Illustrator van de maand oktober – Isabelle Vandenabeele

Omdat ze de wereld een beetje liever kleuren. Omdat ze gouden randjes aan de verhalen geven. Omdat de tekeningen sprookjes op zich zijn. Daarom iedere maand een podium voor illustratoren.

Wat beweegt ze, waar zijn ze trots op, wat inspireert ze? Vandaag Isabelle Vandenabeele.
Isabelle Vandenabeele (Blankenberge, 15 februari 1972) is een Belgisch illustrator. Ze studeerde achtereenvolgens grafische vormgevingen grafiek aan het Sint-Lucas Instituut te Gent. Isabelle Vandenabeeles carrière als illustrator begint wanneer ze in 1997 meedoet aan de illustratiewedstrijd Vlaamse reuzen. Haar werk krijgt een speciale vermelding en wordt opgenomen in de gelijknamige reizende tentoonstelling die anderhalf jaar door Vlaanderen toert. In 2001 illustreert ze haar eerste prentenboek, Kind van Geert de Kockere. Voor Rood rood roodkapje maakt ze eerst de beelden, waarna Edward van de Vendel er tekst bij schrijft. Rood rood roodkapje zet haar definitief op de kaart van de Vlaamse illustratorenwereld.

Wie is Isabelle Vandenabeele?
Ik ben iemand die graag tekent, schildert of zelf knutselt. Altijd al geweest…ik verveel me nooit. Via het tekenen, vooral in mijn schetsboek, stap ik graag in mijn verbeelding, mijn speeltuin… dit is plezier! Niet dat het geen moeite kost om dit visuele spel op papier te krijgen!

Op welke illustraties (boeken) ben je het meest trots en waarom?
Met sommige werken of boeken heb ik mezelf soms meer uitgedaagd dan met een ander werk. Zo was het ook met het werk uit Voorspel van een gebroken liefde. Het kleurengebruik was er voor mij een fijne ontdekking alsook het geflirt met het werk van Edgard Tytgat. Ook in El Cuentacuentos heb ik iets nieuws mogen ontdekken, in de plaats van groots te werken vond ik het plezier in heel erg kleine tafereeltjes. Ook de werken die nu in de maak zijn voor een bewerking van sneeuwwitje scheppen een nieuw plezier.

Waardoor en/of door wie word je geïnspireerd?
Soms word ik geïnspireerd door dagelijkse dingen zoals het licht, het landschap, bomen … maar ook door muziek en ook door werk uit de kunstgeschiedenis. In de hedendaagse kunst ben ik fan van het werk van onder meer Jockum Nordström en Mamma Anderson, Christoph Ruckhaberle, Paul Cox, Phillipe Weisbecker en Jan Svanckmajer.

Heb je een favoriete kleur?
Neen, maar er zijn wel kleuren waar ik echt niet van hou.

Welke techniek gebruik je het liefst?
Ik hou van schilderen en tekenen met zwarte plakkaatverf, verschillende diepdruktechnieken, lithografie, ook papier-maché,… en als ik ooit meer tijd zou krijgen: olieverf!

Aan welke voorwaarden moet een tekening voor jou voldoen?
Een tekening moet iets teweegbrengen. Ik ben steeds op zoek naar een nieuwe beweging, dynamiek of anti-dynamiek… afhankelijk van hetgeen ik wil verkrijgen. Compositie vind ik hierbij ook heel belangrijk.

Hoeveel tekeningen maak je om tot het eindresultaat te komen?
Soms weinig, soms massa’s.

Welke boek maakte op jou als kind de meeste indruk?
Toen ik jong was, was ik gefascineerd door de groezelige sfeer in de strips van Mickey-Mouse. Daar tegenover vond ik de heldere strips van Kuifje ook fantastisch, vooral Kuifje in Afrika blijft mij bij en de 7 kristallen bollen omdat die zo heimelijk was.

Wat is jouw grootste wens met betrekking tot de toekomst van het kinderboek?
Graag zou ik van enkele mooie kinderboeken uit begin 20e eeuw een herdruk zien… zoveel moois! Sommige van die boeken zijn veel hedendaagser en slimmer dan hetgeen nu op de markt verschijnt.

Welke illustrator mag volgende keer bovenstaande vragen beantwoorden en waarom?
Steve Michiels. Omdat hijzelf zo grappig is en zijn tekeningen ook. Graag wil ik ook Luk Duflou hier benoemen omdat hij met zoveel geduld en zoveel liefde aan zijn boeken werkt. Het zijn pareltjes. Helaas worden deze (nog) niet uitgegeven in het commerciële circuit.