Maandenlang zweeg Joop Munsterman als het graf. Terwijl FC Twente de moeilijkste periode sinds het faillissement doormaakte, deed de prominente ex-voorzitter er het zwijgen toe. Met het boek Rood Bloed doorbreekt hij de stilte. Frank Krake heeft een prima boek geschreven, dat puur op de inhoud schuurt.
Voorzitterschap
Het is verklaarbaar dat de naam Joop Munsterman negatieve gedachten oproept. De publiciteit die aan hem gelinkt wordt, is de laatste jaren louter negatief geweest. Een beetje voetbalfan is op de hoogte van de grootse prestaties die hij (mede)mogelijk heeft gemaakt, maar de gevolgen daarvan overstemmen het succes.
Frank Krake schrijft helder over de tijd die aan de grote successen vooraf gingen, een lang vergeten periode waarin FC Twente op de rand van de afgrond balanceerde. Munsterman combineerde een succesvolle carrière bij Wegener met het voorzitterschap van een bloeiende amateurvereniging. Via via komt hij de Twentse voetbalclub binnen. Al snel schuift hij naar voren als voorzitter van FC Twente.
Groeispurt
‘FC Twente wil een regionale club zijn, met landelijke uitstraling, die diep geworteld is en breed gedragen wordt door de samenleving waar zij deel van uitmaakt.’ Het plan, in 2005 geformuleerd, wordt ruim overtroffen. De begroting stijgt van elf naar bijna vijftig miljoen. Succes wordt breder behaald dan alleen bij de hoofdmacht. Het vrouwenvoetbal komt van de grond, toeschouwersaantallen stijgen, de jeugdtak behaalt succes, er komt een nieuw stadion en de door Munsterman beloofde maatschappelijke waarde, wordt moreel juist ingevuld.
