Verdwaaltijd is het literaire debuut van Kathy Mathys. Het is een beschrijvend verhaal over de eenzaamheid van mensen dat vooral lezers die houden van trage, filosofische romans zal boeien.
De eenzaamheid vanuit verschillende perspectieven
In Verdwaaltijd staan vier personages centraal, al worden er heel wat meer opgevoerd. De hoofdstukken beginnen telkens met een stuk tekst uit het boek dat auteur en wetenschapper David aan het schrijven is. Hij groeide op in Californië, waar hij als kind bevriend raakte met Kay, een meisje wier rusteloosheid haar zowel aantrekkelijk als onuitstaanbaar maakt. David en Kay spelen als kind verdwaaltijd – een vergaande vorm van verstoppertje, waarbij het toegelaten is je overal te verstoppen, waardoor het uren duurt om gevonden te worden. Kay verdwijnt ook buiten het spel om steeds vaker, om ten slotte helemaal niet meer terug gevonden te worden. David besluit een boek over het verdwijningsproces te schrijven en krijgt tijdelijk onderdak in een Brusselse schrijversresidentie.
In Brussel ontmoet hij Marcia, moeder van een tienerdochter, Robin. Marcia voelt zich na haar scheiding eenzamer dan ooit en weet met zichzelf geen blijf. Pas wanneer ze een relatie met David begint, lijkt het alsof ze haar weg terug gevonden heeft. Marcia’s beste vriendin, Emma, mag dan gelukkig getrouwd lijken, ze is er niet minder eenzaam door. Door te poseren voor fotograaf Ben probeert ze een stukje van haar verleden terug te winnen. Ben raakt op zijn beurt gefascineerd door Emma en komt pas van haar los wanneer hij het idee van haar in zijn volgende tentoonstelling kan verwerken.
Dwalen en verdwalen
Elk van deze personages krijgt een apart perspectief, waarbij enkel David, als auteur van zijn boek, als ik-verteller zijn verhaal vertelt. Mathys verspringt snel van locatie en perspectief, maar door de zorgvuldig opbouw is het voor de lezer duidelijk waar het verhaal zich bevindt. Mathys heeft een prettige, bedachtzame schrijfstijl, maar slaagt er vooralsnog te weinig in om de personages verschillende stemmen mee te geven. Na verloop van tijd worden ze zowel qua inhoud als stijl onderling inwisselbaar en wordt het alsnog moeilijk om je greep op het verhaal niet te verliezen.
