Tommy Wieringa is behalve succesvol auteur ook vader van twee dochters. Die rol is een bron van inspiratie voor korte verhalen, waarin details over het dagelijkse leven en algemene bedenkingen elkaar afwisselen. Dit gaat over zijn nieuwe boek: Totdat het voorbij is.
Wieringa heeft maar een paar pagina’s nodig om een hele wereld te scheppen. Elk verhaal staat perfect op zichzelf. Door ze te bundelen ontstaat een klein, maar inhoudelijk rijk boekje over vaderschap.
''Ik probeer de tijd te vangen in hardgekafte notitieboeken, voor elke dochter één, waarin ik de meest memorabele dingen opschrijf die ik met ze meemaak, maar wanneer ik erdoorheen blader is het of ik door het schimmenrijk van een alzheimerpatiënt dwaal.''
In elk verhaal zit een verwijzing naar zijn kinderen, naar de manier waarop ze hem hebben veranderd als mens en als auteur. Dat betekent niet dat de volledige bundel louter en alleen om zijn kinderen draait of dat zij steeds de hoofdrol spelen. Soms zijn ze louter de aanleiding voor een bepaalde gedachte of herinnering. De bundel omvat hierdoor een ruime waaier aan thema’s, en die variatie maakt het geheel erg prettig leesbaar. Voor fans van Wieringa zullen sommige passages over zijn ouders herkenbaar zijn. Die link met eerdere romans is fijn, maar het is absoluut geen struikelblok als dit je eerste kennismaking met de auteur is. De scherpe observaties van doordeweekse taferelen zullen voor veel lezers sowieso een feest van herkenning zijn.
De toon is afwisselend hoogdravend en banaal, maar nooit steekt hij zijn bewondering voor zijn dochters onder stoelen of banken. Door Wieringa’s humor voelt geen van de verhalen sentimenteel aan, zelfs wanneer hij zich kwetsbaar opstelt. In zijn boek Dit is mijn moeder gaf Tommy Wieringa zichzelf al bloot. Totdat het voorbij is toont de lezer opnieuw een andere kant van de auteur. Beide verhalenbundels vormen samen een prachtige ode aan het ouderschap in al z’n facetten.
