De rode lantaarnpaal: kinderboek voor zondagmiddag

Kinderboekenrecensent Mariska is docent Nederlands op het VMBO, getrouwd en moeder van een prachtige zoon. Een druk leven, dus soms is het even tijd voor ontspanning.

Kinderboek voor de zondagmiddag

Het is zondagmiddag: een middag waarop ik niet goed weet wat ik moet doen? Ken je dat? Het zou heerlijk zijn om een rondje te fietsen, maar de wolken zijn daar net iets te donker voor. Dan maar even mijn zoontje in de wandelwagen en een snel rondje doen voordat de regen naar beneden gaat komen. Nadat ik Ruben in bed heb gestopt, besluit ik dat ik geen ingewikkelde literatuur wil lezen: ik pak een kinderboek. Na het lezen van de eerste bladzijde ben ik meteen klaarwakker, want wat is hier aan de hand

Illustraties en verhoudingen

Voordat ik in het boek begon, las ik de achterkant. Daar staat de zin: ‘De rode lantaarnpaal is een kleurrijk verhaal over originaliteit en anders durven zijn.’ Niets is minder waar. Op de eerste bladzijde wordt Kees, de hoofdpersoon in het verhaal, voorgesteld. De schrijver benadrukt dat op dat moment voor Kees alles grijs is, behalve zijn paarse sjaal. Het beeld laat zien dat Kees anders is dan de wereld om hem heen.

Uiterlijk
De tekeningen in het boek beelden goed uit wat Kees in zijn avontuur overkomt. Er is in dit boek gekozen voor erg rommelige tekeningen in verhouding tot een klein lettertype. We kunnen dus wel zeggen dat ook het uiterlijk van het boek net iets anders is dan normaal. Persoonlijk vind ik de tekeningen erg druk, zeker voor kinderen die moeite hebben met lezen. Aan de andere kant hebben de tekeningen ook wel wat, omdat ze erg goed uitbeelden wat er gebeurt in het verhaal. Daarnaast hebben de tekeningen grappige details: een schoolmeester met een neus als een potlood en gezichten die uitbeelden of iemand iets goeds of kwaads in de zin heeft. De verbeelding doet hierin ruimschoots zijn werk.

Duidelijkheid?

Het verhaal
Dit verhaal wordt aangeboden aan kinderen van zes tot en met negen jaar. Persoonlijk vind ik zes jaar nog wat jong. Hoewel het verhaal erg duidelijk is, denk ik toch dat een kind van acht jaar meer uit het verhaal kan halen dan een een kind van zes jaar. Daarnaast wil Eykman duidelijk maken dat anders zijn helemaal niet zo erg is. Ik denk dat een kind van zes nog niet over een dergelijk onderwerp na zal denken. Bij kinderen vanaf acht jaar leeft dit onderwerp veel meer. Het verhaal kan zowel door jongens als door meiden worden gelezen en dit maakt het in mijn ogen een origineel boek.

Conclusie
Kortom: De rode lantaarnpaal is een boek vol avonturen en onverwachtse situaties, waarin de illustraties goed helpen om het verhaal duidelijk te maken. Het is een boek dat gaat over een emotie: het anders willen zijn. Kees en zijn vriendinnetje laten dit zien aan de mensen die hen eerst maar vreemd vonden. Aan het einde van het boeken komt Kees tot een verrassende conclusie: hij heeft eindelijk iemand gevonden die hetzelfde is als hijzelf.