De verkeerde vriend: "van ontspannend zomerboek naar thriller"

Hoewel De verkeerde vriend het romandebuut van Gert-Jan Van den Bemd is, is hij geen onbekende in de literaire wereld. Eerder oogstte hij reeds succes met zijn korte verhalen, gedichten, artikels en blogs. Die veelzijdigheid is terug te vinden in zijn debuut dat begint als een luchtig zomerboek, om over te gaan in een spannende detective en uiteindelijk als thriller eindigt.

Het zomerse campingleven

De veertigjarige Werner kan eerder als een passieloos, dan als een ontevreden man beschreven worden. Op zijn werk doet hij voornamelijk zijn best om niet te laten merken hoe erg hij zich verveelt. Ander werk zoeken zou immers veronderstellen dat hij initiatief neemt, een competentie die hij ook in zijn privéleven amper aan de dag legt. Samen met zijn vrouw Murielle en dochter Roos brengt hij de zomer door in hun stacaravan. De camping is dicht genoeg bij hun huis om regelmatig de planten te gaan water geven, maar toch ver genoeg om een gevoel van vakantie te creëren. Werner kent de gewoontes van de camping en is vooral te vinden op een ligbed aan het zwembad. Aan zijn rustige leventje komt een einde wanneer hij Roos en haar vriendinnen voor het eerst naar de club Alcatraz brengt. Die nacht verandert niet alleen Roos’ relatie met haar ouders, maar geeft een nieuwe wending aan het algemene campingleven.

Humoristische ondertoon

Uitbater Bruno en Werner gaan samen de strijd aan tegen de groep jongeren die in het kielzog van Roos de weg naar het campingzwembad gevonden hebben. Kleine, ogenschijnlijk onschuldige, gebeurtenissen verstoren immers het voorspelbare bestaan van beide mannen. Victor, de leider van de groep, en Rico, het vriendje van Roos, worden extra in het oog gehouden, maar kunnen op geen concrete misdrijven betrapt worden. Bruno en Werner doen halfslachtige pogingen de controle opnieuw in handen te krijgen, maar blinken vooral uit in een besluitloosheid die heerlijk grappig beschreven wordt.

De lezer krijgt enkel het perspectief van Werner, maar dat betekent niet dat hij er als held uit komt. Als snel wordt duidelijk dat hij een laffe, passief-agressieve man is, die zich liever aan de kant van een groep houdt: “Rico is net als ik, denkt Werner: we laten ons de kaas van het brood eten en maken onszelf wijs dat we brood zonder beleg ook lekker vinden.” Telkens wanneer hij de aandacht trekt, weet hij zich uiteindelijk toch geen houding te geven, wat tot tal van gênante situaties leidt. In combinatie met de cynische maatschappijkritiek krijgt het verhaal een humoristische ondertoon, die nog sterker aanwezig had mogen zijn.

Wervelende finale

De vlotte schrijfstijl in combinatie met het scherpe observatievermogen van de auteur geven de sfeer van de camping goed weer. Door de vele details die in de eerste helft van het boek gegeven worden, raas je niet door de pagina’s heen. Zo voel je Werners irritatie langzaam maar zeker toenemen. Samen met de spanning, stijgt het ritme van het boek. Hoewel de vele toevalligheden in het tweede deel de verhaallijn af en toe doen rammelen, slaagt de auteur erin om de lezer in een wervelende finale alsnog te verrassen.

De verkeerde vriend is een intrigerende roman die een ruim publiek zal aanspreken. We kunnen alleen maar hopen dat Gert-Jan Van den Bemd de smaak te pakken heeft gekregen, en vanaf nu vaker romans zal schrijven.

Wil je altijd op de hoogte zijn van de boeken binnen jouw favoriete genre? Stel je voorkeur in en ontvang updates.