Domein van licht verscheen in 1979. Yuko Tsushima (1947-2016) schreef het aanvankelijk als feuilleton waarin maandelijks een hoofdstuk verscheen in een Japans literair tijdschrift. Op die manier duurde het een jaar voor de lezer het geheel gelezen had, dezelfde periode die het boek beschrijft. Doordat in de twaalf hoofdstukken de veranderingen van de seizoenen beschreven worden, ervaar je ook in de romanvorm intens het verstrijken van de tijd.
Een nieuw appartement
Het verhaal start met de verhuizing van een alleenstaande moeder met haar tweejarig dochtertje naar een nieuw appartement. Geen van beiden krijgt een naam, maar door het ik-perspectief voelt het verhaal wel persoonlijk aan. Het appartement heeft aan de vier zijden ramen en baadt in het licht, wat haar hoopvol voor de toekomst stemt. Zowel haar nakende scheiding als de verhuizing zijn levensgebeurtenissen die een enorme impact op haar hebben. Maar de vrijheid die ze aanvankelijk voelt gaat over in een gevoel van grenzeloosheid, waarbij het steeds moeilijker wordt om bewust op de rem te gaan staan.
De schaduwen in de hoek
Haarscherp wordt weergegeven hoe het voelt om de controle te verliezen. De verwaarlozing van haar dochter, de uitvallen tegen haar ex-man, de problemen op haar werk; alles komt onverbloemd aan bod. Tsushima heeft daar verrassend weinig woorden voor nodig, zo zuiver is haar taalgebruik. Pijnlijk en eerlijk vertelt het hoofdpersonage over de verstikkende vermoeidheid die ze voelt nu ze de zorg voor haar kind alleen moet dragen. Hoe harder ze haar best doet om geen uitgeputte indruk te maken, hoe erger het wordt. Wanneer ze slaapt droomt ze over vreemde gebeurtenissen en zware duisternis. De slaap brengt hierdoor geen verlichting.
