Header het licht van die dagen
Header het licht van die dagen
Recensie

In Het licht van die dagen laat Stephan Abarbanell zien hoe een internationaal conflict de liefde in de weg kan staan.


Het is intussen vier jaar geleden dat Stephan Abarbanell met zijn debuutroman de WIZO Literatuurprijs wist te winnen. Met veel belangstelling keek men in Duitsland dan ook uit naar een waardige opvolger. Het licht van die dagen werd meteen na verschijning door Marcel Misset naar het Nederlands vertaald zodat het ook bij ons de harten kan veroveren.

Conflictueus verleden

Maak kennis met Robert Landauer, een succesvolle arts van middelbare leeftijd die het op wetenschappelijk vlak gemaakt heeft. Dat hij zulk succes heeft kunnen meemaken, heeft hij te danken aan Fouad Tamimi, de man die zijn leven redde bij een raketaanval in het Midden-Oosten. Vele jaren later komt Tamimi hem om een gunst vragen. Het is het startschot voor een reis door tijd en ruimte die Landauer diep in de Palestijns-Israëlische materie wentelt om er als een ander mens uit terug te laten keren. Dit boek, dat politieke thema’s aansnijdt zonder een rasechte politieke roman te worden, brengt een delicaat liefdesverhaal met de allures van een detective waarbij het hoofdpersonage op zoek gaat naar antwoorden voor de vele vragen die hem in de schoot geworpen worden. Het zal niet verrassen dat de meeste vragen alleen maar nieuwe problemen met zich meebrengen.

“Soms stuit je onverwachts op een geheim van het bestaan. En als je beter kijkt, duikt daarachter je eigen leven op. Ook al bevalt het je niet. Of erger nog, als de schrik je om het hart slaat, omdat wat je ziet de schaduw van je eigen bestaan is.”


Tot in de puntjes

Abarbanell is een schrijver met oog voor detail. Scènes worden uitgeschreven tot op het punt waar je je als lezer begint af te vragen of er door de redactie vergeten werd te schrappen. Het is natuurlijk net een bewuste keuze om met deze gedetailleerde stijl een erg levendig beeld te scheppen van wat er gaande is. Wie houdt van een filmische stijl zal hier helemaal weg van zijn. Voor lezers die meer uitgaan van eigen inbeeldingsvermogen zal het vaker wel dan niet een vervelende leeservaring zijn, al kan het ook een eye-opener zijn voor wie het niet gewend is om door een begenadigd verteller bij de hand genomen te worden. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat de regisseur die dit verhaal in handen krijgt, het grootste werk al achter zich heeft liggen.

Dagen van duister, dagen van licht

De politieke heksenketel in het Midden-Oosten gaat het petje van de meeste westerlingen te boven. Het zijn romans zoals deze die aan de hand van intieme verhalen toch enige klaarheid in het duister bieden en bovendien pijnlijk duidelijk maken dat internationale conflicten ook mensenlevens schaden, zelfs wanneer er geen doden vallen. Soms duurt het een mensenleven in duisternis voordat het licht van die dagen zichtbaar wordt.