Taran Matharu: "alsof ik een spiegel ophoud voor onze maatschappij."

Taran Matharu kreeg datgene voor mekaar waar iedere niet-gepubliceerde schrijver van droomt: je geschreven verhaal plaats je online, het gaat viral en je krijgt een boekdeal. Tegenwoordig reist hij de wereld over om zijn Summoner-serie, te promoten. Zo kwam hij ook in Nederland voor YALFestNL.

Kan je in je eigen woorden vertellen waar De Nieuweling over gaat?
Natuurlijk. Het gaat over een jongen, hij is een weeskind, en hij komt erachter dat hij demonen kan oproepen. Hij wordt veroordeeld wegens een misdaad die hij niet pleegde en moet daarom op de vlucht. Hij komt terecht op een magische militaire academie waar hij zijn krachten leert beheersen om te vechten in de oorlog tegen de orks.

Om het simpel te houden: veel mensen beschrijven het als een mix van Harry Potter, Lord of the Rings en Pokémon.

Hoe kwam je op het idee voor de Summoner-serie?
Vaak zeggen mensen dat als er een verhaal is dat je graag wilt lezen maar niet kan vinden, je het zelf moet schrijven. En dat is wat er bij mij gebeurde. Ik zocht naar dit boek en ik ging naar boekhandels maar het was er niet en ik wist zeker dat het bestond maar ik kon het gewoon niet vinden, dus schreef ik het zelf.

En het verhaal combineert al mijn favoriete dingen in fantasy met wat historische fictie-inspiratie want ik vind 16e-eeuwse fictie erg leuk.

Hoe heb je de namen bedacht?
Er zijn veel plekken waar ik namen vandaan haal. Ik vind Shakespeare-achtige namen leuk. Othello bijvoorbeeld. Ik houd ook van Latijnse namen en oud-Britse namen zoals Isadora. En om namen te vinden ga ik vaak naar websites voor babynamen of namen van de sterren. En die zijn meestal gebaseerd op Latijns, zoals Taurus (stier), en dat is een ster. Ik gebruik eigenlijk een hele mix.

Ik probeer ook de naam en het karakter van het personage zo goed mogelijk te matchen.

Het belangrijkste is dat de namen niet starten met dezelfde letter. Dat maakt het namelijk moeilijk voor de lezers om alle namen te onthouden. Ook is het belangrijk dat ze makkelijk te onthouden en uit te spreken zijn.

Wat is een van de eerste scenes die je schreef voor de Nieuweling?
Wattpad is de YouTube van boeken. De eerste helft van het boek staat daarop, toen ging het viral en kreeg ik een boekdeal. Wat nu op Wattpad staat is zo’n 8,5 miljoen keer gelezen.

De eerste scene die daarop staat is ook meteen de eerste scene die ik schreef. Het is de scene waar Fletcher moet jagen voor eten en geld voor de markt. Het gaat om hemen het rendier dat hij probeert te vangen en mee terugneemt naar het dorp. Daar bij de poorten van het dorp wordt hij tegengehouden door de bewaker, Didric, een pestkop die hem verraadt. De scene bevestigt Fletchers persoonlijkheid als iemand die vindingrijk is, voor wie je empathie hebt. En het laat zien dat Didric een sukkel is.

Ik had niet echt een scene in mijn hoofd toen ik begon, maar meer een idee van de wereld. Je kan niet gelijk in de wereld starten, je moet het langzaam introduceren.

Ik had nog een idee in mijn hoofd, waar Fletcher een demon oproept op een begraafplaats. Dit was een van mijn favoriete scenes om te schrijven.

Zou je je eigen demon willen hebben?
Absoluut. Fletcher heeft een kleine salamander-demon, wat lijkt op een kleine, vleugelloze demon. En als ik een demon moest kiezen op basis van de persoonlijkheid, dan zou het Ignatius zijn. Want hij is erg dapper, loyaal en beschermt Fletcher. Geen enkele demon praat, het zijn meer de emoties die ze voelen, dus Ignatius is eigenlijk een heel intelligent volwassen huisdier.

Maar als ik een soort demon mag kiezen, dan zou ik gaan voor de griffioen. Want je kan ermee vliegen en over de grond rijden. Het is groot en het zou je beschermen. Het is een geweldig schepsel: half leeuw, half adelaar.

Heb je een boodschap met de Summoner-serie?
Ik denk dat auteurs die YA schrijven niet direct een boodschap zouden moeten hebben. Want het zou kunnen resulteren in een soort van preek om de kinderen te leren hoe te denken. En dat vinden de kinderen neerbuigend.

Voor mij is het dus niet een boodschap, maar het is meer alsof ik een spiegel ophoud voor onze maatschappij. Als je ziet dat een dwerg gearresteerd wordt, alleen omdat het een dwerg is op de verkeerde plek, dan zou je het misschien niet kunnen zien in de Amerikaanse gemeenschap. Maar wanneer je er dan over leest denk je: “O, dat is echt verkeerd” en de volgende keer dat je het in de echte wereld ziet, begrijp je het misschien beter. Ik probeer je niets te leren en ben ook niet aan het preken, ik probeer je alleen wat te laten zien.

Het is niet dat mijn boodschap zegt “racisme is slecht”, het is meer van “dit is hoe racisme eruitziet in een fantasy-setting” en daar mag je je eigen mening uit opmaken.

Wat is je advies voor nieuwe schrijvers?
Er is een advies dat ik iedere schrijver geef, want het is zo’n belangrijk advies en ik vind dat het niet genoeg gedeeld wordt. Het is als volgt: wanneer je een boek leest, lees het met het oog van een schrijver. Dus als je het leest, zie en ontdek hoe de schrijver ervoor zorgde dat je het personage leuk vindt. Hoe lukte het de schrijver om twee maanden tijd in twee paragrafen te beschrijven en daarna meteen te starten in een nieuwe scene?

Neem Harry Potter, het is best fascinerend hoe JK Rowling een heel schooljaar laat voelen als een heel consistent verhaal, het is een skill. En het is een skill die je alleen kan leren door te zien hoe anderen het doen.

Dus dat is mijn belangrijkste advies. Als je een goed boek leest, probeer uit te vinden wat het zo goed maakte.

Denk je erover na om een nieuwe serie te schrijven? Waar zou het over gaan?
Ja. Deze serie is een trilogie met een prequel die zich afspeelt in de tijd vóór het eerste boek in de trilogie. En dan zijn er nog gidsen met schetsen en meer informatie over deze wereld.

Nu schrijf ik een nieuwe Science Ficton serie die zich afspeelt op een andere wereld met historische elementen erin. Veel groepen mensen zijn verdwenen tijdens de veranderingen in de geschiedenis en zij eindigden op deze planeet. En het verhaal gaat dan over de nieuwe mensen die op die planeet terecht komen en ze proberen uit te zoeken hoe ze daar kwamen en wie hen dat aandeed. En opeens wordt ze vertelt dat ze moeten deelnemen aan een soort van Hunger Games-wedstrijd.

Als je thuis rondloopt, herkennen mensen je dan en vragen ze je voor een handtekening?
Nee, nooit. Ik denk dat dat een van de voordelen is van het zijn van een schrijver. Je bent alleen een bekend persoon als je naar een specifiek evenement gaat. Je wordt niet als een beroemdheid behandeld in het openbaar vervoer.

Mijn droom is om iemand tegen te komen in het openbaar vervoer die mijn boek leest en dat ik het boek dan signeer. Het is alleen nog niet gebeurd jammer genoeg.

Vind je dat leven als een schrijver een droom is die uitkomt?
Ja en nee. Het leukste aan het schrijver-zijn is dat ik mijn werk kan doen op bijna elke plek op de wereld. Ik ben mijn eigen baas. Ik heb alleen mijn laptop nodig. Eigenlijk is alleen het denken aan mijn boek al het uitvoeren van mijn baan.

Maar het minst leuke aan het zijn van een schrijver is dat het erg solitair is. Je moet het alleen doen. Je hebt geen collega’s. Het zal je verbazen hoeveel effect dat heeft op schrijvers. Als je elke dag naar je werk gaat, dan ben je de hele tijd sociaal bezig maar wanneer je een schrijver bent die de hele dag thuis is, dan ga je ’s avonds het huis uit. Je denkt dan ‘Ik ben de hele dag al alleen geweest, als ik vanavond ook nog alleen ben, is het niet leuk meer.’

Maar ik heb veel geluk. Ik heb vrienden die ook auteur zijn in Londen dus we gaan vaak samen schrijven.

Wil je altijd op de hoogte zijn van de boeken binnen jouw favoriete genre? Stel je voorkeur in en ontvang updates.