Hoe schrijf je een verhaal waarin het ergste wat je kan overkomen leidt tot de beste tijd van je leven? Julietta Henderson laat met haar debuut: De goede grap van Norman Foreman, zien hoe dat kan. Zij vertelde ons hoe dit hilarische verhaal tot stand kwam en ook over haar liefde voor Norman en Sadie, de hoofdpersonages.
Norman Foreman is twaalf als zijn beste vriend Jax plots overlijdt. Samen hadden ze grootse plannen voor de toekomst: als ze zestien zijn optreden op het grote comedy festival Edinburgh Fringe. Die plannen vallen in duigen. Normans moeder Sadie weet niet wat ze moet doen en stelt voor om samen met Norman naar Edinburgh te gaan, zodat Norman de droom in vervulling kan laten gaan. Ze beginnen aan een knotsgekke roadtrip samen met de bejaarde Leonard, die ook besluit mee te gaan. Maar Norman wil niet alleen naar Fringe. Hij wil ook zijn vader vinden. Een prachtig verhaal over verlies, vriendschap, familie en doorgaan.
Hoe kreeg je het idee voor dit verhaal?
“De personages van Norman en Sadie waren er al lang voordat dit verhaal kwam. Ik kan me niet echt meer herinneren wanneer dat precies was, maar toen de personages er eenmaal waren, had ik het idee dat ik ze allebei al zo goed kenden. Het verhaal heeft zich daarna om die relatie heen gevormd. Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in de relatie tussen comedy en tegenslagen. De ‘wat als’ vraag die ik aan mezelf stelde: 'wat als het ergste wat je ooit overkomen is je kan leiden tot de mooiste tijd van je leven?'”
Hoe was het om je eerste boek te schrijven?
“Ik heb echt super veel plezier gehad tijdens het schrijven van dit boek. Ik vond het heerlijk om het hele proces mee te maken, vanaf de eerste brainstorm tot het laatste bijschaven. Ik ben er wel een paar jaar mee bezig geweest natuurlijk en ik had ook echt geen idee of iemand het ooit zou lezen. Ik was zo verliefd op Norman en Sadie dat ik het verhaal voor hen wilde afmaken.”
Vond je het leuk om langere tijd aan een verhaal te werken?
“Het liefst schrijf ik over personages en ik hou ervan om tijd met hen te spenderen. Het was dus ook heerlijk om maanden, zelfs jaren, met Norman en Sadie door te mogen brengen. Ze zitten in mijn hart en hoofd en ik in die van hen. De verhaallijn is tijdens het schrijven vaak veranderd, maar Norman en Sadie zijn altijd hetzelfde gebleven. Zij dragen dit verhaal.”
Waarom heb je ervoor gekozen om het verhaal af te laten spelen in Engeland?
“Ik voel me enorm verbonden met Engeland, terwijl ik zelf Australisch ben. Ik heb jaren in Londen gewoond. Ik heb ook vaak het gevoel dat ik in beide landen woon. Het was dus voor mij geen gekke keuze om voor Engeland te kiezen. En de Edinburgh Fringe Festival is natuurlijk in Schotland, dan is Engeland ook iets dichterbij.”
Hoe heb je je research gedaan naar de dorpen in Engeland?
“Ik heb drie maanden in een klein dorpje gewoond dat Mousehole heet, dus toen ik aan dit boek begon hoefde ik niet veel onderzoek te doen de woonplaats van de familie Foreman. Toen ik in Engeland woonde heb ik de andere plaatsjes zelf bezocht. Natuurlijk moest ik nog wel wat research doen, zoals de afstanden en wat een logische route zou zijn om naar Edinburgh te rijden. Zelf ben ik jaren geleden voor het eerst naar die Schotse stad geweest en ik was op slag verliefd.”
Waarom koos je de naam Norman Foreman?
“Norman komt van de Britse comedian Norman Wisdom. Sadie heeft haar zoon naar hem vernoemd omdat ze zelf een groot fan van comedy is. Toen ik Foreman bedacht kon ik alleen maar lachen en niet meer loslaten. In het boek zegt Sadie: ‘Er was niemand die me kon zeggen om het niet te doen’, en ik denk dat dat zeker ook voor mezelf geldt.”
Waarom koos je voor comedy?
“Ik ben zelf een grote fan van comedy Ik wilde dat Norman grote tegenslagen zou hebben, zelfs op zo’n jonge leeftijd. Op een dag bedacht ik: wat als je heel graag comedian wil worden, maar er echt super slecht in bent? Zou je dan het lef hebben om het toch te doen of zou je opgeven?”
Waarom koos je ervoor om het verhaal van een moeder en zoon te schrijven?
“Iedere familieband is speciaal, maar ik denk dat die van een alleenstaande moeder met één kind nog een extra laag heeft. Zij hebben alleen elkaar. Ik wilde dat Norman en Sadie elkaars helden zouden kunnen zijn en dat is gelukt.”
Was het moeilijk om deze relatie te beschrijven?
“Norman en Sadie houden zoveel van elkaar dat het heerlijk was om het verhaal om hen heen te bouwen. Zelf ben ik geen moeder, maar ik heb altijd kinderen om me heen gehad. Het is echt een compliment als een lezer zegt dat hij of zij de relatie tussen twee personages zo mooi vindt.”
In het boek denkt Sadie dat ze een slechte moeder is. Waarom heb je ervoor gekozen om hier zo de nadruk op te leggen?
“Ik denk dat iedere moeder, waar ook ter wereld, denk dat ze het niet goed doet of dat ze te kort schiet. Het is nog moeilijker voor iemand in dezelfde situatie als Sadie, want zij had zelf een heftige jeugd. Zij heeft daardoor heel erg het idee dat ze niet weet wat ze aan het doen is en het daardoor ook slecht doet. Ik wilde juist laten zien dat vrouwen het vaak beter doen dan ze denken, dit geldt natuurlijk ook voor alle andere dingen in het leven.”
