Laat je meevoeren!
Het verhaal opent in het verleden. De Tsjetsjenen, de Russen en de Tsjetsjeense Oorlog worden gedetailleerd beschreven door de ogen van Noera. De details zorgen ervoor dat je je daar waant. De informatiedichtheid is hoog, wat nodig lijkt om je goed te kunnen onderdompelen in het verhaal. Na de eerste zestig pagina’s maakt het boek een switch van verleden naar heden. Pas dan maken de kat, de generaal en de kraai hun intrede. Deze omschakeling verloopt niet vlekkeloos. Je bent voortdurend op zoek naar verbanden met het verleden die op dat moment simpelweg nog niet te leggen zijn. Mijn devies? Laat je meevoeren! Beetje bij beetje zal meer informatie worden prijsgegeven. Zelfs informatie die op het eerste oog overbodig lijkt, krijgt zijn plek in het verhaal. Het boek zal je meerdere malen verrassen en eindigt spectaculair. Helaas werkt Haratischwili het personage Ada slechts mondjesmaat uit. Zij heeft een sleutelrol in het boek, waardoor haar perspectief een mooie toevoeging aan de vertelling had kunnen zijn.
Sublieme schrijfstijl
Haratischwili’s schrijfstijl is in één woord subliem. Over haast elke zin lijkt nagedacht en ze zijn tot in de puntjes verfijnd. Gekozen bewoordingen en vergelijkingen brengen een prachtige sfeer in het boek. Het verhaal leest haast ritmisch: de afwisseling van lange zinnen met veel details, opsommingen en korte, krachtige uitspraken vervoeren je in cadans door Berlijn en Tsjetsjenië. Haratischwili is een ware meesterverteller.
Intrigerend plot
Dit boek is prachtig. Het stuk geschiedenis rondom de Tsjetsjeense Oorlog is verrijkend en leerzaam en de personages zijn ijzersterk. Hoewel het verhaal in vele opzichten verschilt van Het achtste leven (voor Brilka), zijn Haratischwili’s prachtige schrijfstijl en een intrigerend plot belangrijke overeenkomsten. Ga er blind in, laat je meevoeren en geniet!