Het poëtische Op aarde schitteren we even van Ocean Vuong is gedetailleerd, uniek en beklemmend

De Vietnamees-Amerikaanse Ocean Vuong won in 2017 de T.S. Eliotprijs voor zijn poëzie. Dit jaar debuteerde hij met de roman Op aarde schitteren we even. Dit boek bleef niet onopgemerkt; recensies in grote Amerikaanse kranten waren lovend. Ondanks dat het gedetailleerde verhaal soms uit je handen lijkt te glippen, stelt het zeker niet teleur.

Op aarde schitteren we even

In Op aarde schitteren we even lees je een brief die een zoon, bijnaam Hondje, aan zijn moeder schrijft. Hierin komen situaties en thema’s aan bod die een belangrijke rol in zijn leven spelen. Het boek maakt duidelijk hoe hij het heeft ervaren om als kind van een immigrantenmoeder op te groeien in een cultuur die anders was dan hij vanuit huis meekreeg, over zijn oma Lan die soms de rol van zijn moeder overnam, over liefde, over geaardheid en over een trauma door oorlog.

Autobiografisch?

Hondje lijkt in vele opzichten op de auteur: onder andere hun afkomst en geaardheid komen overeen. Dat Vuong voor dit verhaal uit eigen ervaring heeft geput, is terug te zien in het boek. De details die hij beschrijft, zowel op het gebied van gevoelens als situaties, zijn uit de kunst. Je kunt je moeiteloos inleven. Met name de relatie met oma Lan -die gekweld is door trauma’s- is bijzonder. Maar soms glipt het verhaal uit je handen. Alsof Vuong de lezer te veel en misschien ook te snel zijn verhaal wil vertellen. Het fragmentarische karakter dat het verhaal daardoor krijgt, doorbreekt helaas meermaals de flow van het verhaal.

Poëtisch

Uit het boek kun je duidelijk opmaken dat Vuong een poëet is. Naast de doordachte vergelijkingen en formuleringen, komt dit het sterkst naar voren in het hoofdstuk op pagina 151-157. Hierin doet Hondje een schokkende ontdekking. Vuong beschrijft welke invloed dit heeft op zijn gevoel en gedachten. Door het afbreken van zinnen op een andere plek en om een andere reden dan aan het einde van de pagina en het toevoegen van witregels, doet deze passage sterk aan poëzie denken. Dit gevoel wordt verder versterkt door de afwisseling van Hondje’s werkelijkheid met herinneringen en een metafoor. De poëtische aspecten in het verhaal zorgen voor een mooie leeservaring.

Kortom

Op aarde schitteren we even is een boek dat je niet kunt vergelijken met een ander. De kracht zit in de details van het verhaal en de poëtische constructies die Vuong gebruikt heeft. Prachtige zinnen zijn eerder regel dan uitzondering. Hoewel het fragmentarische verhaal soms even te snel gaat, helpt dat je ook om op adem te komen. Het verhaal is namelijk beklemmend en indringend. Naar de aanleiding voor het schrijven van de brief kun je blijven gissen, maar vast staat dat dit boek je op een unieke manier inzage geeft in de grote thema’s die spelen bij een jongen die op zoek is naar zijn plaats in de wereld.