Header-recensie-grondvuur
Recensies

Mirjam Gielen verweeft in Grondvuur drie generaties tot een intrigerend boek met een duister randje

Mirjam Gielen is erin geslaagd om drie generaties, ieder afzonderlijk beschreven in dezelfde periode van hun leven, te verweven tot een intrigerend boek met een duister randje. In elk hoofdstuk van Grondvuur komen alle drie de vrouwen aan bod – Julia, Eva en Ans, respectievelijk de dochter, de moeder en de oma – en kom je als lezer beetje bij beetje meer te weten over het geheim dat al jarenlang verzwegen wordt in hun familie.

Familiegeheim

Als Julia, 16 jaar, op een dag een stapel brieven vindt bij haar oma thuis die dateren uit en kort na de oorlog, wordt ze nieuwsgierig. Julia heeft haar oma al lange tijd niet gezien, omdat haar moeder een slechte band met haar had. Erg veel weet Julia dus niet over haar familiegeschiedenis. Echter, wanneer ze zich in de brieven verdiept, komt langzaam maar zeker een oud familiegeheim naar boven. Julia wilt maar wat graag ontdekken wat er nu precies is gebeurd, maar zowel haar oma als haar moeder zwijgt stug.

Je voelt aan dat er iets niet klopt

Gedurende het boek kom je als lezer sneller informatie te weten dan Julia zelf achterhaalt. De hoofdstukken van Eva en Ans spelen zich af gedurende hun jeugd (rond 1944 en 1983). Van oma Ans lees je de brieven die ze schreef aan haar overleden zus Corrie, en van moeder Eva krijg je te weten hoe ze omging met het trauma dat haar ouders op hadden gelopen gedurende de oorlog en hoe ze zelf ook tot de ontdekking komt dat er iets niet klopt. Julia, die fanatiek wielrenster is, vindt door haar drukke trainingsschema pas later in het boek de tijd om de brieven daadwerkelijk te lezen. Rond die tijd heb je als lezer al wel een vermoeden gekregen dat er meer speelt dan in het begin het geval leek te zijn.

Kan niet stoppen met lezen

Mirjam Gielen slaagt erin om het verhaal rustig op te bouwen, maar tegelijkertijd de spanningsboog beetje bij beetje op te voeren waardoor je als lezer niet wilt stoppen met lezen totdat het hoge woord eruit is. Je weet dat er iets niet klopt, je begint je vermoedens te hebben, maar toch komt het nog tot een verrassing wanneer het geheim uiteindelijk boven tafel komt.

“Het moest een mooi gezicht zijn, onze stad van boven: een patroon van straten, kerktorens en daken, naast een zilveren rivier. Vandaag hadden ze dat ook gezien en op een knop gedrukt – of wat piloten dan ook doen om hun bommen los te laten. Met wrede onverschilligheid hadden ze die vijf stille mensen aan de andere kant van het plein voor altijd het zwijgen opgelegd en de gewonden aan deze kant laten gillen en jammeren van ellende.”

Nadruk op relaties

De enige aanmerking die ik heb, is dat ik af en toe het gevoel had dat er iets te veel nadruk werd gelegd op de verliefdheid en het daten om de serieuze ondertoon van het verhaal te verlichten. Nu is dit ook te verklaren door het feit dat dit boek is geschreven voor een jongere doelgroep en een van de hoofdpersonages een zestienjarig tienermeisje is, maar ik vind dat het soms wel een iets minder prominent aspect van het verhaal had mogen zijn.

Uitermate goed concept

Maar als dat de enige aanmerking is die er gevonden kan worden, dan kan je er vanuit gaan dat je een geslaagd boek hebt geschreven. Het concept dat Mirjam Gielen in Grondvuur gebruikt om het verhaal te vertellen, werkt uitermate goed. Het kijkje in het verleden met behulp van de levens van de moeder en oma zorgt ervoor dat het verhaal meer diepte krijgt. Het voelt alsof je een first hand kijkje krijgt op wat er daadwerkelijk is gebeurd, in plaats van dat je het via het hoofdpersonage te weten komt. Tel daar nog bovenop dat het interessant is om eens wat meer te weten te komen over een bombardement dat in de geschiedenis verborgen is geraakt, en je hebt een zeer boeiend Young Adult boek in handen dat een echte aanrader is.