Met zijn recente hervertellingen van de Griekse mythen maakte Stephen Fry bekendheid als auteur in België en Nederland. We kennen hem natuurlijk al veel langer als acteur uit allerlei Britse komedies. In dit derde deel van zijn autobiografie, kom je te weten hoe hij een weg baande naar het succes en met welke notabelen van de showbizz hij daardoor in contact kwam.
Nadat Fry al enige beroemdheid vergaard had in zijn collegejaren is het tijd om zijn status als celebrity te bevestigen en verder uit te bouwen. In een periode die de laatste helft van de jaren ’80 en de eerste helft van de jaren ’90 beslaat groeit het succes van de auteur. Van zijn oorspronkelijke afkeer ten opzichte van feestgedruis blijft maar weinig overeind wanneer hij ‘de haarschilfers van de duivel’ ontdekt. Cocaïne is zijn vaste partner in deze periode en dat zal je als lezer geweten hebben. Van een uitvoerige geschiedenis van de drugs over de werking en de bijwerking ervan naar de uiteindelijke verslaving; Fry vertelt het in geuren en kleuren. De wazige beschrijvingen die even verhullend als onthullend zijn werken toe naar het jaar 1993, waar de auteur de lezer een volledige inkijk biedt aan de hand van dagboekfragmenten.
Onevenwichtige balans
Het is deze vreemde compositie, waarbij zo’n twee derde van het boek bestaat uit memoires en een derde uit dagboekfragmenten, die je als lezer wat beduusd achterlaat wanneer je het geheel overschouwt. Het is niet helemaal duidelijk waarom het jaar 1993 een belangrijkere rol krijgt in de dagboekfragmenten. Wanneer de auteur aan het einde van het boek beweert dat zijn memoires een dialoog zijn met zichzelf, is dat zeker waar voor het eerste deel, waarin hij zijn destijdse beslissingen kritisch becommentarieert. Voor de dagboekfragmenten is dat veel minder het geval omdat Fry ze niet analyseert. Zo krijg je toch het gevoel dat de auteur vrij willekeurig voor twee vormen koos die hier niet helemaal complementair zijn.
Geniaal of geprivilegieerd?
Stephen Fry is geniaal. Dat heeft hij zowel als acteur als auteur al bewezen. Waar het mij vooral aan ontbrak is het besef dat de waanzinnige levensstijl die hij beschrijft in dit boek het resultaat is van zijn bevoorrechte plaats in de maatschappij die dat allemaal mogelijk heeft gemaakt. In de plaats daarvan is er vooral veel ruimte voor drank, drugs en sensatie. Desondanks mag het duidelijk zijn dat Fry de auteur is van zijn eigen successen en wie daarnaar benieuwd is, zal dit boek met veel plezier tot zich nemen.
