Vlot geschreven en goed opgebouwd
Viktor is een vlot lezend en goed opgebouwd verhaal. Fanto’s schrijfstijl is prettig. Hoewel deze soms aan de formele kant is, past dit goed bij de tijdgeest van het verhaal. Ook is haar schrijfstijl doorspekt met humor: wanneer Viktor de Duitsers groet, zegt hij bijvoorbeeld ‘drei Liter’. En zeg nu zelf, dat klinkt toch haast hetzelfde als die verschrikkelijke groet? De afwisseling in de verhaallijnen geeft beetje bij beetje de geschiedenis van de familie Rosenbaum weer. Dat wat zich afspeelt in de verhaallijn van Viktor heeft vervolgens ook zijn weerslag op de verhaallijn van Geertje. De vervlechting van verhaallijnen leest prettig. Daarbij bouwt Fanto de hoofdstukken fragmentarisch op. Dat wil zeggen, elk hoofdstuk bestaat uit niet al te lange alinea’s die elk een afzonderlijk moment beslaan. Hierdoor raakt de lezer niet verveelt en blijft de neiging om door te lezen, en de wens om te weten hoe het verhaal afloopt, groot.
Iets te snel
Het enige nadeel dat hieraan kleeft, is dat Fanto soms te snel gaat voor de lezer. De lezer wil soms meer weten over bepaalde momenten of personages. Dit resulteert in een afstand tussen de lezer en de personages, die Fanto tot het einde toe niet volledig weet te overbruggen. Geertje blijft bijvoorbeeld wat vlak: wat voelt ze als ze steeds meer over de geschiedenis van haar familie leert? Hoe beïnvloedt dit haar heden? Dit wordt naarmate het einde nadert steeds minder uitgediept. Dat is zonde, want het had het verhaal completer gemaakt.
Kortom
Viktor is een interessante roman, die door middel van twee verschillende verhaallijnen de thema’s Tweede Wereldoorlog en identiteit belicht. Hoewel Fanto soms te snel gaat om het volledig tot zijn recht te laten komen, staat dit vlot lezende en goed opgebouwde verhaal garant voor heel wat leesplezier.