Je kunt het het maar één keer doen van Barbara van Beukering doet je beseffen dat je jouw afscheid van het leven zo draaglijk mogelijk moet maken. Dit moet je niet alleen voor jezelf doen, maar ook voor je nabestaanden zodat die er een 'goed' gevoel aan over houden.
De zoektocht naar sterven
In Je kunt het maar één keer doen gaat Barbara van Beukering, nadat haar ouders zijn overleden, op zoek naar het grootste taboe in ons leven; sterven. Niemand wil erover praten, maar zij laat in dit boek zien hoe belangrijk het is om er juist wel over te praten. Praat er niet alleen over als je oud bent, maar ook als je jong bent en vol in het leven staat. Beukering vertelt over haar eigen ervaringen die ze heeft meegemaakt met haar dierbaren die zijn overleden. Ze praat erover met zes deskundigen die hun ervaringen uit hun werkveld en persoonlijke ervaringen vertellen. De deskundigen zijn het niet altijd met elkaar eens over bepaalde onderwerpen zoals euthanasie en hoe verschillend mensen doodgaan. Maar ze hebben ook raakvlakken, denk aan de dingen die ze gemeen hebben, hoe zij de dood zien, hoe zij het liefst zouden willen sterven, hoe het voor de nabestaanden is en over het rouwproces. Daarnaast geven ze advies over wat je het beste kan doen voordat je sterft zodat je de nabestaanden niet met een vervelend gevoel achterlaat.
In het boek wordt niet alleen gepraat met deskundigen, maar er komen ook tien nabestaanden van beroemdheden aan het woord. Zij vertellen hun verhaal over rouw, verwerking en het verlies van een dierbare. Bekendheden die aan het woord komen zijn onder andere de broer van Sandra Reemer, Frank Sanders over Jos Brink en Angela Groothuizen over Ria Brieffies. Ze laten zien dat iedereen anders met de dood omgaat en op een andere manier hun nabestaanden achterlaat. De één laat de nabestaanden achter met een gevoel van het is goed zo, terwijl een ander de nabestaanden met een schuldgevoel achterlaat.
Geen leuk onderwerp
Ondanks dat het onderwerp dat wordt besproken in Je kunt het maar één keer doen geen leuk onderwerp is, weet de schrijfster het toch op een vlotte en soms luchtige manier over te brengen. Hierdoor kan je er makkelijker over praten met je naasten en krijg je een idee van hoe je het wel, en vooral, hoe je het niet wil. De verhalen van de nabestaanden zijn heel erg openhartig, ontroerend, maar soms ook schokkend. Dit was bijvoorbeeld het geval bij de vrouw van Ernst Daniël Smid die maar bleef ontkennen dat ze dood zou gaan. De deskundigen relativeren het onderwerp dat sterven bij het leven hoort. Ze weten je door hun tips minder bang te maken, ook al blijft het verschrikkelijk als je komt te overlijden.
Bespreekbaar
De auteur maakt het onderwerp 'sterven' dankzij dit boek bespreekbaar en laat het belang zijn van de manier waarop je jouw nabestaanden achterlaat. Ze zet je aan het denken. Het is dan ook een boek dat iedereen zou moeten lezen, omdat iedereen er vroeg of laat mee te maken krijgt.
