Rood Bloed Boek
Sportboeken

Frank Krake: “Dat hij ook een lijstje met tien fouten durfde op te stellen, gaf de doorslag”

Eerder schreef Frank Krake (1968) een autobiografisch boek over een faillissement en een boek over een zwarte man die Nederland leerde tandenpoetsen. De stap naar de sportwereld van Joop Munsterman lijkt een opvallende. Lijkt, want Krake loopt ongezien al jaren mee. Joeri Zwarts sprak de schrijver van Rood Bloed over het schrijfproces, FC Twente en het supporterschap.

Bent u een liefhebber van sportboeken?
Dat ben ik zeker. Ik lees zoveel mogelijk sportboeken. Vaak biografieën. Daarbij hebben personen uit de voetballerij mijn voorkeur. Pas geleden heb ik ook het boek over Thomas Dekker gelezen. Dat las erg lekker weg.

Dus u bent een sportliefhebber?
Absoluut. Ik ben er beroepsmatig ook bij betrokken. Mijn bedrijf heet De Hand van Maradona. Wij organiseren signeersessies met alle grote sporters ter wereld. De memorabilia gaan naar veilingen, goede doelen of particulieren. Dus mijn vak is ook sport gerelateerd.

Hoe bent u op het idee gekomen voor dit boek?
Mijn zoon voetbalt bij ATC’65, de amateurclub waar Munsterman voorzitter van was. Hij stapte als onderdeel van het hele bestuur na 23 jaar op. Toen werd ik gepolst voor een bestuursfunctie. We hebben een eerste gesprek gehad. Achteraf vroeg ik hem hoe het met zijn boek stond, want ik had gehoord dat hij daar mee bezig was. Hij kwam niet verder zei hij, hij bleef steken. Tijdens het vervolggesprek heb ik gezegd dat ik geen interesse had in een bestuursfunctie, maar wel in het schrijven van zijn boek.

Hoe is het schrijfproces in de periode daarna verlopen?
De eerste twee maanden heb ik huiswerk gedaan. Inlezen, indelen in episodes en duidelijk krijgen wat ik hem wilde vragen. Er is natuurlijk een hoop gebeurd. Om zeker te weten of het boek kans van slagen had moest ik weten of Joop kritisch naar zichzelf durfde te kijken. Ik heb hem gevraagd vier lijstjes te maken; tien beste beslissingen, tien onthullingen, tien spectaculaire verhalen en tien fouten. Dat hij ook dat laatste lijstje durfde op te stellen, gaf de doorslag.

Zijn er dingen die u niet heeft opgeschreven?
Nee. Ik heb wel dingen opschreven die niet gepubliceerd zijn. Munsterman heeft namens Wegener in een dagblad geïnvesteerd dat De Pers heette. Toen hij wegging heeft hij een geheimhoudingscontract ondertekend, omdat Wegener een beursfonds is. Tijdens het schrijven hebben we er niet bij stilgestaan dat dat zo streng was. We hebben het uit laten zoeken door een advocaat en vervolgens eruit gehaald. Ontzettend jammer.

Fc Twente Stadion

Jammer dat de pers zich vooral gestort heeft op alle verhalen die al bekend waren

Heeft u zelf iets met FC Twente?
Ik ben supporter in hart en nieren. Dat maakte het extra interessant. Ik kon iemand die twaalf jaar aan het roer heeft gestaan van mijn club open en bloot alles vragen.

Was het lastig om het supportershart en het schrijvershart te scheiden?
Laat ik zeggen dat ik me ervan bewust was. Dat is, denk ik, voldoende. De lezer moet niet de indruk hebben dat ze een supportersverhaal lezen. Ik denk dat ik professioneel genoeg ben om dat te kunnen.

Het kan natuurlijk ook een voordeel zijn.
Dat denk ik ook. Ik heb staan janken toen FC Twente kampioen werd. Toen we een jaar later de beslissende wedstrijd in de Arena speelden, zat ik er zelf. In het boek schrijf ik dat het stadion elektrisch geladen voelde. Dat zijn mijn woorden, die ik later pas aan Joop voorlegde. Hij was het er meer eens, dus kwam het in het boek. Het feit dat je er als supporter zo dichtbij stond, maakt dat je beter in staat bent om het onder woorden te brengen.

Is uw mening over Munsterman veranderd?
Nee, niet veranderd. Ik was altijd al genuanceerd. Ik heb zelf leiding gegeven aan een bedrijf waar driehonderd man werkte toen het failliet ging. Er was geen redden meer aan, maar ook toen moest ik positiviteit blijven uitstralen. Altijd blijven doen alsof we het gingen redden. Dat ben je verplicht naar je werknemers en de klanten. Door het schrijfproces ga je meevoelen met wat de afwegingen van Munsterman waren. Het is duidelijk dat er foute keuzes zijn gemaakt, maar ik heb begrip gekregen voor de omstandigheden waaronder die gemaakt zijn.

Wat vindt u van de reacties op het boek?
Zonder zuur te willen klinken, vind ik het jammer. De pers heeft zich vooral gestort op alle verhalen die al bekend waren; Cyprus-constructie, Doyen Group en de aparte BV. Dat zijn de achilleshielen van Joops voorzitterschap. In dit boek zijn die ingebed in de omstandigheden, alhoewel er eigenlijk niets nieuws verteld wordt. In landelijke kranten en op televisie gaat het vooral over die onderwerpen. Terwijl er zoveel nieuws in het boek staat! FC Twente moest van de KNVB van te voren aangeven dat ze niet in hoger beroep zouden gaan. Dat is het ontzeggen van de rechtsgang. Dat is zo ongeveer heiligschennis. Of dat er een rechtszaak in Brussel komt waar de Doyen-constructie wordt behandeld. Dat kan zo doorslaggevend zijn als het Bosman-arrest. Het is een gemiste kans dat die onderwerpen blijven liggen.

Wat ik erg leuk vond is dat u aan het eind van ieder hoofdstuk een vermakelijk verhaal plaatste. Dat brak de chronologie en scheen een ander licht op de ontwikkeling van FC Twente.
Dat was precies de bedoeling. Ik loop als fan al veertig jaar mee in de voetballerij. Het was voor mij een openbaring om te horen hoe het eraan toe gaat bij een transfer. Dat Luuk de Jong er zelf beter van wordt als hij goedkoper vertrekt! Ik wist niet wat ik hoorde.
Ik plaats van dat soort verhalen tussen de regels door te frommelen bedacht ik om het als losse verhalen cursief aan het eind van ieder hoofdstuk te plaatsen. De uitgeverij had het nooit eerder op die manier gedaan, maar was wel enthousiast.

Heeft u al plannen voor een volgend boek?
Ik heb al plannen voor vijf boeken in mijn hoofd. Ik hou ervan om voor ieder boek een onderwerp te kiezen wat compleet los staat van de andere. Dat blijft leuk. Het kan zijn dat dat weer in de sport is, bijvoorbeeld een biografie van een wielrenner. Maar voorlopig nog niet. Ik heb mijn vrouw moeten beloven dat ik het komende half jaar niet aan een boek begin.

Joeri
Joeri