George Knottnerus aan het woord

Doodsangst is de thriller die George Knottnerus heeft geschreven. In dit interview vertelt George meer over zijn boek en komt ook hij zelf als persoon aan bod

Inmiddels heb je al diverse boeken geschreven, wat maakt juist Doodsangst zo speciaal?
Doodsangst is een echte thriller waarbij de spanningsboog en het whodunit-element leidend zijn. Spanning en verrassing komen zeker ook voor in mijn eerdere werk zoals in De laatste paddenstoel. In Doodsangst zit echter extra veeI venijn in de staart. In Het boekenweekgeschenk dat ik schreef onder pseudoniem is dat weliswaar ook het geval, maar dat was een novelle en Doodsangst is een roman. Bovendien zit er in mijn nieuwste boek een laag onder de verhaallijn: de bedrieglijke eenvoud van familierelaties.

Kun je in het kort vertellen waar Doodsangst over gaat en waarom wij dit moeten lezen?
Tjerk de Vries is een beetje vervelend weggegaan bij zijn vorige werkgever. Hij had een mooie baan als bedrijfsjurist, maar hij is min of meer weggepest. Twee dingen helpen hem die wrange nasmaak weg te spoelen: fietsen met zijn vrouw Eugenie door Drenthe én zijn bijbaan als postbezorger bij Post NL waar hij collega’s ontmoet die ook echte vrienden worden. Net op het moment dat hij er weer een beetje bovenop komt, bezorgt het leven bij hem een dubbele zware tegenslag. Zijn gezondheid wordt bedreigd en zijn gezin krijgt met misdaad te maken. Er is geen tijd om na te denken. Wat gaat voor? De strijd tegen kanker of de jacht op de ontvoerders van zijn kleindochter? Tjerk besluit zich te storten in de emotionele achtbaan om te vechten voor alles wat hem dierbaar is. Tjerks collega-postbezorger Cor helpt hem aan een mogelijk spoor. Maar het briefgeheim schenden van een poststuk, ook al is het verdacht, gaat wel heel ver. De eigenzinnige inspecteur Orlando Coruna worstelt met zijn ex over omgangsregelingen en met naijver binnen zijn team, maar gaat mee op jacht naar de geheimzinnige daders.

Kan angst voor de dood worden overwonnen? Hoe en waar – buiten ons of in ons?

Vogels, postbode en autobiografische kenmerken

Bevat Doodsangst autobiografische elementen?
Tjerk is jurist evenals de schrijver. En zowel hoofdpersoon als schrijver zijn met de nodige rimpelingen vertrokken bij hun werkgever. Beiden hebben nu een bijbaan als postbezorger. Bovendien ben ik ook veel te veel dierbaren aan kanker kwijtgeraakt, maar anders dan Tjerk gezond gebleven tot nog toe. Zware misdaad en ontvoering heb ik gelukkig zelf niet meegemaakt, maar ik zie levensbedreigende ziekte en misdaad wel als grootste kwelgeesten van de mens.

Je werkt zelf ook als postbode. In hoeverre heeft deze baan als inspiratie gediend?
Ik geniet net als Tjerk ook van mijn bijbaan als postbezorger. Er zit muziek in de heldere klank van een dichtklappende klep van een geelkoperen brievenbus nadat de brief netjes is bezorgd. Tijdens het postbezorgen kwam ik ook op het idee van deze thriller. Op een mooie zomerse dag waaide er vanachter een openstaand raam een geluid mijn oor binnen. Het was een flard van een gesprek waarover ik vanwege mijn beroepsgeheim als postbezorger niet kan uitweiden. Wel kan ik er dit over zeggen: het was een zin waarmee je alle kanten op kunt, dus ook de criminele.

Je hebt een fascinatie voor vogels: waar komt dit vandaan?
Als jongen van 9 verhuisde ik van Den Haag naar Baarn. Daar woonde ons gezin in een huis aan de rand van het bos. In plaats van tramgeklingel ’s nachts hoorde ik bosuilen roepen. Toen ik naar het Baarnsch Lyceum ging raakte ik een beetje in een dip. Vrienden lieten je wel eens in de steek en meisjes waren onbereikbare wezens. En de leraren exacte vakken waren onberekenbaar. Maar de vogels in de tuin waren altijd present en in hun kwikzilverachtigheid voorspelbaar. Met drie fantastische eigenschappen: veren, vliegen en betoverende zang. Ik leerde de merels herkennen aan de kleine verschillen in hun uiterlijk, lied of gedrag. En door heel veel geduld op te brengen en mijn huiswerk te verwaarlozen, lukte het me om de pimpelmeesjes uit mijn hand te voeren. De vogels zijn altijd mijn boezemvrienden gebleven, ook toen ik later weer dikke maatjes werd met de mensen.

Als je nog een boek zou mogen schrijven, waar zou dit dan over gaan?
Ik hoop er nog vele te schrijven. Momenteel ben ik bezig met twee kinderboeken en een pamflet. Het ene kinderboek gaat over een paardenjongen die ervan droomt schildknaap te worden van een ridder. Het andere gaat over een zwerfkat. Het pamflet gaat over een nieuw strafrecht. Volgend jaar wil ik beginnen aan het vervolg op Doodsangst. Daarnaast schrijf ik aan de biografie van een heel bijzonder meisje uit Slotermeer.

Naast vogels heb je nog een andere hobby?
Ik heb veel aan sport en denksport gedaan. Wat gebleven is en blijft: wandelen samen met mijn vrouw, museumbezoek, musiceren, schaatsen op natuurijs, lezen, filosoferen en grapjes maken.

Je hebt een bijzondere achternaam, kun je uitleggen waar deze vandaan komt en wat jouw roots zijn?
Een oom heeft het eens helemaal uitgezocht. Ruim vier eeuwen geleden leefde onze voorouders in de grensstreek van Duitsland en Tsjechië. Ze waren nettenknopers en bomenknotters. Vandaar hun achternaam Knöttner. Maar ze waren niet Rooms maar protestants. Dus werden ze door de Roomsen vervolgd als ketters. Ze vluchtten naar het meest protestante plekje in Europa, te weten Noord Nederland. Daar werden ze boer of dominee. In de tijd dat dit sjiek was latiniseerden ze hun achternaam tot Knöttnerus. De umlaut ging ergens in de 18^e eeuw verloren, vermoedelijk door een slordigheidje bij een geboorte aangifte. Zelf ben ik geboren in Nieuw-Beerta (Gron.), getogen in Den Haag en Baarn. Later ben ik verhuisd naar Joppe en Soest. Ik ben getrouwd met Marijke; vader van twee volwassen dochters en grootvader van twee kleinzoons. Momenteel woon ik in Ede.