Christelle Dabos heeft in De ijzige verloofde een wereld geschapen waarin niks te gek is

De ijzige verloofde van Christelle Dabos is het eerste deel in een reeks van vier boeken genaamd De spiegelpassante. In Frankrijk zijn de rest van de delen al een groot succes. Sinds kort is het eerste deel vertaald naar het Nederlands. Als je een echte liefhebber bent van fantasierijke verhalen die verder gaan dan alles wat je kan bedenken dan is dit zeker een aanrader.

Heel veel fantasie

De ijzige verloofde speelt zich af in een wereld die niet te vergelijken is met de onze. Alhoewel de schrijfster je doet geloven dat de wereld van hoofdpersonage Ophelia eruit zag als onze aardbol, maar dat de wereld uit elkaar is gespleten. De verschillende stukken land die daaruit zijn ontstaan worden Arken genoemd. Samen met haar familie woont Ophelia op Ark Anima. Ze houdt van haar leven. Het meisje heeft haar eigen museum en ze kan haar lezersgave gebruiken wanneer ze wil. Met die gave hoeft ze enkel voorwerpen aan te raken om de geschiedenis daarvan mee te krijgen.

Aan dit alles komt een einde wanneer ze hoort dat ze is uitgehuwelijkt aan een man genaamd Thorn, die woont op Ark Pool. Dit is hoogst ongebruikelijk en Ophelia staat niet te popelen om daar heen te gaan. Helaas heeft ze niet veel keus en wordt ze samen met haar tante naar de Pool gestuurd. Daar krijgt ze te maken met een ijskoude en norse verloofde die geen gevoelens lijkt te hebben, een ijskoud landschap, veel verraad en geweld. Deze wereld is zo anders dan haar eigen Ark, hoe moet ze hier ooit een leuk leven opbouwen als haar schoonfamilie en iedereen op Ark Pool haar probeert tegen te werken?

Lekker weg te lezen

Het is geen lastig verhaal en ondanks dat het in het begin een vreemde wereld is waardoor je je even moet oriënteren, is het makkelijk om in het verhaal te komen. Het boek is vrij dik, maar zodra je een beeld hebt van de wereld vlieg je door de pagina’s heen. Daarnaast moet je geen hoogstaand verhaal verwachten. Dit boek leent zich ervoor om gewoon lekker mee te ontspannen.

Geen clichés

Wanneer je aan het verhaal begint, doet het je denken aan al die typische liefdesverhalen waarin een man en een vrouw elkaar niet mogen en waarin ze elkaar toch in de armen vliegen aan het einde. Dat is wat ik ook verwachtte bij dit boek. Maar niks is minder waar. Het verhaal is helemaal niet zo cliché als ik had gedacht. Ten eerste is Ophelia niet een van de aller knapste en ze is nogal klungelig. Bij de meeste verhalen binnen dit genre is het zo dat het hoofdpersonage juist het droombeeld is van de lezers. Wat in eerste instantie wel cliché lijkt is dat Ophelia wordt uitgehuwelijkt aan een afstandelijke onvriendelijke man. Maar hoe verder je in het boek komt, hoe meer je je gaat afvragen of ze überhaupt wel verliefd op elkaar zullen worden, ondanks enkele zachtaardige momenten vanuit Thorn.

Hun raadselachtige relatie blijft onvoorspelbaar net als de situatie waar zij zich in bevinden. Zullen ze ooit een goed leven op kunnen bouwen? Zal iedereen ze dwars blijven zitten? Of zal er een grote plottwist komen waarbij niets is wat het lijkt? Het boek laat je telkens gissen naar de mogelijke scenario’s en dat zorgt ervoor dat je door blijft lezen.

Geen personage ontwikkeling

Aan het einde van het verhaal heb je niet echt het gevoel alsof de personages een verandering hebben doorgemaakt. Thorn is net zo afstandelijk en nors als aan het begin, ondanks dat dit soms leek te veranderen. En Ophelia is ook nog steeds hetzelfde als voorheen. Ik denk dat de ontwikkeling van de personages waarschijnlijk heel langzaam verloopt en dat je pas in een van de latere delen verandering merkt. Dat maakt de serie misschien ook wel sterk, omdat je na het lezen van dit verhaal wil weten hoe hun relatie en het leven van Ophelia zich verder ontwikkelen. Het is namelijk nog niet duidelijk. Gewoonweg omdat het niet voorspelbaar is en dat trekt mij wel aan om de volgende delen ook te lezen. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat er helemaal niks gebeurt in het boek, in tegendeel zelfs. Ondanks dat de personages niet veel veranderd zijn, is het een leuk verhaal om te lezen. Het bevat genoeg actie en interessante gebeurtenissen. Je zal dus niet snel in slaap vallen.

Non-stop fantasie

De auteur heeft een erg fantasievolle verbeelding. Er zijn zoveel fantasierijke dingen in het verhaal geplaatst die je zelf niet voor mogelijk houdt: vliegende arken die onderdeel waren van een wereldbol, sjaals die leven, reizen door spiegels, het lezen van voorwerpen en duistere krachten waar je mensen pijn mee kan doen zonder ze aan te raken. Je kan het zo gek niet bedenken en het boek bevat het. Je moet dus wel heel erg houden van fantasie wil je deze serie leuk vinden.