Erin Hunter is niet één auteur, maar een collectief van vier fantasy schrijfsters, waarvan een aantal elkaar zelfs nog nooit hebben ontmoet. Victoria Holmes bedenkt de verhaallijnen en personages. Cherith Baldry, Kate Cary en Tui Sutherland werken de manuscripten uit, waarna Holmes de eindredactie uitvoert zodat het boek leest alsof het door één persoon is geschreven. Eerder verworven zij al bekendheid met hun Warrior Cats serie, waarin katten de hoofdrol spelen. De verhalen worden vanuit het perspectief van dieren geschreven, net zoals Richard Adams dat jaren geleden ook al deed met Waterschapsheuvel. Het bekende verhaal over de konijntjes die op reis gaan om een nieuwe kolonie te stichten.
Land van herkomst
De vier jonge beren Kallik, Toklo, Lusa en Ujurak zijn op zoek naar een veilige plek om te leven, ver van de mensen en hun verwoestende invloed op de natuur. Ze gaan het proberen op de grote ijsvlakte. Voor Kallik - de ijsbeer van het stel - een logische keuze. Maar voor de andere beren is het leven in het koude noorden nog moeilijker dan ze dachten. Ontberingen en problemen volgen en uiteindelijk wordt Lusa ziek. Toklo besluit haar terug te brengen naar het land waar ze vandaan kwamen, waarbij ze opnieuw in contact komen met mensen en hun queste om de natuur te redden nog verder in gevaar komt.
Vijfde deel, trage verhaallijn en ingewikkelde namen
'In Seekers leef je als lezer mee met drie berenjongen, je voelt je verbonden met de wereld die geschetst wordt', is er op de achterkant van het boek te lezen. Nou niet dus. Ik behoor dan ook niet tot de doelgroep van dit boek, namelijk tien- tot twaalfjarigen. Toevallig heb ik thuis een kind dat wél in die doelgroep valt, dus dacht ik de oplossing te hebben gevonden door het boek voor te lezen en er dan samen een oordeel over te vellen. Mijn plan viel helaas in het water toen dochter na twee hoofdstukken aangaf dat ik het zelf maar moest bekijken. Eerlijk gezegd snapte ik haar wel. Zou het komen omdat het hier om een vijfde deel in de reeks gaat? Van de zeer trage manier van vertellen? Of van de ingewikkelde namen van de beren die de hoofdrol spelen in het verhaal? Als doorgewinterde fantasyfan zou ik toch wel wat gekkigheid gewend moeten zijn wat betreft karakternamen. Feit is dat Vuur aan de hemel mij niet kon bekoren en dat het lezen er van een klus werd, in plaats van een ontspannende bezigheid. Gelukkig heb ik een mooie minibieb voor mijn deur staan, ik heb het boek de wereld ingezonden, op zoek naar een tien- tot twaalfjarige die het verhaal vol bloemrijke
