Carly Wijs: ''Een zuivere rationale behandeling heeft emotie nodig''

Het twijfelexperiment

Hoe kwam je op je het idee voor het boek?
Ik was eigenlijk bezig aan een ander boek dat ging over een jonge vrouw tijdens de Eerste Wereldoorlog. Om mee te doen aan een cursus roman schrijven vroegen ze een tekst van me. Voor dat verhaal had ik alleen nog maar research gedaan en geen proza geschreven. Toen vond ik een oud kort verhaal dat ik instuurde als voorbeeld voor mijn proza en vervolgens liet dat korte verhaal me niet meer los en heb ik het idee voor dat andere boek helemaal losgelaten.

Inspiratiebron

Heb je je eigen zus, eigen levensverhaal, gebruikt als inspiratiebron voor Het twijfelexperiment?
Ja natuurlijk. Ik denk dat iedere schrijver, maar ook acteur of cineast put uit zijn eigen leven. Toch is dit geen een autobiografisch verhaal. Sterker nog: ik zou me ernstig zorgen maken als mensen na het lezen van dit boek denken dat het over mij en mijn familie gaat.

In het verhaal beschrijf je een situatie tussen jonge kinderen die het hoofdpersonage Vicky vragen naar haar gehandicapte zus, hoe reageerde jouw omgeving op je gehandicapte zus?
Dat weet ik niet meer. De situatie die je uit het boek aanhaalt heb ik zelf nooit zo mee gemaakt. Voor mij is mijn zus altijd gewoon mijn zus geweest die een beetje anders was. Ik zag natuurlijk wel dat mensen naar haar keken en opmerkten dat ze anders was, maar ik kan me niet herinneren dat daar ooit vragen over zijn gesteld. Nu, met dit boek, gebeurt dat eigenlijk meer. Ik geloof dat het erg aantrekkelijk is om te achterhalen hoe hoog het ‘reality’ gehalte van iets is. Ik moet je hier helaas teleurstellen; het overgrote deel van deze roman is compleet uit mijn duim gezogen.

Tijdnood en negatieve reacties

Waar haal je de tijd vandaan om naast je drukke leven met acteren en je zoontje nog een boek te schrijven?
Schrijven doe ik altijd in de ochtend. Bijna direct als ik opsta tot een uur of tien. Ik bevind me dan nog half in een droomtoestand van waaruit ik het heerlijk vind om te schrijven. Tussendoor verzorg ik mijn zoon en breng ik hem naar school. Daarbij heb ik ook de kans gehad om langere periodes te schrijven, omdat ik les geef aan de Theaterschool in Brussel (RITCS) en dat is niet full time.

Van het theater, naar actrice naar het schrijven van een boek, wat kunnen we nog meer van je verwachten?
Het klinkt misschien als heel veelzijdig, maar ik vind het eigenlijk allemaal hetzelfde, maar in een iets ander jasje. Uiteindelijk gaat het over het vertellen van verhalen. Of dat nu in het theater is of op papier, ik heb het gevoel dat het vanuit dezelfde kern komt.

In het boek neem je geen blad voor de mond over het onderwerp gehandicapt zijn, ben je niet bang voor negatieve reacties?
Dat vind ik een moeilijke vraag. De verschillende personages zeggen en doen verschillende dingen. Soms is dat ontroerend en soms confronterend. Maar het boek gaat vooral over een tienjarig meisje. Ik hoop dat mensen het onderscheid kunnen maken tussen een personage en de persoon die het personage heeft geschreven. Ik kan me niet voorstellen dat iemand dan negatief reageert. Als je een boek over een moordenaar schrijft, ben je als schrijver toch niet meteen een moordenaar? Hoewel je de gedachten en acties van alle personages wel hebt verzonnen, betekent dat niet dat je het er mee eens bent.

Plannen

Heb je een boodschap die je met dit boek wilt uitdragen?
Niet echt, misschien stiekem dat een zuivere rationele benadering van een onderwerp gedoemd is te mislukken, als je de emotie er geen onderdeel van maakt. Je bent volgens mij namelijk zo intelligent als dat je emoties het je toestaan.

Wat staat er nu voor jou op de planning: heb je de smaak te pakken en kunnen we binnenkort nog een boek van Carly verwachten of eens en nooit meer?
Ik blijf absoluut schrijven, dat heb ik altijd al gedaan en zal ik denk ik ook altijd blijven doen. Ik weet echter zeker, gezien het tempo waarin ik schrijf het jaren zal duren voor ik weer een boek af heb. En zoals iedereen weet; het valt iedere keer nog maar te bezien of je de kans krijgt dit ook te publiceren.

‘Foto: Jacqueline de Haas’