Eerder schreef Frank Krake (1968) een autobiografisch boek over een faillissement en een boek over een zwarte man die Nederland leerde tandenpoetsen. De stap naar de sportwereld van Joop Munsterman lijkt een opvallende. Lijkt, want Krake loopt ongezien al jaren mee. Joeri Zwarts sprak de schrijver van Rood Bloed over het schrijfproces, FC Twente en het supporterschap.
Bent u een liefhebber van sportboeken?
Dat ben ik zeker. Ik lees zoveel mogelijk sportboeken. Vaak biografieën. Daarbij hebben personen uit de voetballerij mijn voorkeur. Pas geleden heb ik ook het boek over Thomas Dekker gelezen. Dat las erg lekker weg.
Dus u bent een sportliefhebber?
Absoluut. Ik ben er beroepsmatig ook bij betrokken. Mijn bedrijf heet De Hand van Maradona. Wij organiseren signeersessies met alle grote sporters ter wereld. De memorabilia gaan naar veilingen, goede doelen of particulieren. Dus mijn vak is ook sport gerelateerd.
Hoe bent u op het idee gekomen voor dit boek?
Mijn zoon voetbalt bij ATC’65, de amateurclub waar Munsterman voorzitter van was. Hij stapte als onderdeel van het hele bestuur na 23 jaar op. Toen werd ik gepolst voor een bestuursfunctie. We hebben een eerste gesprek gehad. Achteraf vroeg ik hem hoe het met zijn boek stond, want ik had gehoord dat hij daar mee bezig was. Hij kwam niet verder zei hij, hij bleef steken. Tijdens het vervolggesprek heb ik gezegd dat ik geen interesse had in een bestuursfunctie, maar wel in het schrijven van zijn boek.
Hoe is het schrijfproces in de periode daarna verlopen?
De eerste twee maanden heb ik huiswerk gedaan. Inlezen, indelen in episodes en duidelijk krijgen wat ik hem wilde vragen. Er is natuurlijk een hoop gebeurd. Om zeker te weten of het boek kans van slagen had moest ik weten of Joop kritisch naar zichzelf durfde te kijken. Ik heb hem gevraagd vier lijstjes te maken; tien beste beslissingen, tien onthullingen, tien spectaculaire verhalen en tien fouten. Dat hij ook dat laatste lijstje durfde op te stellen, gaf de doorslag.
Zijn er dingen die u niet heeft opgeschreven?
Nee. Ik heb wel dingen opschreven die niet gepubliceerd zijn. Munsterman heeft namens Wegener in een dagblad geïnvesteerd dat De Pers heette. Toen hij wegging heeft hij een geheimhoudingscontract ondertekend, omdat Wegener een beursfonds is. Tijdens het schrijven hebben we er niet bij stilgestaan dat dat zo streng was. We hebben het uit laten zoeken door een advocaat en vervolgens eruit gehaald. Ontzettend jammer.