Header recensie Lee Child
Header recensie Lee Child
Recensies

Blauwe maan: lezen over Reacher is als wandelen met een goede vriend

Jack Reacher is een fictief personage dat is gecreëerd door de Britse auteur Lee Child. Na een carrière als majoor bij de Amerikaanse militaire politie, neemt Reacher ontslag en leidt hij een zwervend bestaan. Reacher is van mening dat hij zijn eigen land te weinig kent en besluit te gaan reizen. Op een van zijn vele busreizen observeert hij een opvallende passagier. Die beschouwing is aanleiding voor het 24ste avontuur dat als Blauwe maan de Nederlandstalige fans weer voor zich zal gaan winnen.

De man die Reacher in de bus observeert blijkt Aaron Shevick te zijn. Hij heeft zijn laatste bezittingen verkocht en keert met een flink gevulde envelop bankbiljetten huiswaarts om daarmee de behandeling van zijn aan kanker lijdende dochter Meg te kunnen bekostigen. Shevick woont met zijn vrouw Maria en dochter in een plaats dat deels door de Albanese en deels door de Oekraïense maffia wordt bestuurd. Nadat hij Shevick heeft behoed voor een beroving ontmoet hij in een lunchroom Abigail Gibson die als Abby door het leven gaat en best bereid is de stoere Reacher meer van haar gemeente (en van haarzelf) te laten zien. Als snel hoort hij dat Dino Jetmir als Albanese baas en Gregory voor de Oekraïense maffia elkaar naar het leven staan met als inzet de overname van de absolute macht. Reacher begrijpt als geen ander dat deze stad pas weer echt leefbaar zal worden als beide bendes weg zijn. Die conclusie levert de voormalige MP-man een volgende missie op.

'‘Met andere woorden, als je echt je stinkende best doet en als je over de juiste inlichtingen beschikt en als je goed plant en alles perfect uitvoert, alles honderd procent doet zoals het moet, dan win je’'

Bestrijder van het kwaad

Zoals te verwachten, zet Reacher zich ook in dit verhaal weer in als bestrijder van het kwaad en beschermer van de zwakken in de samenleving. Met groot vertoon van macht, slimheid en moed treedt hij zijn vijanden tegemoet met maar één doel: ze voor eeuwig uitschakelen. Twee rivaliserende bendes tegen elkaar uitspelen en ten gronde richten; het lijkt een onmogelijke missie maar dat is een woord dat Reacher niet in zijn vocabulaire heeft.

Minder snel en minder spannend

In het 19de deel, Persoonlijk, ontdekten de lezers al dat Child zo intensief met zijn protagonist begaan was en zich inleefde, dat de in 1960 geboren mannetjesputter niet geloofwaardig over zou komen als hij toen op 54-jarige leeftijd nog als een flitsende 30-jarige door het leven zou gaan. De auteur laat ons een evoluerende en ouder wordende bestrijder van het kwaad zien die, gelardeerd met veel levenswijsheid en ervaring, altijd weer een juiste balans weet te vinden tussen goed en kwaad. Inmiddels op 59-jarige leeftijd grijpt hij vaker naar technische middelen en vertrouwt wat minder op zijn tanende fysieke capaciteiten. Het resultaat hiervan is een minder flitsend verhaal waarin wapens een duidelijke taal spreken en Reacher vaker de dialoog opzoekt. Dan blijkt dat hij zeker geen man is van weinig woorden maar alles uitgebreid, tot in de haarvaten wil delen met zijn vrienden. Minder snel, minder spannend, meer voorspelbaar en belangrijk meer knallend probeert de auteur zijn protegé nog interessant te houden maar slaagt daar helaas niet altijd in.

Op naar het volgende deel

Dit 24ste deel met Reacher in de hoofdrol pleziert nog steeds, maar niet te ontkennen valt dat er hier en daar wel wat sleet gaat ontstaan. Dat is ook niet zo vreemd, want hij heeft zowat alles wel een keer meegemaakt. Het wachten is op het 25ste deel, dat zeker een mijlpaal zal zijn.

Cees
Cees