Recensente Madelon is een echte boekenworm. Ze leest alles wat los en vast zit, maar haar voorkeur gaat absoluut uit naar YA, NA en Chicklit. Ook heeft ze haar eigen blog: The Book Diairies. Een review over Eenzaam en extreem ver weg.

Eenzaam en extreem ver weg: prachtige, extreme en onvoorwaardelijke liefde
Ruimteschip
Heb jij er wel eens over gefantaseerd hoe het zou zijn om je leven lang op een ruimteschip te wonen? Voor ons is het een fantasie, maar voor Seren is het werkelijkheid. In Eenzaam en extreem ver weg volg je haar in haar zestiende levensjaar, wanneer ze van school gaat, haar Verbintenis aan moet gaan en smoorverliefd wordt op Domingo Suarez. Op verboden liefdes staat echter een duidelijke straf en daar komt nog bij dat Seren eigenlijk een hekel heeft aan bijna alles op het ruimteschip.
Actie, spanning en liefde
Je kunt je verstellen dat een opstandige puber in een verhaal zorgt voor een flinke lading actie en spanning. Die verwachting komt in dit boek zeker uit en de reden? De verboden liefde tussen Seren en Dom. De twee worden smoorverliefd op elkaar en het fijne is dat ze dat in het begin al meteen erkennen. Zonder er omheen te draaien. Fijn! Helaas wordt de liefde in het vervolg van het verhaal nogal alles overheersend. Alles staat in het teken daarvan en dat is soms wat jammer.
Al zorgt die liefde wel voor een hoop actie en spanning, zeker als het samenvalt met Serens gevoelens dat eigenlijk niks op het ruimteschip Ventura is zoals het zou moeten zijn. Ze komt in opstand, elke keer weer. Iedereen die haar lief heeft probeert op haar in te praten, maar niemand luistert echt naar haar, behalve Dom. Wat daarin ‘fijn’ is, is dat je heel erg gaat meevoelen met Seren. Je voelt het onbegrip en het enorme verdriet dat ze heeft omdat niemand hetzelfde denkt als zij. Niemand lijkt haar te begrijpen. Haar vader niet, haar zus niet, haar opa niet. Dat is hartverscheurend en dat voel je als lezer ook.
Schrijfstijl
Een ander pluspunt is de schrijfstijl van Kate Ling. Ze past soms een heel handig trucje toe. Ze spreek je als lezer namelijk direct aan, alsof Seren het opschrijft in een dagboek, maar zonder er letterlijk ‘lief dagboek’ boven te zetten. “Je had misschien al verwacht wat er nu gebeurde”, schrijft Ling bijvoorbeeld. Daardoor trekt ze mijn aandacht weer even helemaal in het verhaal en geeft ze me toch niet het gevoel dat ik dom ben (wat deze schrijfstijl soms ook tot gevolg heeft). Daarnaast is het erg prettig dat haar schrijfstijl heel toegankelijk is. Het is makkelijk geschreven en ondanks dat het voor een deel een fantasiewereld is waarin het verhaal zich afspeelt, blijft het toch heel makkelijk te volgen.
Sterrenhemel
Wat ik ook bijzonder vind aan dit verhaal, is de setting. Je fantaseert er misschien wel eens over, hoe het zou zijn om op een ruimteschip te leven. Met dit boek kun je het een beetje ervaren. Waar Ling vooral op inspeelt in haar verhaal is ook wat je mist als je dus niet op de aarde leeft. De zon op je huid, de wind door je haren. Kleine dingen die voor ons heel normaal zijn, maar die Seren helemaal niet kent. Dat geeft een interessant besef. Oké er zijn geen mensen die echt in de ruimte leven, maar de vanzelfsprekendheid van dingen wordt wel besproken. Daarnaast vind ik het mooi om te zien hoe Seren, omdat ze dingen mist, gaat vechten voor wat ze wil.
Lege Huls
Het enige wat ik nog wel echt een tegenvaller vond, was het feit dat je de personages uiteindelijk niet zo goed leert kennen. Seren nog wel een klein beetje, omdat je haar gevoel ten opzichte van de Ventura heel erg meekrijgt, maar wat haar hobby’s zijn of wat haar favoriete schoolvak was… geen idee. Ze gaat niet heel erg leven, het is net alsof ze een ‘lege huls’ is. Zo omschrijft ze zichzelf op den duur ook wel en ik snap waar het vandaan komt, maar het was fijn geweest als de personages toch iets meer mensen waren geweest. Ze zeggen dat ze het niet kunnen zijn, maar tussen neus en lippen door zijn er toch veel dingen aanwezig op dat schip die toch echt wel leuk zijn. Dat had van mij iets beter uitgewerkt mogen zijn.
Eindoordeel
Al met al is Eenzaam en extreem ver weg een erg tof boek. De setting is super gaaf en de actie en spanning zuigen je al snel het boek in en laten je niet los tot de laatste pagina. Oké, de personages komen niet helemaal uit de verf en de liefde gaat op den duur een beetje te veel de boventoon voeren, maar buiten dat heeft het boek heel veel goede punten. Als je houdt van een prachtige, extreme en onvoorwaardelijke liefde met een dosis spanning en actie, dan zit je met dit boek zeker weten goed.