Header de verdwenene lot vekemans
Header de verdwenene lot vekemans
Recensies

In De verdwenene wil Lot Vekemans soms wat veel, maar het boek verrast en intrigeert absoluut

Lot Vekemans is een Nederlandse toneel- en romanschrijver. Ze debuteerde met Een bruidsjurk uit Warschau, dat werd genomineerd voor de Anton Wachterprijs. De verdwenene is haar tweede roman. Een verhaal dat verrast en intrigeert!

De intrinsieke Simon is het buitenbeentje van zijn familie. Om die reden emigreerde hij naar Canada, waar hij al geruime tijd woont. Zijn zestienjarige neef Daan, een vervelende puber, komt bij hem logeren. Of beter gezegd, hij moet bij Simon logeren. Simons zus weet namelijk geen raad meer met haar zoon. Als Daan Simon uiteindelijk overhaalt om naar de Rocky Mountains te gaan, wordt de spanning tussen hen steeds groter…

Prettige personages

Het verhaal wordt door middel van een vlotte, heldere schrijfstijl verteld vanuit het perspectief van Simon. Simon is een intrinsieke, eigengereide man, die gevormd is door zijn verleden. De lezer leert de andere personages, vrienden en familie, door Simons ogen kennen. Zij zijn stuk voor stuk interessant, zelfs zonder een directe blik in hun psyche. De beschreven verhoudingen met hen vertellen veel over Simon als persoon. Vekemans vraagt de lezer daar ook indirect mee in hoeverre iemand door zijn opstelling relaties met en acties van anderen kan beïnvloeden. Toch zijn er voor een 224 pagina’s tellend boek veel personages. Hierdoor blijft de lezer met vragen of een onvervuld verlangen naar informatie zitten. Het achterwege laten van een aantal karakters, bijvoorbeeld die slechts kort de revue passeren, was niet erg geweest.

“Waar ligt de grens tussen een goede en een foute afloop? Hoe ver moet je terug in je verhaal om een schone lei te hebben?”

Vaart

Er zit veel, heel veel vaart in het verhaal. Het is makkelijk leesbaar en intrigerend. Vekemans deelde het verhaal op in vier delen. Waar de lezer zich in deel een en twee moet focussen op de vraag ‘Waar gaat het mis?’, is in deel drie en vier een focus op de vraag ‘Wat is er gebeurd en komt het weer goed?’ nodig. De spanningsboog die continue voelbaar is, laat het verhaal lastig wegleggen. Soms gaat het verhaal wat te snel. Als Vekemans hier en daar wat meer ademruimte neemt of een pauze inlast om te reflecteren op de ervaringen van de personages, kan dat het verhaal nog verder versterken.

Vlotte schrijfstijl en prettige opbouw

De verdwenene is een intrigerend verhaal met interessante personages. De setting en focus op de menselijke psyche doen ergens denken aan Sien Volders’ Noord en Fredrik Backmans Björnstad. Hoewel Vekemans soms wat te veel lijkt te willen, drukt dat de leespret niet. Door de vlotte schrijfstijl en prettige opbouw verslindt de lezer het boek binnen no-time.

Elkse recensent afbeelding
Elske