Yvonne Franssen schreef Kamer 305: ''Vaart is de kracht van dit verhaal''

Ze heeft al meerdere titels op haar naam staan. Toch is haar naam nog steeds rijzende binnen de boekenwereld. Thrillerauteur Yvonne Franssen bracht dit jaar haar nieuwe boek uit: Kamer 305. Een verhaal waarin de levens van Kim en Eva met elkaar verstrengeld raken tijdens een zoektocht naar het motief van een aantal moorden.

Al vanaf jonge leeftijd houdt de auteur zich bezig met boeken. ''Ik begon met schrijven in een schrift, toen ik ongeveer elf jaar oud was. Dat waren dan altijd verhalen die heel erg leken op de boeken die ik had gelezen. Jarenlang heb ik er niet meer over nagedacht. Tot een vriendin van mij een boek wilde gaan schrijven. Ik vond het erg interessant wat zij deed, dus ik dacht: hoe moeilijk kan het zijn? Ik ga zelf ook een boek schrijven.'' Nadat deze eerste stap was gezet, verscheen haar eerste boek: Talio (2011). Ondanks het plezier dat zij ontdekte in het schrijven, durfde ze niet iedereen in haar omgeving te vertellen hoe serieus zij hierover nadacht. ''Ik denk dat dat deels gêne was. Ik was al ruimschoots volwassen en werkend en dan voel je je eigenlijk een beetje naïef om te dromen over het schrijven van een boek. En daarbij komt ook de gedachte of het wel goed genoeg is.''

''Mijn eerste boek was meteen een thriller, dat vond ik wel een heel fijn genre. Bij een thriller heb je natuurlijk een gebeurtenis die opgelost moet worden.'' Een ander genre heeft ze zich nooit aan gewaagd. ''Dat is een beetje zo gelopen. Soms heb ik ook gedacht: ik zou zo graag eens een hartverscheurende roman schrijven. Dat je op een gegeven moment in tranen uitbarst en niet meer kan stoppen met huilen uit ontroering. Mijn schrijfstijl is vrij kort en bondig en ook wel laconiek in sommige dingen. Dan is het heel erg moeilijk denk ik om op die manier iemand tot tranen toe te roeren. Ik schrijf thrillers; dat is wat ik doe en dat bevalt me.''

Oprecht trots en tevreden

In september van dit jaar verscheen haar boek Kamer 305. Voordat Franssen aan dit boek begon, had ze eigenlijk een heel ander idee voor ogen. ''Toen had ik wel Kim in mijn hoofd en dacht ik eigenlijk, omdat het ook heel erg van nu is, dat Kim heel actief is op Tinder en een aantal verschillende afspraakjes heeft. Ik stelde me voor dat met één van die minnaars iets gebeurd zou zijn en dat daardoor een reeks van ongelukkige gebeurtenissen haar achtervolgt.'' Toch heeft ze dit idee niet doorgezet. ''Ik vond het heel moeilijk om daar spanning in te krijgen. Terwijl ik aan het schrijven was, is daar gaandeweg Eva bijgekomen. Ik heb nu ook vier vertellers in het boek, waardoor ik heel snel kan springen van persoon naar persoon. Zo komt er heel veel vaart in het verhaal. Al schrijvende is het verhaal zo eigenlijk een beetje gegroeid. Die vaart is ook denk ik de kracht van dit verhaal.'' Ook wist ze van te voren nog niet hoe het slot er uit zou gaan zien. ''Dat zou ik heel graag willen, maar dat lukt me gewoon niet. Nu zit ik in precies dezelfde situatie. Ik heb vage ideeën voor een volgend verhaal, maar nog niets concreets.''

Ondanks het feit dat ze niet meteen een helder beeld had van de verhaallijn, heeft Franssen het verhaal toch heel vlot geschreven. ''Ik had in april een gesprekje met de uitgever en toen kwam ik er achter dat wij ooit al een datum hadden afgesproken voor een nieuw boek. Maar dat bleek tot mijn schrik best snel te zijn en ik had nog niet zo veel geschreven. Dus toen ben ik heel strict gaan plannen, om die deadline te halen.'' En dat is gelukt. ''Tot nu toe wordt het boek gelukkig heel positief ontvangen. Ik ben ook heel voorzichtig en zorgvuldig geweest met de verhaallijn. Zeker omdat ik weet dat ik best chaotisch kan zijn, dan moet je niet ergens nog iets heel belangrijks hebben laten zweven. Nu is het gewoon een heel lekker gevoel en ik denk ben voor het eerst ook oprecht trots en tevreden met dit verhaal.''

Blik op de toekomst

Dat Franssen weer een boek gaat schrijven staat vast. ''Tot nu toe heb ik één klein hoofdstukje geschreven. Ik zag die gebeurtenis en dat moest ik opschrijven. Ik weet nog helemaal niet wie die mensen zijn of waar het verhaal naar toe gaat. Ik heb me voorgenomen om in november echt serieus te gaan zitten.''

Naast het schrijven van thrillers, haalt Franssen ook heel veel voldoening uit het schrijven van versjes. ''Dat is met heel weinig woorden iets weergeven eigenlijk. Als iemand mij nu iets kan vertellen over iets dat je geraakt heeft of dat jij hebt meegemaakt, dan borrelen die woorden vanzelf in mijn hoofd op. Ik merk ook dat mensen zich herkennen in mijn versjes en dat het ze raakt. Maar een heel boek lang dat volhouden is denk ik heel moeilijk.'' Toch sluit ze niet uit dat we ooit een gedichtenbundel op haar naam tegenkomen. ''Misschien is het wel iets dat ik ooit wil proberen. Ik zou ook niets liever willen dan mijn gedichten de wereld in brengen.''