De duw van Ashley Audrain: een taboedoorbrekend verhaal over opvoeden en ontsporen

De duw van Ashley Audrain is een taboedoorbrekend verhaal dat laat zien dat het niet altijd aan de ouders ligt als een kind zich anders gedraagt, ondanks de 'goede' opvoeding. Het boek is vertaald vanuit het Engels en de oorspronkelijke titel is The push. Het boek werd in meer dan dertig talen vertaald.

Blythe heeft geen gemakkelijke jeugd gehad, maar uiteindelijk lijkt ze het geluk gevonden te hebben bij een liefdevolle man. Op een gegeven moment raakt ze zwanger en krijgt ze haar eerste kind. Ze probeert er alles aan te doen om haar dochter niet dezelfde jeugd te geven als die zij heeft gehad. Al snel merkt ze dat dat niet genoeg is en voelt ze dat haar dochter een hekel aan haar heeft. Helaas vindt ze geen gehoor bij haar man. Hij vindt dat ze het zich allemaal verbeeldt. Op een gegeven moment gebeuren er dingen waarvan ze niet kan geloven dat ze het goed heeft gezien en dat het is gegaan zoals het is gegaan.

Ze begint te twijfelen aan haar geheugen, maar blijft dezelfde beelden voor zich zien. Toch wil niemand haar geloven als ze het laatste voorval, waar haar dochter bij is betrokken, aan meerdere mensen vertelt. Ze willen het niet geloven, omdat ze bij hen anders is. Geregeld wordt er teruggeblikt naar het jonge leven van Blythe waarin ze steeds meer loslaat over haar jeugd. Ook kom je langzaamaan steeds meer te weten over haar moeder en grootmoeder en hoe hun levens waren. De puzzelstukjes vallen stuk voor stuk op hun plaats.

Fictief, maar toch echt

De duw van Ashley Audrain is een taboedoorbrekend verhaal dat laat zien dat je nog zo goed je best kan doen met opvoeden, maar dat dat niet wil zeggen dat het kind dan niet zal ontsporen, omdat het al in het karakter zit vanaf de geboorte en misschien al daarvoor. Het verhaal laat zien hoe een kind verschillend kan reageren op beide ouders en op de mensen daarbuiten, maar ook hoe een kind mensen tegen elkaar kan uitspelen. De auteur heeft zich heel erg goed weten in te leven in de personen. Zo goed, dat je soms het gevoel hebt dat ze het zelf (deels) heeft meegemaakt. Ondanks dat het een fictief verhaal is, weet je dat er in het echte leven ook ouders zijn met kinderen die zijn zoals Violet.

Op een gegeven moment wordt het verhaal wel wat voorspelbaar, krijg je een vermoeden wat er met de titel wordt bedoeld en hoe het verhaal zal eindigen. Dat is niet erg, want ondanks dat laat het verhaal goed zien hoe het is om als moeder niet geloofd te worden, niet gehoord te worden en geen steun te krijgen van haar eigen man, die vindt dat ze het zich allemaal verbeeldt.

Gaat in je zitten

De duw van Ashley Audrain is een verhaal dat in je gaat zitten en dat voor sommige ouders (deels) herkenbaar kan zijn. Het is een verhaal dat laat zien dat je nog zo goed je best kan doen met opvoeden, maar als het karakter van het kind niet 'deugt', dan is er soms geen kruid tegen gewassen.