Header Het Duitse Meisje
Recensie

Het Duitse meisje: “Bij een verhaal met zo’n impact hoort een traan…”

De Amerikaans Armando Lucas Correa is naast auteur ook een succesvol journalist die voor zijn werk veel onderscheidingen in ontvangst mocht nemen. Volledig Spaanstalig en met regelmaat verblijvend op Cuba, bleef altijd het lot van de Duitse Joden op zijn netvlies die op transport naar Havana werden gezet omdat ze niet in het Nazi-beeld pasten. In zijn debuutroman Het Duitse meisje reproduceert hij de geschiedenis van de joodse familie Rosenthal. En zoals zo vaak, werd het deels waargebeurde verhaal met al zijn kommer, kwel en leed, een internationale bestseller.

“Maar bij mijn eigen volk werkte het feit dat ik kon doorgaan voor wie ik maar wilde zonder bespuugd of geschopt te worden tegen me. Ze dachten dat ik me voor hen schaamde”.

Onzuiveren

In het Berlijn van 1939 leeft de familie Rosenthal geen ideaal leven. Het Nazi-regime onder leiding van Adolf Hitler, heeft het niet zo op joden, net als een belangrijk deel van de Duitse burgers. Dat merken ze maar al te goed. Sommige volwassen buurtgenoten verbieden hun kinderen met de, dan 12-jarige, Hannah Rosenthal om te gaan. Hannah behoort tot de ‘onzuiveren’. De sfeer wordt onhoudbaar en dan besluit de familie Rosenthal naar Amerika te vertrekken met een tussenstop in Cuba. Papieren worden in orde gebracht en het gezin vertrekt met de St. Louis vanaf de haven in Hamburg. Er vertrekken 936 Joodse passagiers naar een nieuwe en onzekere toekomst. Het huis met volledige inventaris is al opgeëist door het Duitse bewind. De niet onbemiddelde familie moet alles achterlaten en mag een klein bedrag dat als wat zakgeld beschouwd kan worden, meenemen.

“Elke dag verdween het fatsoen een beetje meer in een stad waar iedereen erop uit was om ruiten in te slaan (Kristallnacht 09-11-’38) en eenieder die op zijn pad kwam een schop te verkopen.”

Beschuldigingen

Het waargebeurde deel van het verhaal heeft de auteur rond de dan 12-jarige Hannah Rosenthal opgebouwd. Puttend uit opgetekende informatie en verkregen foto’s van familieleden en het United States Holocaust Memorial Museum in Washington, vertelt het verhaal van een onvoorstelbare levensgeschiedenis. Een opgroeiende Hannah die wordt geconfronteerd met beschuldigingen uit haar omgeving maar wel thuis wil horen waar ze geboren is en gelukkig was. Haar uitspraak: “Ik was niet Duits, ik was niet zuiver, ik was niets”, zegt meer dan voldoende. Haar nieuwe thuisland wordt Cuba maar echt geluk lijkt niet voor haar weggelegd.

Een pakketje

In New York woont Anna Rosen en zij viert in 2014 haar twaalfde verjaardag. Ze ontvangt een pakketje uit Havana van haar oudtante Hannah. Dat is aanleiding om een bezoek aan haar te brengen. Dat wordt voor de nog jonge Anna een ervaring die haar altijd bij zal blijven.

""Dit is Hannah, de tante die je vader heeft grootgebracht", hoor ik mam achter me zeggen. Ze slaat haar armen om me heen en geeft me een kus. "Naar haar ben je vernoemd""

Historisch werk

Verbijsterend realistisch en authentiek is door Correa het leven van Hannah Rosenthal op papier gezet. Veel emoties waaronder op de eerste plaats verdriet maar ook verliefdheid en gepaste vrolijkheid maken er onderdeel van uit. Het Duitse meisje is een van de talloze dramatische verhalen die de Holocaust en WOII hebben opgeleverd. Het opmerkelijke aan dit verhaal is dat het in het land van de Duitse agressor afspeelde, nog voor hij zijn legers Europa instuurde en de oorlog echt begon. Ter illustratie zijn in het Het Duitse meisje de volledige handtekeningenlijst van de 936 passagiers en diverse authentieke foto’s opgenomen. Dit maakt Het Duitse meisje een historisch werk.