Graeme Simsion over zijn nieuwste roman

Het beste van Adam Sharp is de derde roman van de Australische schrijver Graeme Simsion. Na de succesvolle boeken Het Rosie Project en Het Rosie effect ‘was het tijd voor een ander soort boek,’ aldus Simsion. Het Beste van Adam Sharp gaat over (vervlogen) liefde, muziek en het maken van grote keuzes in het leven.

Nieuwe personages

Het derde Rosie boek staat op de planning. Ontzettend veel mensen wachten daar met smart op. Waarom heb je ervoor gekozen om eerst een roman met nieuwe personages te schrijven?

Ten eerste omdat ik wat tijd wil nemen om het perfecte verhaal te schrijven voor het derde Rosie boek. Dat verhaal wil ik laten rijpen. Aan de andere kant wilde ik ook graag laten zien dat ik iets anders kan dan alleen het produceren van makkelijk verteerbare Rosie boeken. Dat wilde ik niet alleen voor mijn lezers, maar ook voor mijzelf.

Het beste van Adam Sharp is een totaal ander boek dan jouw eerste twee romans. Voelde dit boek weer als een debuut?

Het voelt inderdaad vers en ik vind het leuk om over iets anders te praten dan de Rosie reeks. Persoonlijk spreekt Het beste van Adam Sharp mij meer aan. Het is een boek met meer diepgang. Ik ben ontzettend trots op de Rosie boeken, laat dat duidelijk zijn, maar het zijn ook boeken die je puur voor vermaak kan lezen. Sharp is voor lezers die iets dieper willen gaan.

Jonge lezers

Spreekt je met Het beste van Adam Sharp ook andere lezers aan, misschien een iets oudere doelgroep?

De Rosie boeken gaan over verliefd worden. Een onderwerp waar mensen van alle leeftijden zich mee kunnen identificeren. Dit boek gaat over problemen die kunnen ontstaan bij een lange termijn relatie, een huwelijk van twintig jaar. Als je een jonge twintiger bent en je zit in de fase waarin je voor het eerst verliefd wordt, is dit misschien niet het aantrekkelijkste onderwerp.

Kunnen jonge mensen niet juist veel leren van Het beste van Adam Sharp?

Dat denk ik wel. Ik denk sowieso dat je veel kan leren als je leest over werelden die in het echte leven misschien ver van je af staan. Jonge lezers moeten met deze nieuwsgierige insteek aan dit boek beginnen en het niet alleen als vermaak zien. Het kan jonge mensen aan het denken zetten over wat zij willen in een lange termijn relatie.

Was het een moeilijk boek om te schrijven, in vergelijking met de Rosie boeken?

Het was het moeilijkste boek tot nu toe. Het Rosie Project was moeilijk, omdat het mijn eerste boek was. Dat is logisch. Het Rosie Effect was een stuk makkelijker, want toen wist ik hoe het moest en alle personages bestonden al. Adam Sharp was moeilijker omdat het gaat over een hele normale man. Een man die iedereen wel kent. Daarom moesten alle nuances en details rondom zijn personage kloppen.

Autobiografisch

Adam Sharp, het hoofdpersonage uit het boek, is IT-consultant. Dat ben jij ook tientallen jaren geweest. Hoe vaak krijg je de vraag of dit boek autobiografisch is?

Die vraag krijg ik aan de lopende band. Uiteraard zijn er een aantal overeenkomsten tussen het leven van de personages in het boek en mijn eigen leven. Het beroep van Adam Sharp heb ik zelf jarenlang uitgeoefend. Dat maakt het voor mij makkelijker om te schrijven. Maar het boek is niet autobiografisch.

Vind je het vervelend als deze vraag wordt gesteld?

Het is niet per se vervelend, maar het is wel de vraag die het meest wordt gesteld. Dat was ook al bij mijn eerste twee boeken. Toen dacht iedereen dat ik het syndroom van Asperger had. Het wordt pas vervelend als mensen hun zin doordrukken en bijna eisen dat het autobiografisch is.

Muziek

Achter in het boek wordt er gelink naar een Spotify-lijst met alle nummers die in het boek worden genoemd. Waarom is de muziek zo’n belangrijk onderdeel van dit boek?

Het boek heeft een nostalgisch karakter. Het gaat over iemand die terugverlangt naar de tijd dat hij twintiger was. De nummers op de Spotify-lijst zijn allemaal liedjes uit de jaren zestig en zeventig, de periode dat Adam Sharp 26 jaar was. Het gevoel van die tijd zit in het DNA van de nummers de in het boek worden genoemd.

Wat is het nummer dat jij zelf het meest hebt geluisterd tijdens het schrijven van het boek?

In de periode dat ik Het beste van Adam Sharp aan het schrijven was, heb ik de afspeellijst continue afgespeeld. Als ik in de sportschool was, in de auto of gewoon thuis, omdat ik wilde dat deze nummers echt in mij gingen zitten. Als ik een nummer eruit moet pikken, kies ik Angelina van Bob Dylan. Door dat nummer heb ik ook gekozen om de jeugdliefde van Adam Sharp Angelina te noemen.