Lees je in: Deel twee van Zafón's serie: Het spel van de engel

Het lang verwachte laatste deel van het vierluik Het Kerkhof der Vergeten Boeken van Carlos Ruiz Zafon verschijnt bijna! De bestsellerreeks die begon met De schaduw van de wind. Vanaf 7 november 2017 is de finale Het labyrint der geesten te bestellen, maar je kunt nu al een exemplaar reserveren. We kunnen ons voorstellen dat je het prettig vind je nog even in te lezen in de vorige delen. Vorige week plaatsten we een samenvatting van het eerste deel, lees het hier: De schaduw van de wind. Lees hieronder waar het tweede boek over gaat: Het spel van de engel.

Let wel op, deze samenvatting bevat spoilers!

Eerste akte: De stad der verdoemden
De jonge David Martin groeit op zonder moeder en met een gewelddadige vader. De enige plek waar David zich veilig voelt is in de boekhandel van Sempere, waar hij graag komt. Als zijn vader wordt vermoord, vindt David een baantje bij de krant als loopjongen. Onder leiding van Pedro Vidal, de sterjournalist van de krant, werkt hij zich op. Na verloop van tijd krijgt hij een vaste rubriek De mysteries van Barcelona. Ondanks het succes van de rubriek wordt hij ontslagen, maar via Vidal krijgt hij de opdracht om onder pseudoniem stuiverromans te schrijven. De serie, De stad der verdoemden, moet maandelijks verschijnen. Martín huurt het pand van zijn dromen, bekroond met een grote toren, dat jaren heeft leeggestaan. Daar schrijft hij niet alleen zijn romannetjes, maar ook het meesterwerk van Pedro Vidal. Cristina, Vidals secretaresse, heeft medelijden met haar baas omdat hij al jaren schrijft aan zijn meesterwerk en telkens alles weer verscheurt. Als Cristina de handgeschreven velletjes papier naar David brengt om ze te herschrijven, besluit hij Vidal te helpen. Hij is hopeloos verliefd op Cristina en zo kan hij haar dagelijks zien.

Als hij wordt overreden door een tram en bijkomt op een totaal andere plek in de stad, bij het waterreservoir in het Parque de la Ciudadela, heeft hij een vreemde ontmoeting met een zekere Andreas Corelli, uitgever, die hem een contract aanbiedt. Hij weigert, omdat hij vastzit aan zijn eigen uitgevers. Als hij diezelfde week in het ziekenhuis hoort dat hij een hersentumor heeft en niet lang meer te leven heeft, gaat hij toch met zijn uitgevers praten en krijgt hij een jaar de tijd om zijn meesterwerk schrijven. Intussen moet Cristina voor haar doodzieke vader zorgen en werkt hij alleen door aan het boek van Vidal.

Beide boeken, Vidals Het huis van as en Martíns De voetstappen van de hemel, komen tegelijk uit. Vidals boek is een weergaloos succes, maar het boek van Martín krijgt door een truc van de uitgevers geen enkele kans. De weinige exemplaren die zijn gedrukt, worden opgekocht door Sempere en Barceló. Sempere neemt Martín mee naar Het Kerkhof der Vergeten Boeken om een exemplaar van De voetstappen van de hemel in veiligheid te brengen. Het boek dat hij zelf uitkiest om te beschermen is getiteld Lux Aeterna, geschreven door D.M., toevalligerwijs ook zijn initialen.

David wordt steeds zieker en tot overmaat van ramp trouwt Vidal met Cristina. Dan neemt de duistere Corelli opnieuw contact met hem op, met het verzoek een boek voor hem te schrijven met als doel een religie te scheppen. Hij biedt hem een fortuin én zijn leven. David accepteert het aanbod.

Tweede akte: Lux Aeterna
Enkele dagen nadat David Martín zijn voorschot van honderdduizend Franse francs op de bank heeft gezet, komen zijn beide uitgevers bij een brand om het leven. Daarmee is zijn contract met hen ontbonden en kan hij voor Corelli aan de slag. Intussen verkeert hij in blakende gezondheid en begint hij in Lux Aeterna, het boek uit Het Kerkhof der Vergeten Boeken. Hij ontdekt dat het is geschreven op de schrijfmachine die hij bij aankomst in het huis met de toren aantrof en sindsdien zelf gebruikt. De schrijver is Diego Marlasca, een advocaat die vóór hem het huis met de toren bewoonde. Het is een religieus werk, dat in veel opzichten lijkt op het werk dat Corelli van hem verlangt.

Nu David weer gezond is en het druk schijnt te hebben, stuurt Sempere hem een assistente, de jonge Isabella. Als Isabella op een avond bijna verkracht wordt, weet David haar op het nippertje te reden. De volgende dag zijn haar aanvallers dood. Isabella begint het huis op te ruimen en stuit op allerlei eigendommen van Marlasca. Zo achterhalen ze Ricardo Salvador, een vriend van de familie. Van hem hoort David dat Diego het verdriet om zijn gestorven zoon verzachtte door spirituele seances bij te wonen en contact te maken met de geest van zijn verloren zoon. De seances werden geleid door actrice Irene Sabino. Na de dood van zijn zoon betrok Marlasca het huis met de toren om een boek te schrijven, in opdracht van een Franse uitgever. Hij dacht dat zijn zoon zou opstaan uit de dood als hij dat boek zou voltooien. Maar hij stierf onder verdachte omstandigheden bij het waterreservoir in het Parque de la Ciudadela, op dezelfde plek waar David voor het eerst kennismaakte met Corelli. Hoofdverdachte was de impresario van Irene, Jaco, die ervandoor was met de som geld die Marlasca op de bank had staan, een bedrag van honderdduizend Franse francs.

David maakt zich ernstige zorgen en besluit de opdracht terug te geven. Hij wil zijn boek niet vernietigen, omdat hij voelt dat een deel van zijn ziel erin opgeslagen ligt, en bergt het op in een oude hutkoffer. Dan stuit hij op brieven van Cristina, die hij nooit eerder had gezien. Isabella had ze voor hem verstopt. Hij wijst Isabella boos de deur en in diezelfde week komt Cristina bij hem terug. Ze besluiten naar Frankrijk te vluchten. Als David de kaartjes gaat kopen, leest Cristina stiekem het manuscript dat hij heeft verstopt. Bij zijn terugkeer is ze verdwenen. Als de bel van de voordeur gaat, is het niet Cristina, maar Isabella, met het bericht dat de oude Sempere is overleden.

Derde akte: Het spel van de engel
Na de dood van Sempere en het vertrek van Cristina haalt David het manuscript weer tevoorschijn en gaat hij koortsachtig aan het werk. Isabella komt terug om voor hem te zorgen. Zij vertelt dat er op de middag van Semperes dood een vrouw in de boekhandel was om De voetstappen van de hemel te kopen. Sempere weigerde, maar het boek, het enige exemplaar dat Sempere bewaarde, is verdwenen. Die vrouw was Irene Sabino. Intussen gaat David op zoek naar Cristina en vindt haar in het dorp waar haar vader is overleden. Ze is gevonden aan het graf van haar vader, onderkoeld en in een delirium. Cristina gelooft dat iets in haar is gekropen om haar te vernietigen. Als ze hem herkent, zegt ze dat hij het boek moet vernietigen. Ze vertelt dat ze is neergeslagen door iemand met de ogen van een wolf. Die nacht loopt ze het ijskoude meer in.

David keert terug naar huis en als hij de hutkoffer opent, vindt hij onder het manuscript de speld van de engel die Corelli altijd droeg. Belust op wraak gaat hij naar Corelli’s huis, waar hij niets anders aantreft dan levenloze poppen.

Intussen wordt hij verdacht van de verschillende moorden om hem heen en gaat hij op zoek naar Valera, de voormalige partner van Marlasca. Bij aankomst blijkt dat ook hij is vermoord. In zijn kamer vindt hij een foto van Varela met Marlasca. Dan blijkt dat Marlasca niet dood is, maar voortleeft onder de naam Ricardo Salvador, de man die hem zo veel informatie heeft verschaft. Hij ziet er geen dag ouder uit dan vijfentwintig jaar geleden. David besluit alles wat hem is overkomen op te biechten aan inspecteur Grandes, de man die hem verdenkt van de vele moorden. Grandes kan geen enkel gegeven achterhalen behalve één: het boek dat Irene heeft gestolen uit de winkel van Sempere. Grandes beweert dat hij hem daarom vrijlaat, maar stuurt zijn wrede agenten op hem af. David zoekt zijn toevlucht bij zijn oude, trouwe vriend Pedro Vidal, die hem helpt te ontsnappen. Grandes zit hem echter op de hielen en de strijd eindigt in een gondel van de kabelbaan van Montjuïc met de dood van Grandes.

David keert terug naar het huis met de toren en wordt daar opgewacht door Marlasca, met het manuscript in zijn handen. Hij gaat hem met een mes te lijf, maar David grijpt een olielamp en Marlasca wordt verteerd door het vuur terwijl David uit het brandende huis weet te ontsnappen. Voordat hij het land verlaat wil hij afscheid nemen van Isabella, die nu verloofd is met de jonge Sempere. Zij vergezelt hem naar de haven, maar onderweg neemt hij haar mee naar Het Kerkhof der Vergeten Boeken. Daar begraaft hij het vervloekte manuscript.

Het boek eindigt in 1945, vijftien jaar na zijn vertrek. David is teruggekeerd naar Barcelona en in een hutje aan het strand schrijft hij zijn levensverhaal. Dan maakt Corelli zijn opwachting, met aan zijn hand een achtjarig meisje, de jonge Cristina. ‘Ik heb besloten u terug te geven wat ik u heb ontnomen. Dat is mijn wraak en mijn zegen.’ David neemt het geschenk aan en besluit haar zo gelukkig mogelijk te maken en ‘naar een oord te vluchten waar hemel noch hel ons ooit zullen vinden.’