Wat roept Oostende bij jou op? Lange strandwandelingen, zwemmen in de zee, ijsjes eten tijdens het flaneren op de dijk, winkelen in drukke straten of naar toeristen kijken vanaf een terras? Denk je bij Oostende aan ontspanning en rust, mijmer je over het geluid van de golven, is het een plek waar je alles van je af kan laten glijden? Auteur Koen Peeters leerde deze plek kennen via zijn vrouw en tracht in zijn roman Kamer in Oostende samen te vatten wat de badplaats voor hem betekent.
De aantrekkingskracht van de zee
Peeters rijdt regelmatig van zijn werk in Brussel naar Oostende, waar hij een paar dagen verblijft en tot rust kan komen. Tijdens de rit voelt hij telkens opnieuw hoe de dagelijkse spanning van hem afglijdt. Oostende is tegelijk een vlucht en een thuiskomen: “Ik ga even door het raam kijken naar de zee. Mijn zee. Wat hou ik van dat kijken naar de zee, het beluisteren, het opsnuiven van dat beeld. Ik voel steeds beter hoe de zee tot mij spreekt.”
Hij dwaalt over het strand en door de straten, denkt na over het heden en de rijke geschiedenis van de stad. De toevallige ontmoeting met schilder Koen Broucke leidt tot een vriendschap waarin hun gesprekken over alles wat Oostende tot Oostende maakt een centrale rol spelen.
Een rijke inhoud
In korte hoofstukken worden de ontmoetingen tussen de schrijver en de schilder beschreven. Ze wandelen door Oostende en daarbij lijkt niets of niemand aan hun aandacht te ontsnappen. Alles kan een begin zijn van bespiegelingen over uiteenlopende auteurs en schilders, over schrijven en piano spelen, over de macht van het getal, over de gewoontes van Oostendenaars. Hoewel Peeters in zijn nawoord beklemtoont dat het een werk van fictie is, leest de roman omwille van de vele feitelijkheden en het ontbreken van een plotopbouw als non-fictie.
Bijzonder mooi uitgegeven roman
Peeters heeft een heldere, vloeiende schrijfstijl die helemaal tot uiting komt wanneer hij de zee zelf aan het woord laat. De tijd gaat voorbij, maar lijkt tegelijk ook stil te staan. De zee is er altijd. Op een consistente manier worden de gesprekken die de schrijver en schilder met elkaar, maar ook met toevallige passanten hebben gevoerd, openomen in een ruimer geheel van bedenkingen over de invloed die de stad op hem heeft. De schilderijen van Koen Broucke zorgen voor een prachtige wisselwerking tussen woord en beeld en maken dat je even stilstaat bij wat je ziet en tijd krijgt om na te denken over wat je net gelezen hebt.
Kamer in Oostende is geen doorsnee roman met doorsnee personages. Het is een persoonlijke ode, die zelfs aan kenners van de badstad nieuwe perspectieven zal bieden.
