Mieke Schepens over 'Narcotica' van Emelie Schepp: opgekropte spanning en aangewakkerde nieuwsgierigheid

Mijn naam is Mieke Schepens, ik ben een enthousiast lezer en recensent. Mijn hart ligt bij thrillers, maar geen enkel genre is mij vreemd. Deze keer review ik 'Narcotica' van de Zweedse schrijfster Emelie Schepp.

Hernieuwde kennismaking
'Narcotica' is het zelfstandig te lezen vervolg op het debuut van Emelie Schepp, getiteld: 'Memento' met Jana Berzelius in de hoofdrol. In 'Narcotica' wordt de sluier die over het verleden van Jana ligt een klein beetje verder opgelicht. Niet helemaal, maar genoeg om een stukje van de verschrikkingen te zien die ze in haar jeugd mee heeft gemaakt.

In de hoofdrol
Jana Berzelius is een jonge vrouw en bovendien officier van justitie waardoor ze nauw betrokken wordt bij politiezaken. Een dode vrouw is aangetroffen in een trein; ze is overleden aan een opengebarsten bolleltje. Dat was een van de vele bolletjes die ze in haar maag smokkelde.
Ze reisde niet alleen, maar de andere vrouw is nergens meer te bekennen. Jana wordt op de zaak gezet en als snel blijkt dat het haar persoonlijk meer aangaat dan haar lief is. Een oude bekende van Jana komt in de schijnwerpers, ze moet Danilo vinden voordat de politie hem opgespoord heeft. De verhouding van Jana met haar adoptie-ouders is niet alledaags te noemen; vooral haar vader, voormalig procureur-generaal Karl Berzelius, heeft iets tegen haar aanwezigheid. Ze kijkt er dan ook absoluut niet naar uit om feestdagen met haar ouders door te brengen. Wanneer ze haar moeder om opheldering vraagt over zijn vreemde gedrag, krijgt ze geen rechtstreekse verklaring.

Een band, geheimen en spanning

Verrassend
Doordat Schepp de personages zo duidelijk beschrijft, heb je al snel een band met deze personen. Het ene personage mag je meer dan het andere, terwijl je ze steeds beter leert kennen tijdens het lezen van de lekker korte hoofdstukken. Zo worden ook rechercheur Mia Bolander en Henrik Levin echte mensen. Maar de hoofdpersoon Jana blijft gedeeltelijk nog een vraagteken. Niet omdat ze niet duidelijk beschreven is, ze is inmiddels als een mens van vlees en bloed, maar omdat er nog zoveel meer geheimen te ontrafelen zijn. Bovendien weet Jana zich nog niet alles over haar jeugd te herinneren. Een van de personages zal je weten te verrassen tegen het eind van het verhaal.

Vooral beangstigend
Wat er gebeurd is in dit verhaal en de manier waarop het gebeurde, zou zo maar realiteit kunnen zijn en dat gegeven beangstigt me. Eigenlijk wil je het niet geloven. Je moet toch ergens op kunnen vertrouwen? De redelijk korte hoofdstukken bestaan uit een afwisseling van verhaallijnen. Door deze manier van schrijven wordt de nieuwsgierigheid aangewakkerd. Er is hier en daar gelukkig ook een bepaalde mate van humor aanwezig, waardoor je even uit kunt ademen en daardoor de opgekropte spanning kunt laten ontsnappen.

Wordt vervolgd
Het is duidelijk dat het verhaal van Jana Berzelius nog niet helemaal verteld is. Ik kijk dan ook uit naar 'Post Mortem'; het vervolg op deze spannende thriller die in het voorjaar van 2017 bij Uitgeverij De Fontein verschijnt. Ook 'Post Mortem' zal los van de andere delen te lezen zijn.

Scandinavische thrillerschrijvers en en lovende kritieken

Voor wie is dit boek geschikt
Op de achterflap staat vermeld “Voor de fans van Samuel Bjørk en Jo Nesbø”. Maar het is een bovendien een prachtige manier om kennis te maken met de Scandinavische thrillerschrijvers als je daar nog niet mee bekend bent. 'Narcotica' zul je zeker kunnen waarderen.

De auteur
Emelie Schepp groeide op in Motola, een klein stadje in het zuiden van Zweden. Ze werkte jarenlang als marketing- en communicatiespecialist maar was daarnaast altijd aan het schrijven. In 2015 brak ze door met haar thriller 'Memento', die met lovende kritieken werd overladen. Ze werd in Zweden uitgeroepen tot ‘Crime Writer of the Year 2016’ en won de Specsavers Crimetime Award. Zweedse lezers mochten stemmen en kozen haar als beste crime auteur. Andere genomineerden waren o.a. Lars Kepler, Camilla Läckberg en Liza Marklund.