Krachtig: “Houd voortdurend voor ogen dat mensen al power hebben.”

Op internet gaat al jaren een PowerPointpresentatie viraal. De honderdachtentwintig slides, zonder plaatjes, over HR zijn inmiddels 15 miljoen keer bekeken. Het beschrijft de unieke bedrijfscultuur van Netflix en hoe ze daar consequent en consistent aan werken. Nu is het eindelijk in boekvorm, onder de titel (in het Nederlands) ‘Krachtig’ van Patty McCord. Het zal voor menig manager een confronterende spiegel zijn om in te kijken.

Keiharde feedback

Bij Netflix doen ze niet aan HR. Althans, geen human resources management-oude stijl. Geen functieomschrijvingen, carrièremanagement, functioneringsgesprekken noch beoordelingsrondes. En ze spugen op het woord medewerkersbetrokkenheid, en ook ‘empowerment’ moet het ontgelden. Althans, laat dat laatste woord niet vallen waar Patty McCord bij is, want dan “ontploft” ze. Patty McCord is voormalig Chief Talent Officer bij dit mega-succesvolle bedrijf en naar eigen zeggen zo’n beetje de uitvinder en bewaker van de unieke prestatiecultuur die er heerst.

Wat ze bij Netflix wel aan HR doen is dit: heel goede mensen binnen halen, die geweldig betalen en afscheid nemen van mensen die niet (meer) goed presteren. En wat ze ook doen is keiharde onderlinge feedback stimuleren. Continu moet iedereen elkaars ideeën en prestaties challengen en bediscussiëren. Individuele beoordelingen gebeuren altijd in teams; ieder kwartaal moeten alle teamleden zich verantwoorden, feedback incasseren en afspreken met de collega’s wat hij of zij beter gaat doen.

Werkgeluk

Op de vraag van een medewerker of het niet eens tijd was om iets te doen aan de angstcultuur, antwoordde de CEO dat “een beetje angst niet erg” is. Het moet pijn doen om bij Netflix te werken. Netflix wil niet het beste bedrijf om te werken zijn, maar “een fantastische plek om gewerkt te hebben”. Wil je jezelf ontwikkelen? Dan zorg je maar dat je zo goed bent dat je een uitdagende nieuwe klus krijgt. Wil je salarisverhoging? Dan kom je maar met een aanbieding van een andere werkgever om te bewijzen dat je meer waard bent. Wil je een pingpongtafel, zitzakken of drie smaken water op de afdeling? Dan vragen ze of je niet goed snik bent.

Power

Waarom Patty McCord zo gruwelt van het woord ‘empowerment’ is omdat het ervan uit gaat dat mensen geen power zouden hebben. Ze vindt deze paternalistische opstelling vreselijk. Je moet van volwassenheid uitgaan, en mensen daarop aanspreken

Volwassen

Patty McCord houdt ons met haar boek ‘Krachtig’ een spiegel voor, waar we misschien niet graag in willen kijken. Maar als welangs haar arrogante zelfingenomen hardheid durven te kijken, ontmaskert ze beperkende overtuigingen die weldegelijk hardnekkig in het (Rijnlandse) denken over management en leiderschap verankerd zitten. Zo heeft men het rond zelfsturende teams al snel over: groei naar 'volwassenheid'. Alsof professionals kinderen zijn en de manager hun alwetende vader... Wie zichzelf op dit soort valkuilen in het denken wil betrappen, moet absoluut dit boek lezen.

Onvoorwaardelijk

Hoewel Patty McCord dus een groot punt maakt van een beroep doen op volwassenheid van medewerkers, vind ik haar overtuiging toch te weinig getuigen van maturiteit. Want ja, volwassenheid houdt in dat je jezelf individueel verantwoordelijk houdt tot zaken die beter kunnen, maar het gaat verder dan dat. Je neemt als volwassene ook als het ware de ‘schuld’ van de ander op je. Dat wil zeggen dat je onvoorwaardelijk in relatie blijft, ook als die ander zogenaamd jou alle reden geeft om hem of haar af te stoten. Het ontgaat Patty McCord totaal dat juist in de verbinding tussen mensen de duurzame kracht van een bedrijf ligt en dat je als zelfstandig individu de vrijheid hebt te kiezen om continu in je eigen omgeving aan die menselijke potentie te werken.

Wil je altijd op de hoogte zijn van de boeken binnen jouw favoriete genre? Stel je voorkeur in en ontvang updates.