Melkbloed: ''Weiss mag tevreden zijn over haar eersteling''

De sprong naar het westen

Het ligt zo dichtbij, is zo groot en heeft veel inwoners en eigenlijk komen er relatief weinig Duitse thrillers de Nederlandse grens over. Toch heeft de in München woonachtige Clara Weiss met haar debuut ‘Milchsblut’ de sprong naar het westen gemaakt en ligt dit boek op dit moment in de Nederlandse en Vlaamse boekwinkels onder de titel ‘Melkbloed’.

Melkbloed

Elvira Holzer leeft met haar zoon Matthias en haar vader in een nietszeggend alpendorpje. In de zomer zien ze wel toeristen langskomen maar de winter is een periode waarin de bewoners volledig op zichzelf zijn aangewezen en door overvloedige sneeuwval ook tijdelijk afgesloten raken van het nabijgelegen dorp. In Elvira’s directe omgeving woont haar vriendin Resi Buchleitner en de buren Peter Zauner (broer van Resi) en de zussen Gabi en Elisabeth Wenzel.

Elvira is al enkele tientallen jaren gescheiden maar vrij plotseling staat haar ex Hans weer voor haar neus met de mededeling dat hij het toch nog een keer wil proberen. Elvira is het daarmee eens en het oude leventje gaat weer rustig zijn gangetje tot de kleine gemeenschap wordt opgeschrikt door een moord. Buurman Peter zijn lichaam wordt gevonden, vreselijk toegetakeld en vastgebonden op een wagenwiel. Pastoor Sebastian Wilms ziet wel overeenkomsten met een schilderij van Caravaggio dat in zijn kerk hangt. Het vermoeden bestaat dat de moordenaar zich in de directe omgeving ophoudt en extra oplettendheid is geboden.

Een extra dimensie

Het verhaal dat Weiss haar lezers voorschotelt is opgezet vanuit een kleine geïsoleerde woongemeenschap waarin allerlei nare dingen gebeuren en niemand er een vinger achter krijgt wie er verantwoordelijk voor is. Weiss maakt veel werk van haar personages en zodoende wordt bekend dat Elvira lijdt aan Prosopagnosie of gezichtsblindheid. De ziekte is lastig en niet te genezen, lijders hebben problemen met gezichtsherkenning. De auteur heeft zich duidelijk verdiept in dit thema en het naadloos in het verhaal gewoven. Het is een extra dimensie die ook volledig past, blijkt aan het einde.

Spanning en emoties zijn goed verdeeld en trekken de lezersaandacht diep het boek in. Lezen is dwingend en stoppen echt geen optie.

Originaliteit

Toch is het thema waar omheen het verhaal is gebouwd, globaal gezien niet helemaal origineel. Plaats een groep mensen in een geïsoleerde situatie en laat er van alles gebeuren. We kennen dit uit ‘In een donker, donker bos’ van Ruth Ware, bij ‘Het glazen huis’ van Leonora Christina Skov en ‘Tien grote talenten’ van Paul Jacobs. In alle gevallen heerst veel psychologische angst dat stijgt naarmate het verhaal vordert en het onheil zich uitbreidt. Maar van deze vier variaties opgezet vanuit een soortgelijk thema wint Clara Weiss met voorsprong omdat ‘Melkbloed’ het meest volledige verhaal is. Naast de gecreëerde omstandigheden en een aansprekend decor, gebeurt er nog zoveel meer en is de misleiding die de auteur haar lezers toebrengt realistisch en voorstelbaar. Weiss mag tevreden zijn over haar eersteling en de aandacht en lof die het internationaal oproept moet voor haar als een warm bad voelen.

Eindoordeel: 4 sterren