The Fates Divide: “The Fates Divide leest in principe lekker weg, maar…”

In april kwam het vervolg op Carve the Mark uit: The Fates Divide. Het eerste deel in de, door Divergent-auteur geschreven Veronica Roth, kreeg gemengde kritieken. Ikzelf was geen fan en miste de pakkende schrijfstijl van Roth. Gelukkig wist het einde van Carve the Mark mij nieuwsgierig genoeg te maken om toch ook het vervolg – en slotdeel – te willen lezen.

Even inlezen

Mocht het lang geleden zijn dat je deel één hebt gelezen, dan kan het geen kwaad even een samenvatting van het boek door te nemen. Ik had namelijk werkelijk geen idee meer waar het verhaal ook alweer over ging, wie welk personage was en welke band ze met elkaar hadden.

Meerdere perspectieven

Klaagde ik in het eerste deel nog over te weinig afwisseling tussen de perspectieven van Akos en Cyra, was dit in The Fates Divide beter verwerkt. Om daarnaast alles goed mee te krijgen heeft Roth ook nog enkele andere perspectieven opgenomen in dit slotdeel. Hiervan vond ik het personage Eijeh het meest interessant vanwege zijn complexe personaliteit. Ik had eigenlijk nog wel wat meer over hem willen lezen

Teveel fantasy

Hoewel ik The Fates Divide absoluut beter vind dan Carve the Mark, ben ik nog steeds niet helemaal overtuigd. Ik raad de serie dan ook niet iedereen aan. Er zijn echter genoeg mensen die wel fan zijn! Voor mij was de fantasy een overdaad. Een voorbeeld is de planeet Ogra waar allerlei dingen lichtgevend zijn, en waar de planten de bewoners héél graag willen opeten Een planeet waar je dus algeheel in gevaar bent. Het was voor mij wat teveel van het goede en leidde mij af. Alles is goed omschreven en ik zag wat zij beschreef duidelijk voor mij. Ietwat overdreven fantasy moet wel je ding zijn wil jij dit boek leuk vinden.

Afgerond

Met The Fates Divide is deze duologie afgerond, en het einde is prima. Ik vond het zelf niet bijzonder spannend, maar dat komt misschien ook omdat de wereld mij niet helemaal trok en de personages hierdoor ook minder impact op mij hadden. Hierdoor voelde het een beetje als een anticlimax. De epiloog vind ik echter goed gevonden, maar daar kan ik verder niks over vertellen zonder iets te verklappen!

Conclusie

The Fates Divide is absoluut beter dan Carve the Mark. De serie in het geheel blijkt echter niet helemaal voor mij te zijn. Vooral het fantasy gedeelte sprak mij niet aan en voelde aan als iets teveel van het goede. Ook de personages wisten mij niet goed genoeg naar binnen te trekken in het verhaal. The Fates Divide leest in principe lekker weg, maar ikzelf zal de serie niet herlezen.

Wil je altijd op de hoogte zijn van de boeken binnen jouw favoriete genre? Stel je voorkeur in en ontvang updates.