Mythos: "De manier waarop hij de verhalen optekent is net zo mooi en sappig als de verhalen zelf."

Stel, je neemt twee legendarische dingen en je combineert ze. Bijvoorbeeld Stephen Fry en de Griekse mythologie. Wordt twee keer legendarisch dan nóg legendarischer? Toevallig kunnen we dat nu testen: Stephen Fry heeft het op zich genomen om de legendes en mythes van de Griekse Oudheid te hervertellen in het boek Mythos. Vertéllen, niet interpreteren. Even voor de duidelijkheid.

Weetjes

Dat benadrukt hij zelf: hij is er niet om te vertellen wat we uit de verhalen moeten opmaken, of hoe we ze moeten geloven. Hij vertelt ze alleen, hier en daar ingevuld met zijn eigen verbeelding, en de rest is aan ons. Nou zijn de verhalen uit de Griekse oudheid op zich al om te smullen, natuurlijk. Jaloezie, familieruzies en -liefde, achterdocht, verleiding en misleiding, alles komt voorbij. Maar als je deze verhalen vertelt met de humor van Stephen Fry, dan kan er eigenlijk niks meer misgaan. Hij weet het niet alleen hilarisch te brengen, hij leert je ondertussen ook nog eens heel veel. Na het lezen van dit boek weet je waar het woord ‘elektriciteit’ vandaan komt (van het Griekse woord voor barnsteen. Ja, echt!), waarom we het hebben over ‘Argusogen’ en de ‘Gordiaanse knoop’ en hoe veel steden in Griekenland aan hun naam komen. En dat is slechts het topje van de ijsbe-, eh, Olympus als het om leuke weetjes gaat.

Manier van vertellen

De manier waarop hij de verhalen in Mythos optekent is net zo mooi en sappig als de verhalen zelf. Het lezen van dit boek voelt ook niet alsof je een boek aan het lezen bent. Eerder alsof Stephen Fry bij je op de koffie is gekomen en één op één de verhalen aan je vertelt. Mythos mag een dikke pil lijken, door zijn meeslepende schrijfstijl en de dito verhalen ben je er zo doorheen.

Verwarrend

Het verhaal is soms wel wat verwarrend en moeilijk te volgen, maar dat ligt niet aan Fry. Hij kan er ook niks aan doen dat er meerdere Griekse spraakmakende mensen dezelfde naam hebben en dat het moeilijk is om een chronologisch verhaal te maken van zoveel verhalen zonder duidelijke eigen tijdlijn. Ook kan de overdaad aan voetnoten ervoor zorgen dat je soms compleet uit het verhaal gerukt wordt. Tegelijkertijd zijn ze in 99% van de gevallen wel noodzakelijk om het verhaal goed te kunnen vertellen, dus dat kunnen we Fry dan wel weer vergeven.

Het is daarnaast jammer dat niet alle verhalen opgetekend zijn door Stephen Fry. Zo schittert bijvoorbeeld Hercules door afwezigheid. Maar dat schept een klein beetje hoop: zo is er natuurlijk wel ruimte voor Mythos II… Ik ben voor!

Wil je altijd op de hoogte zijn van de boeken binnen jouw favoriete genre? Stel je voorkeur in en ontvang updates.