Het nadeel van eerlijkheid: “Een feestelijke tsunami van metaforen”

De in Zandvoort geboren Marco Termes is creatief meerzijdig getalenteerd. Als schrijver, dichter en kunstenaar heeft hij eerder van zich laten horen. Pas op zijn vijfenveertigste vond hij dat zijn leven voldoende ontwikkeld was om met zijn levenservaring zijn belofte aan zichzelf in te lossen: Onder het motto ‘kwaliteit wint de strijd’ werd hij voltijd schrijver. Vanaf dat moment (2002) verschenen van zijn hand meerdere romans en dichtbundel. Onlangs verscheen zijn nieuwste roman; Het nadeel van eerlijkheid. Met zijn werk probeert hij de lezers te trakteren op iets fascinerends.

”Niet slecht hoor dame, maar als je stoom door de fluit van een ketel wilt krijgen, moet het water koken”

Een nieuwe missie

Een aardbeving en de daaropvolgende chaos is nodig om de in Oost-Turkije gedetineerde Bruno Richard Donner zijn vrijheid terug te laten krijgen. Hij was 7 jaar eerder als agent voor Interpol op een undercover missie naar Turks Cyprus afgereisd. De missie werd een deceptie en Bruno werd gearresteerd, maar na zes jaar is hij weer op vrije voeten. Hij keert van Ankara terug naar Parijs met een nieuwe missie. Als voormalig inspecteur moordzaken in de Franse hoofdstad is hij verbaasd zes jaar lang niets te hebben gehoord van bijvoorbeeld zijn vrouw Olga Sichkova, zijn familie en collega’s van de Franse politie en Interpol. Na een eerste gesprek met zijn werkgever krijgt hij duidelijkheid over het voortijdig afblazen van de missie en verneemt ook dat tijdens de zes jaren detentie zijn salaris gewoon is doorbetaald. Hij krijgt contact met misdaadjournaliste Jim (Juliette) Moreau die hem al tijdens zijn periode bij de Parijse politie enorm bewonderde en zijn loopbaan bijna gepassioneerd volgde. Bruno vertrouwt Jim en samen proberen ze de afgelopen zes jaar in beeld te brengen. Veel vragen en geen antwoorden…

“Geestelijk en lichamelijk dodelijk vermoeid zeulde ik een pakhuis met vragen met me mee en niet één antwoord”

Ontwikkelingen

Met een zeer verfijnde pen en een hoog niveau voor wat betreft zinsopbouw en woordkeuze, vertrouwt Termes het verhaal van Het nadeel van eerlijkheid toe aan het papier. Een verhaal dat in het begin bizar lijkt, maar naarmate het vordert en de personages meer vorm krijgen, groeien belangstelling en nieuwsgierigheid van de lezer evenredig mee. Veel van de talloze dialogen ontwikkelen zich door de schrijfstijl al snel tot beeldspraak waarin door intonatie en woordkeuze de onuitgesproken bedoelingen van personages kristalhelder op tafel komen. Als je goed in het verhaal zit is het al vrij snel mogelijk om aan de kleur en toon waarop iemand iets zegt, daar het betreffende personage aan te koppelen. Dat is een volledige verdienste van de auteur die blijkbaar over deze capaciteiten kan beschikken. Dit feest van mooi geformuleerde metaforen wordt vanzelfsprekend ook een feest voor de lezer. Om tenslotte een citaat van Termes aan te halen waarin hij met grote stelligheid roept dat hij zijn lezers iets waardevols heeft te bieden, kan dit na het lezen van Het nadeel van eerlijkheid door deze lezer volmondig bevestigd worden. Met een einde waar hij zijn lezers nog alle ruimte gunt om over een paar personages nog wat door te fantaseren.