heb ik met veel plezier als bassist in allerlei bandjes gespeeld, maar op een gegeven moment was ik daar klaar mee. Toen ben ik begonnen aan een opleiding journalistiek en ben ik ook als bedrijfsjournalist gaan werken. Tijdens de opleiding kwam mijn liefde voor het schrijven naar boven. Even later kwam mijn partner in beeld en kregen we twee zonen. Ik werk nu drie dagen per week als communicatieadviseur op een hogeschool. Op de andere dagen werk ik aan mijn boeken. Om lichamelijk en geestelijk te ontspannen ga ik hardlopen. Het liefst op een onverhard, zwaar parcours. Ik word heel blij van hardlopen in de bergen.’

Pretty Boy is het eerste boek bij je nieuwe uitgever, De Crime Compagnie. Je andere boeken zijn bij The House of Books (THB) verschenen. Merk je verschil tussen de werkwijze van beide uitgevers?

‘Zonder over beter of slechter te willen spreken, is er wel een verschil. Daar waar de redacteur van THB er tijdens het schrijfproces meer ‘bovenop’ zat, was dit bij mijn nieuwe uitgever De Crime Compagnie helemaal niet het geval. Enerzijds voelde die vrijheid heel prettig, anderzijds maakte het me in het begin een beetje onzeker, maar dat is verdwenen. Onze samenwerking is goed, ze hebben alle vertrouwen in me bij de uitgeverij. Toen ik het manuscript inleverde, kreeg ik slechts enkele verbetersuggesties. Dat klopte bij het gevoel dat ik al had over Pretty Boy: het is een goed verhaal. Ik ben er trots op.’

Hoe is de verhaallijn van Pretty Boy ontstaan? Ik vind het een verrassend verhaal dat anders is dan je voorgaande boeken. Maar het idee ontstaat vast niet zomaar onder een rondje hardlopen.

‘De buitenlandse verhaallijn was er het eerst. Lang geleden ben ik in het zuiden van de Verenigde Staten op vakantie geweest. De slechte leefomstandigheden die ik daar op bepaalde plekken aantrof, hebben me aan het denken gezet. Wat doet opgroeien in zo’n omgeving met je persoonlijke ontwikkeling? In hoeverre kun je loskomen van je opvoeding en afkomst? Wat als er niemand iets van je verwacht? Pretty Boy gaat over de invloed van een jeugdtrauma op de rest van je leven. Dat gegeven heb ik meegenomen in de ontwikkeling van het verhaal en mijn hoofdpersonages.

Als journaliste vind ik het belangrijk dat alles in het verhaal klopt, dus ik controleer alle feiten. Met die Amerikaanse verhaallijn was dat best ingewikkeld, omdat die in een ver verleden speelt en het over lokale wetgeving ging. Een vriendin van me heeft contact opgenomen met een gepensioneerde Texaanse politieagent en hem mijn ‘case’ voorgelegd. Als resultaat daarvan heb ik het verhaal van Texas naar New Mexico verplaatst, omdat de wetgeving daar iets milder is. Bovendien kwam ik daardoor op Truth of Consequenses als locatie. Een plaatsnaam die meteen mijn verbeelding prikkelde.’

"Tussendoor kwam ook nog een verbouwing en verhuizing. Daardoor liet ik het manuscript een poos liggen, waardoor ik er later met een frisse blik naar kon kijken."

Ik vind de kwaliteit in Pretty Boy hoger dan in je eerdere boeken. Hoe sta je daar zelf tegenover?

‘Gedurende 2,5 jaar heb ik wekelijks columns geschreven voor de krant. Dat zijn kleine schrijfoefeningen die je dwingen scherp te formuleren. Dat werkt ook door bij het schrijven van langere verhalen. Voor Pretty Boy heb ik meer tijd genomen dan voor mijn eerdere boeken, namelijk ruim twee jaar. Tussendoor kwam ook nog een verbouwing en verhuizing. Daardoor liet ik het manuscript een poos liggen, waardoor ik er later met een frisse blik naar kon kijken. Dat hielp. Als je zonder pauze doorschrijft, word je op een gegeven moment namelijk blind voor je fouten.’

Het thema in Pretty Boy is de persoonlijke identiteit. In je vorige boeken komen ook maatschappelijke thema’s aan bod. Wat heb je voor de toekomst in gedachten?

Pretty Boy is eigenlijk een ‘klein’ persoonlijk verhaal over wie je bent en hoe je door het leven gaat. Voor mij was het voor het eerst dat ik zo diepgaand over de relatie tussen een man en een vrouw schreef. Ik vond het erg leuk om dit thema uit te diepen, maar voor mijn volgende boek zoek ik weer een nieuwe uitdaging. Ik denk aan een actueel thema in de samenleving. Criminaliteit is altijd aanwezig, in welke vorm dan ook. Ik loop met een paar ideeën rond, maar kan er nog niet heel veel over zeggen. Ik kan wel verklappen dat ik goed rondkijk in mijn eigen omgeving. Het is hier in Brabant heel interessant, als je er op een bepaalde manier naar kijkt.’

Tenslotte, bij de presentatie van je boek is een band aanwezig. Die hebben twee nummers op hun programma staan: Hit The Road Jack van Ray Charles en Every Time I Think of You van The Babys. Waarom specifiek deze nummers?

'Ik laat me graag door muziek inspireren. Muziek versterkt gevoelens. Hit The Road Jack van Ray Charles heeft te maken met de verstoorde relatie tussen de hoofdpersonen Jack en Hannah. Het is ook de naam van het bedrijf van Jack en heeft voor hem nog een andere betekenis die ik niet kan onthullen, omdat ik dan te veel prijsgeef.

Every Time I Think of You van The Babys is het speciale liedje van Hannah en Jack en herinnert Hannah en Jack aan het goede dat ze ooit hadden.'

We hebben nu ook de persoon achter de auteur iets beter leren kennen en alvast een beetje achtergrondinformatie over Pretty Boy. Het kan bijna niet anders of hier gaan veel lezers positief over zijn. Ik ben wel benieuwd wat Ingrid interessant genoeg vindt in of over Brabant om daar een spannend boek over te gaan schrijven.

Wil je altijd op de hoogte zijn van de boeken binnen jouw favoriete genre? Stel je voorkeur in en ontvang updates.

Cees
Cees