Toen ik eindelijk durfde: een zoektocht naar geluk

Chantal

Dit boek is gebaseerd op een bundeling van 'mijmeringen' en blogs die Chantal schreef voor o.a. Viva. Ik ken haar blog niet en weet dus niet of ze woordelijk zijn overgenomen, maar daar lijkt het wel op.
Een inhoudsopgave ontbreekt, maar in het voorwoord geeft Chantal aan dat ze schrijft over dingen waarover ze zich verwondert, ze deelt haar gênante ervaringen en vertelt over de moeilijke keuzes.

1+1=3?

Rode draad
Elk verhaal heeft een éénwoordige titel: leven, vakantie, trampoline, schaamte, soldaat en beroofd. Ze zijn kenmerkend voor het scala aan onderwerpen wat aangeboord wordt. Duidelijk is dat Chantal haar belevenissen en gedachten in de vertellende vorm schept: ze wil je aan de keukentafel zetten, kop thee erbij en luisteren maar. Dat lukt wel, want ze neemt je mee in de periode van 10 jaar waarin zij volwassen is geworden. De stap van 'doen omdat het van me verwacht wordt' naar 'doen wat ik zelf wil', is de rode draad in elk verhaal.

Ontwikkeling
Een vrouw die op mij overkomt als een 'controlefreak': perfectionistisch en bereid om offers te brengen voor het geluk (of belang) van een ander. Iemand die haar grenzen zoekt in de sport als fanatiek karateka, langzaamaan leert te vertrouwen op haar eigen gevoel en dapper genoeg is om haar eigen pad te kiezen. Het volgen van die ontwikkeling is interessant. Dan komt de vraag: wil ik dit ook lezen noemen? Ik bedoel, is de vorm als boek voldoende interessant? Een bundeling van blogs maakt nog geen boek, of wel is 1+1 hiermee drie?

De reactie op de blogs

Interessant of niet?
Op de bovenstaande vraag, over de combinatie van blogs en een boek, ben ik toch geneigd nee te zeggen. Daarvoor zijn de blogs op zichzelf te vluchtig en vormen ze samen een onvoldoende verdieping om echt interessant te zijn. Tegelijkertijd denk ik dat ik ook niet tot de doelgroep behoor als vijftigjarige en kan het voor de grote groep ontplooiende 20+-ers wel grote herkenbaarheid oproepen.

Diepere laag
Dat Chantal talent heeft laat ze zien in het boek 'Doorzetten' (pag. 63). Hierin geeft ze meer een beschouwend verslag van een karatewedstrijd van één van haar leerlingen en juist die afstand en beschouwing verdiept het verhaal. Het komt dan los van de eerste emotie en geeft daarmee de gelaagdheid aan die maakt dat je 'leest' in plaats van 'luistert'.

Uitdaging
Om Chantal te kunnen beoordelen als auteur wil ik haar graag uitdagen de blogs los te laten en bijvoorbeeld een novelle te schrijven, want ik denk dat die vorm goed bij haar past. Als ze dat doet, dan beloof ik dat ik er voor ga zitten (in mijn leesstoel dit keer).