Lisanne van Sadelhoff werkt als journaliste voor onder andere Volkskrant Magazine, AD, RTL Nieuws, Viva en LINDA. Ze schrijft, zoals ze zelf zegt, veel en vaak. Je bent jong en je rouwt wat is haar eerste boek, over de ziekte van haar moeder en het rouwproces dat daarop volgde.
Uitgezaaid
Bij Lisanne’s moeder werd ver uitgezaaide kanker ontdekt, ze konden alleen tijdrekken. Dat hebben ze acht maanden volgehouden, toen is haar moeder overleden. Lisanne heeft die laatste maanden veel tijd doorgebracht in haar ouderlijk huis, het was moeilijk om haar drukke sociale leven op te zeggen. In het boek beschrijft ze al haar keuzes, twijfels en het verlangen om weer verder te leven, met vrienden af te afspreken, uit te gaan, en etentjes bij te wonen zonder schuldgevoel.
Clichés
Elk hoofdstuk begint met een standaard cliché dat je te horen krijgt in zo’n situatie, zoals; geniet van de tijd die je nog hebt, gaat het weer een beetje, de eerste weken zijn het ergst, het leven gaat door hè? Maar het rouwen lukt haar niet, ze is bang dat ze het niet goed doet. Ze kan nergens meer van genieten en niet blij zijn voor haar vrienden die wel een gelukkig leven hebben. Na ongeveer 7 maanden gaat ze in therapie. De therapie hoofdstukken zijn als korte, scherpe dialogen weergegeven. Hier kan je advies uithalen als je zelf in de rouw bent.
‘De pijn wordt ooit minder’
Lisanne schrijft door tot twee jaar na het overlijden van haar moeder, dan begint het eindelijk iets beter te gaan. Je bent jong en je rouwt wat kan steun geven aan iedereen die een dierbare heeft verloren, je bent niet alleen en er zit geen tijdslimiet aan rouwen. Ook voor mensen die iemand in hun omgeving hebben die in de rouw is kan het een eyeopener zijn. Het is moeilijk om het goed te doen, maar niets is fout. Iedereen rouwt op zijn eigen manier en in zijn eigen tijd. Het verdriet wordt minder, maar heeft de tijd nodig, veel tijd.
Steun
Lisanne vertelt heel eerlijk over de steun die ze kreeg maar niet wilde en over de aandacht die ze niet kreeg maar wel wilde. Over het accepteren van hulp, het praten over je gemis, jaloers zijn op vrienden van wie het leven vrolijk doorgaat. Hoe lang je volgens de buitenwereld kan rouwen en het begrip daarvoor. Je bent jong en je rouwt wat is een bijzonder openhartig verslag van een rouwproces. Het is een verdrietig onderwerp, maar door het hippe taalgebruik en de nodige humor leest het makkelijk. Het zijn 319 pagina’s, maar je bent er zo doorheen. Het is ontroerend hoeveel Lisanne om haar moeder gaf en de bijzondere band die zij hadden. Het boek is ook een ode aan een te vroeg gestorven vrouw door die rotziekte.
