Dompel je onder in Al het blauw, een verhaal van verboden liefde door Peter Terrin

Schrijver Peter Terrin is een unieke stem binnen de Vlaamse literatuur. Zijn romans, zoals De bewaker en Bijeneters, bereikten meermaals de long- en shortlists van de grote literaire prijzen en met Post Mortem wist hij een van die nominaties te verzilveren toen hij de AKO-literatuurprijs won. Zijn herkenbare stijl blinkt uit in klaarheid en dat maakt ook van Al het blauw een uiterst toegankelijke roman die ongetwijfeld in de smaak zal vallen.

In de wat sombere jaren ’80 van de vorige eeuw beslist Simon om te stoppen met studeren. De aftocht van de negentienjarige brengt hem terug naar zijn onbenoemde Vlaamse provinciestad waar hij steeds vaker met kameraden in het nabijgelegen café Azzurra vertoeft. Uitbaatster Carla droomt van een leven in Italië, maar voorlopig moet ze voldoening nemen met het café aan het zwembad en haar nukkige levenspartner, John. Zo kruisen de levenspaden van twee mensen die op het eerste gezicht maar weinig met elkaar gemeen hebben. Al snel ontstaan er roddels en de hoofdpersonages worden voor een bittere levenskeuze gezet aan de grens tussen droom en schandaal. Welke richting kiezen ze en welke impact zal dat op hun naaste omgeving hebben? Ben je bereid om alles op het spel te zetten om je dromen in vervulling te zien gaan?

Naakte stijl

In Al het blauw herkennen we Terrins kenmerkende stijl waarbij hij uitgekleed taalgebruik hanteert om zich tot de essentie te beperken. Met zin voor doeltreffendheid schrijft hij korte zinnen en alinea’s die een effect van verstilling creëren. De verstilde verhaalwereld die zo ontstaat is tegelijkertijd benauwend en dreigend. Een beklemmend vacuüm, zeg maar. Het toont hoe je spanning kan opbouwen door middel van iets ogenschijnlijk eenvoudigs als taalgebruik. ‘Showing’ is bij Terrin belangrijker dan ‘telling’. Dat wil zeggen dat hij er bijvoorbeeld voor kiest om emoties te laten voelen eerder dan ze te beschrijven. Het vraagt enige empathie van de lezer, maar verhoogt het gevoel van betrokkenheid en daarmee ook het inlevingsvermogen. Dat geldt dus ook voor de spanning. Hoewel er nergens met zo veel woorden gevaar beschreven wordt, voel je als lezer een voortdurende dreiging die tot een climax komt aan het einde van deze roman.

Intimiteit

Het bijzonder persoonlijke verhaal dat Al het blauw geworden is, lijkt zo uit het leven gegrepen. Het is bijzonder realistisch en heeft zelfs iets voyeuristisch, het bespieden van mensen die naakt of halfnaakt zijn en al dan niet seksuele handeling uitvoeren. Dit soort verhalen doen het goed in tijden waarin we het, dankzij sociale media, gewend zijn om de levens van onbekenden van nabij te volgen. Al het blauw is gezien zijn kleinschaligheid misschien niet meteen het meest ambitieuze boek, maar desondanks wel een zeer te genieten liefdesverhaal dat zich afspeelt in de jaren ’80 en tegelijkertijd van alle tijden is.