Auteur Pimm van Hest en illustrator Aron Dijkstra proberen met hun prentenboek Op de vlucht en bijbehorende scholenactie vluchtelingen een hart onder de riem te steken. Wat zou jíj willen zeggen tegen een kind dat op de vlucht is? Dat vragen Pimm en Aron aan alle kinderen in Nederland en België. Een steunbetuiging, een wens, een vraag? Giet jouw boodschap in een gedicht, poster, brief of lied - individueel, met de klas of met de hele school. De mooiste inzendingen worden door Clavis Uitgeverij gebundeld en alle originele werken worden verspreid onder asielzoekerscentra en nieuwkomersscholen.
Op de vlucht
Hoe kwam je op het idee voor dit boek?
De directe aanleiding om deze tekst te schrijven en er later een kinderboek van te maken, was het verschrikkelijke en ingrijpende beeld van het dode jongetje Aylan Kurdi op het strand van het Turkse Bodrum. Hét beeld dat de wereld intens schokte en eigenlijk meteen én voor altijd het bepalende beeld is geworden voor de hedendaagse vluchtelingencrisis en alle pijn, verdriet, hoop en wanhoop, diepmenselijk leed en al het andere wat ermee is verbonden. Aylan Kurdi zal voor altijd een soort hedendaags symboolbeeld zijn voor de tragiek waar we middenin zitten.
Het boek ontstond zogezegd met de dood van Aylan Kurdi en tijdens de afronding (het maken van de zetproef voor de drukkerij) werd ik geconfronteerd met het (helaas) bijna vergelijkbare beeld van het jongetje Mohammed Shohayet: ook een vluchtelingenkind, dat met zijn familie op weg was naar Bangladesh uit angst voor het leger van Myanmar.
Eens te meer bleek maar hoe belangrijk het was dat dit boek er móest komen.
Aylan Kurdi en Mohammed Shohayet hebben dus het begin en het eind van dit boek gemarkeerd en staan daarom vernoemd in de opdracht van dit boek, samen met alle, alle, alle anderen.
Het beeld van Aylan Kurdi liet mij zogezegd niet los en als iets me bezighoudt dan vind ik een uitlaatklep middels tekst en woorden.
Zo ook nu. Ik ben gaan zitten en, anders dan dat ik anders schrijf (qua stijl), lag er aan het einde van een dag een tekst die mijn gevoel, verdriet, vragen, wanhoop maar zéker ook hoop verwoordde.
Deze tekst heb ik al mijn uitgever voorgelegd en samen waren we het over eens dat het niet per se een traditionele tekst was, maar vanuit de poëzie en symboliek geschikt om een grote groep kinderen aan te moeten kunnen spreken. Eigenlijk zo breed als van de jongsten op de basisschool tot de oudsten en zelfs middelbare schoolkinderen gaan ermee aan de slag.
Vanuit dit gevoel zijn we ook op zoek gegaan naar een illustrator en het leek ons dat Aron Dijkstra dat binnen zijn bijzondere stijl prachtig vorm zou kunnen gaan geven, en ook de symboliek illustratief en beeldend zou kunnen versterken.