Saskia Maaskant: een vergelijking met Divergent, Bob Dylan en bijzondere prijzen

Saskia Maaskant is voornamelijk bekend van het boek Kieuw. Dit tweede boek van Saskia is vaak genomineerd voor diverse prijzen. In dit interview met haar vertelt ze over haar boek Dromer.

Betekenis

Je hebt je boek opgedragen aan Floortje en Bo. Wie zijn zij en wat betekenen zij voor jou?

Floor en Bo zijn mijn dochters van zeven en anderhalf jaar oud. Zij betekenen álles voor me. Met deze opdracht:

Voor Floor en Bo

Laat je niet in een hokje stoppen

Mama

Enerzijds wil ik ze beschermen tegen onze vaak fantasieloze maatschappij, waarin niemand anders mag zijn. Anderzijds wil ik ze er nu al op voorbereiden dat ze zelf hun eigen plekje in de wereld zullen moeten veroveren.

Een eervolle vermelding voor de Gouden Lijst, genomineerd voor de Dioraphte Jongerenliteratuurprijs en de Kleine Cervantes en kreeg de Accolade voor het beste Zeeuwse Jeugdboek. Welke prijs is voor jou het hoogsthaalbare?

Toen Kieuw voor de eerste keer werd genomineerd voor een prijs, wist ik niet wat me overkwam. Kieuw was pas mijn tweede boek! Eigenlijk waren alle nominaties even bijzonder voor mij. Het hele gebeuren eromheen, de uitreikingen. De Kleine Cervantes was een intieme, kleine prijs die werd uitgereikt in Gent. Daar mocht ik een hele dag doorbrengen met zeer pientere scholieren in een theater. Toen in Amsterdam de eervolle vermelding voor de Gouden Lijst in mijn handen werd gedrukt, kreeg ik een brok in mijn keel. Want wat was het tastbaar ineens.

Divergent

Wat vind je ervan dat jouw boek wordt vergeleken met Divergent? Is dit ook je uitgangspunt geweest?

Dat vind ik absoluut niet erg, en die vergelijking heb ik zelf in de hand gewerkt door het vergelijk op de cover van Dromer te laten zetten: ‘Een meeslepend verhaal voor liefhebbers van de Divergent-trilogie.’ Waarom ik dit heb gedaan? Vooral voor de jeugdige lezers: ik hoop ze hiermee aan te kunnen sporen Dromer te gaan lezen. Zelf ben ik groot fan van de Hongerspelen-trilogie. Ik kocht de Maze Runnerbox púúr afgaand op de opmerking: ‘A must-read for fans of the Hunger Games.’

Toch is het vergelijk met Divergent nooit mijn uitgangspunt geweest. Sterker nog: mijn eerste idee voor Dromer stond al op papier, nog vóórdat Divergent verscheen. Op 25 januari 2008 zag ik een tv-reclame van een verzekeringsmaatschappij over dromers, doeners, denkers en beslissers en tikte ik mijn eerste schets voor Dromer uit. Toen ik er vijf jaar later daadwerkelijk aan begon te schrijven, opperde een vriendin dat het op Divergent leek. Ik surfte naar bol en las de flaptekst. ‘Oei,’ flitste het even door mijn hoofd. Niet de verhaallijn, maar toch wel de thematiek deed me inderdaad aan Dromer denken. ‘Dat boek kan ik beter niet lezen,’ dacht ik.

Pas later ontstond de echte ‘gekte’ en groeide Divergent uit tot een hele reeks boeken. Er kwam zelfs een verfilming, maar ook de film heb ik nooit gezien.

Je gebruikt een quote van Bob Dylan, waarom juist deze musicus? Wat betekent hij voor jou?

Bob Dylan is misschien nog eerder een poëet en filosoof dan een zanger. Ik geef grif toe: ik kan echt niet al zijn liedjes meezingen. Maar zijn uitspraken en teksten zijn vaak iconisch. Zo ook deze. Ik kwam hem jaren geleden tegen en tikte hem meteen in het manuscript van Dromer:

Alles wat ik kan doen

is mezelf zijn,

wie dat dan ook

wezen mag.

Deze uitspraak van Dylan trof me meteen tot in mijn ziel en is ontzettend van toepassing op het boek. In Dromer wordt op je zestiende verjaardag beslist of je een dromer, doener, denker of beslisser bent. En daar moet je het mee doen.

Dromer, Mila en William – de drie hoofdpersonen uit het boek – zijn het niet eens met hun beslissing en willen vechten voor vrijheid. Maar dat is nog niet zo vanzelfsprekend, want: wat als ze straks zelf een keuze moeten maken? Wie zijn ze dan, eigenlijk?

Geen sprookje en D-day

Eerder schreef je al twee boeken. Waarin verschilt Dromer met Kieuw en De Verteller van Beorga?

Het verschil met de andere twee boeken is groot, maar toch ook niet. Qua vertelstijl is het nog steeds 100% Saskia. Wel is Dromer stukken spannender dan De Verteller en Kieuw. Dat komt mede door de hoofdstuknummering: daar heb ik een aftelklok naar D-day voor gebruikt. Ook heb ik voor het eerst écht vanuit een ik-persoon verteld, in een wisselend perspectief (ik schiet van het hoofd van Dromer, naar William, naar Mila).

Hoe lang ben je bezig geweest aan Dromer en waar haal je je inspiratie vandaan?

Mijn inspiratie haal ik vooral uit het dagelijks leven en uit de mensen om mij heen. Ik ben ruim 2,5 jaar bezig geweest aan Dromer. Niet continue, hoor. Ik werk namelijk parttime als projectmanager bij een bedrijf in Ridderkerk. En tussendoor heb ik zeker zes maanden achtereen geen woord geschreven door een zwangerschap, een verbouwing en een huilende baby.

Tot slot, ben je al bezig aan een vierde boek?

In mijn hoofd wel. Het begin zie ik al, en ook het einde. Het wordt een bitterzoet boek met humor erin. Een jong iemand die weigert volwassen te worden, gaat noodgedwongen op zoek naar verhalen. Een beetje zoals een hedendaagse ‘gebroeders Grimm’, zonder dat het een sprookje is. Ik zal in dit verhaal weer gaan spelen met verschillende vertelperspectieven en heb er al enorm veel zin in.