Moeder, dochter, minnares: een ode aan leven, liefde en lust

De schrijfster wie geen introductie nodig heeft, maar van wie haar naam nog wel vaak verkeerd geschreven wordt: Heleen van Royen. Het is alweer twintig jaar geleden dat haar eerste roman, de gelukkige huisvrouw, uitkwam. Het boek was een groot succes, het is zelfs verfilmd en er is een toneelstuk van gemaakt. Daarna volgden nog vele romans, non-fictie en columns. Ook is Heleen regelmatig op tv te zien.

Heleen heeft zich nooit een schrijver gevoeld; ‘Schrijven is voor mij niets anders dan denken op papier.’ Dat verklaart haar soepele schrijfstijl. Al haar boeken zijn erg toegankelijk, zo ook haar nieuwste boek Moeder, dochter, minnares. Het gaat over alle vrouwen die Heleen is in de verschillende fases van haar leven. Het is ‘een bundel vol verhalen die geschreven moesten worden’. Het boek gaat alle kanten op, net als zijzelf. Het is een stoere vrouw, die lef heeft en alles eruit gooit. Ze is open over zichzelf en haar leven.

Haar moeder

Over haar dementerende moeder en haar daaropvolgende overlijden heeft ze een ontroerend stuk geschreven. De hele grafrede voor haar moeder, en ook haar vader, staat erin. Ze heeft ook een documentaire erover gemaakt: Het doet zo zeer.

Grappig en feministisch

Er staan grappige stukken in, zoals haar deelname aan Dancing with the stars, de eerste keer xtc gebruiken op 54 jarige leeftijd samen met haar vriend en andere relatiebelevenissen. In haar betoog over bevallen in Nederland komt haar feministische kant boven, waarom blijven Nederlanders het ouderwetse idee hebben dat je thuis moet bevallen en vooral niet moet gebruikmaken van pijnbestrijding? Ze is helemaal zichzelf als ze verteld over haar 21 jaar jongere vriend, siliconen op haar vijftigste en het gebruik van botox en fillers. Ze houdt ook een interview met haar botox-arts over ouder worden.

George Micheal

Een lang hoofdstuk gaat over Fadi, de vriend van George Michael, waar ze bevriend mee raakte. Ze vertelt het verhaal van Fadi en de dood van George Michael. Dit vind ik een erg groot stuk, wat wel interessant is om te lezen, maar het gaat niet over Heleen zelf maar over het afglijden van Fadi. Het voegt niet veel toe aan haar eigen leven.

Veelzijdige vrouw

Moeder, dochter, minnares geeft een mooi beeld van de extraverte, veelzijdige vrouw die Heleen is. Het gaat van grappig, naar serieus, naar ontroerend. Haar directe schrijfstijl leest lekker, het blijft je boeien. Op naar de volgende twintig jaar Heleen van Royen!