Op voet van oorlog is het romandebuut van Willeke Stadtman (1950). Willeke is de oudste dochter van vier kinderen. Op voet van oorlog is het verhaal van haar en haar familie. Haar grootouders waren NSB'ers en haar vader was fout in de oorlog.
Een moeilijke jeugd
De vader van Willeke heeft een moeilijke jeugd gehad. Zijn ouders zijn gescheiden en sindsdien gaat hij van pleeggezin naar pleeggezin. Telkens weer probeert hij iets van zijn leven te maken en zich te bewijzen, maar hij heeft veel pech. Het zit hem allemaal tegen en daardoor neemt hij in de oorlog als 19-jarige een foute beslissing die hem de rest van zijn leven zal blijven achtervolgen. Hij vertrouwt niemand en heeft niks met mensen.
Zijn gezin krijgt het te verduren
Haar vader slaat en vernedert haar moeder stelselmatig waar Willeke en haar broertjes en zusjes bij zijn. Als hij op TV iets hoort over het Koningshuis, Joden of de Holocaust draait hij finaal door. Zijn vrouw en het meubilair moeten het dan ontgelden. Daarnaast moeten de kinderen, met name Willeke, urenlang zijn verhaal aanhoren over hoe het echt was in de oorlog.
De moeder van Willeke schiet in de slachtofferrol. Zij neemt haar kinderen niet in bescherming, met alle gevolgen van dien. Willeke stelt zich op als de bemiddelaar. Ze probeert te redden wat er te redden valt en neemt daar waar haar moeder het laat afweten de moederrol op zich.
Willeke heeft het geluk dat ze goed kan leren. Ze gaat naar het gymnasium en vervolgens naar de Universiteit om medicijnen te studeren. Met de andere kinderen loopt het minder goed af. Allen houden ze er psychische klachten aan over. Dit belemmert ze om te worden wie ze willen zijn.
De zelfmoord van haar broer
Als haar broer, Wilfred, in april 2000 zelfmoord pleegt, beseft Willeke dat ze op zoek moet naar het foute verleden van haar grootouders en ouders.
Terwijl ze het huis van Wilfred leegmaakt vindt ze her en der verspreid veel aantekeningen die hij heeft gemaakt. Het had een autobiografie moeten worden over zijn verschrikkelijke jeugd en verdere leven dat alleen overleven was, maar hij had er de energie niet meer voor.
