In tien jaar tijd groeiden de Oranje Leeuwinnen van onbekende EK-debutant uit tot rechtgeaarde WK-finalist. Willem Vissers was al ver voor de hype betrokken. Op basis van zijn columns, verslagen en reportages is nu het boek Meisjesdromen samengesteld. Na Jongensdromen zijn dit keer de vrouwen aan de beurt.
Interessant verhaal
In essentie is het een oneindig interessant verhaal. In het eerste decennium van deze eeuw is vrouwenvoetbal niet alleen onderontwikkeld, maar ook ondergewaardeerd en vaak beschimpt en bespot. De beste speelsters hebben geen professionele competitie, internationals spelen hun interlands op een amateurcomplex en jonge, talentvolle meisjes moeten het opnemen tegen leeftijdsgenoten van de andere sekse. Met het derde decennium in aantocht is de wereld van het vrouwenvoetbal compleet veranderd. Geen sportafdeling groeit zo snel als het vrouwenvoetbal. Zij worden aangetrokken door het plezier en blijven hangen door een kans op een professionele carrière. Dat kan tegenwoordig, zo hebben Lieke, Jackie en Vivianne aangetoond. Ook in de beruchte voetbalkantines van het amateurvoetbal worden de vrouwen niet langer gedoogd, maar gerespecteerd en in sommige gevallen gevolgd.
Ontwikkelingen
Willem Vissers volgde die ontwikkeling van het begin af aan. Als voetbalverslaggever van de Volkskrant zag hij eerder dan alle andere collega’s de waarde van het andere voetbal in. Toen Nederland zich plaatste voor het Europees Kampioenschap van 2009 had Vissers al meerdere stukken aan het vrouwenvoetbal gewijd. Diezelfde collega’s maakten grappen en seksistische opmerkingen, maar Vissers zette overtuigd van zijn gelijk door. Het boek Meisjesdromen is volgens de kaft een verslag van de opkomst van het vrouwenvoetbal, waarvoor columns, verslagen, interviews en reportages uit de Volkskrant zijn gebruikt. Ieder hoofdstuk is een paar bladzijden lang en wordt ingeleid door een korte, dikgedrukte inleiding van de auteur. De vroegste column dateert van de lente van 2001, de laatste van juli 2019, direct na de verloren WK-finale. Al deze stukken zijn verzameld, opgestapeld en vervolgens is er een nietje doorgestampt. Dit was het nieuwe boek van Willem Vissers, die een deel van de opbrengst schenkt aan de Académie de football Enfant des Rails uit Kameroen, in dezelfde stijl als hij Jongensdromen maakte over het memorabele seizoen dat Ajax beleefde.
Geen boek maar een bundel
Maar hoewel het de vorm van een boek heeft, is het dat niet. Het is een bundeling van columns, die soms overlappen en altijd op piekmomenten geschreven zijn. De groei van het vrouwenvoetbal is ontegenzeggelijk daar en Willem Vissers heeft ontegenzeggelijk meer kennis en ervaring op dat gebied, maar dat blijkt niet uit wat er in Meisjesdromen staat. Het zijn voornamelijk wedstrijdverslagen en individuele verhalen, met grote tijdsgaten tussendoor. De lezer blijft aan de buitenkant van de ontwikkeling staan. Vrouwenvoetbal is hier om te blijven. Met de Olympische Spelen van 2020 in het vooruitzicht zal er een nieuw piekmoment zijn waarin de hype opnieuw oplaait. Willem Vissers zal van de partij zijn, als liefhebber van voor het eerste uur. Het is jammer dat die kennis en liefde er niet uitkomt in het samengestelde Meisjesdromen.
