Wanderlust: de drang om te reizen en continu onderweg te zijn om nieuwe dingen te ontdekken - Anne de Buck

Travelblogger Anne de Buck is bekend van haar reisblog Your Little Black Book en heeft maar liefst twee boeken tegelijkertijd geschreven: “Wanderlust”, een styleguide over reizen, en een cityguide over haar woonplaats Amsterdam. In gesprek met Janneke Siebelink, redacteur Boeken van bol.com, vertelt ze over haar leven als fulltime reiziger en wat er nog op haar bucketlist staat.

Wat is wanderlust?

Wanderlust is dat gevoel dat je kunt hebben als je gewoon eigenlijk continu op pad wilt zijn om nieuwe dingen te verkennen, dus de echte drang om te reizen en continu onderweg te zijn om nieuwe dingen te ontdekken. Dan kun je misschien gelijk aan reizen denken, maar ik heb die wanderlust juist ook heel erg in Amsterdam, dus ik ben altijd op zoek om iets nieuws te ontdekken. Vandaar dat ik op dit moment begonnen ben over hotspots te schrijven, echte nieuwe plekken in de stad. Ik stap iedere week op de fiets om weer van oost naar west te crossen en van zuid naar noord op zoek naar de leukste plekken.

Maar heb je dat altijd al gehad?

Ja, ik denk dat dat stiekem wel altijd al wel een beetje in je zit, maar op een gegeven moment komt dat er meer of minder uit. Je gaat studeren, je gaat in een andere stad wonen en daar is weer ontzettend veel te ontdekken. Je krijgt je eerste baan, je hebt wat meer geld om te reizen, dus je kunt meer reizen, ook zonder je ouders (ook niet geheel onbelangrijk) en dan ga je ook weer op een hele andere manier de wereld ontdekken. Uiteindelijk ben ik in Amsterdam terechtgekomen en daar is echt never a dull moment. Daar is bijna iedere dag wel iets nieuws te ontdekken, dus dan merk je ook dat zo’n stad heel erg bij je past en ik zou hier nu ook nooit meer weggaan.

Ben je ook erg onrustig van nature? Kun je nog wel echt aarden in Amsterdam?

Ja en nee, op zich heb ik wel altijd een bepaalde rust over me, ik heb bijvoorbeeld nooit stress, maar als ik dan net als nu bijna een maand in Amsterdam ben geweest, ben ik me wel heel erg aan het verheugen op Santorini waar ik dan volgende week heenga. En dan ben ik al wel heel erg bezig met mijn reisschema voor het komende half jaar.

Verlang je altijd weer om naar huis te komen?

Natuurlijk, ik ben heel veel op reis, maar wat ik niet altijd mee kan nemen is mijn vriend. Die kan niet altijd mee, helaas, hij wil ook gewoon werken. En natuurlijk je vrienden en je familie, die kun je niet meenemen op reis, die passen niet in je koffer. Het is dus altijd wel weer heel fijn, zeker als ik een lange reis in het buitenland heb gewerkt, om weer terug te komen in Amsterdam en ook weer effe gewoon je normale leventje op te pakken.

Wat is het meest onderschatte van het bijhouden van je werk?

Het kost gewoon heel erg veel tijd om mooie content te maken. Als ik terugkom van een reis, zit mijn harde schijf vol met weer 3000 foto’s die uitgezocht moeten worden. Dan kom je terug met een waslijst van nieuwe hotspots die je wilt toevoegen aan de blog en andere content die je er omheen wilt schrijven. Het stopt nooit. Mijn vriend zegt wel eens voor de grap: “Ik eet al 4 jaar niks meer wat warm is”, want al het eten moet eerst gefotografeerd worden voordat het opgegeten wordt. Zo kom je namelijk aan die lekkere foodfoto’s. Dat hoort er dus ook bij, je eet niks meer warm. Ieder kopje koffie is echt tot in den treure gefotografeerd, totdat het schuim is ingekakt en dat is wel de content die je nodig hebt.

En wat is het allerleukste, krijg je om de haverklap aanbiedingen in je mailbox van de Malediven?

Nee, die staan nog op mijn bucketlist. Je wordt natuurlijk wel heel veel uitgenodigd voor reizen, dat is absoluut een van de allerleukste dingen. Twee jaar geleden heb ik mijn fulltime baan opgezegd en dat betekent dat je dus ook niet meer hoeft te puzzelen met vakantiedagen. Als ik denk: ik wil volgende week naar New York, dan boek ik een ticket en dan ga ik. Om die vrijheid te hebben om dat te kunnen doen, blijft wel heel erg bijzonder. Wat ik ook wel heel erg leuk vind is de reacties die je krijgt van volgers. Dat iemand de moeite neemt om je persoonlijk een mailtje te sturen om te bedanken is wel een hele bijzondere beloning.

Wanneer was het kantelpunt dat je je vaste baan opzegde? Da’s best eng.

Ja, dat is ook best eng. Ik lag volgens mij toen op zo’n strandbedje in Turkije, ik moest mijn btw-aangifte doen, toen dacht ik: oh, het gaat eigenlijk best wel goed met Your Little Black Book. Ik had toen net een beetje last van dertigersdilemma. Ik zat in zo’n fase van, ga je nog een keer zo’n stap maken of ga je een andere baan zoeken? Ik zat best wel lang bij het bedrijf en toen dacht ik: ik ga gewoon mijn baan opzeggen, ik ga het gewoon doen. Ik had genoeg spaargeld om het een half jaar uit te zingen, komt er echt helemaal niks binnen, dan moet ik na een half jaar weer een baan gaan zoeken. Maar het ging vanaf het begin heel erg goed.

Je hebt twee boeken tegelijk geschreven. Waarom?

Dat was erg leuk. Mijn uitgever Yvonne, van Terra, met wie ik het boek samen heb uitgegeven, nam contact met mij op. Toen we in gesprek waren, zei ik: “Je wilt natuurlijk een city guide maken voor Amsterdam, een heel erg voor de hand liggend iets, want we schrijven iedere dag over nieuwe dingen in de stad”. En toen zei ik tegen haar dat ik ook een ander idee had en dat is echt een boek over reizen als lifestyle. Dus met mijn persoonlijke tips en tricks uit twee jaar non-stop de wereld over reizen en dat vond ze ook een heel erg leuk boek. Het is uniek, het is er ook nog niet, daarom wilde ik het graag maken. Toen zei ze dat we het gewoon tegelijkertijd moesten gaan doen.

Op zich wel een grappige trend dat steeds meer bloggers uiteindelijk ook gewoon boeken maken. Is een boek dan toch het hoogst haalbare? Om toch iets tastbaars te hebben?

Ik denk dat het een hele mooie kroon op je werk is en een mooie manier om je verhaal te vertellen. Het Little Black Book is mijn persoonlijke blog, maar het is niet zo dat ik altijd in de ik-vorm schrijf over wat ik heb beleefd of wat mijn specifieke tips zijn als het niet om restaurants gaat, of om hotspots of city guide. Wanderlust is echt een persoonlijke boek, daar vertel ik bijvoorbeeld ook wat ik vroeger met mijn ouders deed, wanneer ik voor het eerst in New York was. Dat zijn dingen die ik op de site niet vertel. Het is veel meer een kijkje in je persoonlijke leven geworden.

Waar wil je nooit meer naar toe?

Ik heb nog nooit iets gehad waarvan ik dacht dat het heel erg vreselijk was. Ik vind Luxemburg niet heel spannend, terwijl iemand er eens op persreis was geweest en dan zag het er toch heel mooi uit. Maar voor mij staat Luxemburg gelijk aan zo’n land waar je snel doorheen sjeest als je op weg bent naar wintersport. Waar je misschien een kop koffie drinkt, maar niet waar ik heen zou gaan op vakantie, niet als eindbestemming.

En het allermooiste wat je hebt gezien?

Dat is wel lastig op het moment dat je heel veel hele mooie dingen ziet, maar wat ik zelf nog wel bijzonder vind is safari. Dus alles wat met wilde dieren te maken heeft. Het leuke aan safari vind ik dat je niks kunt verwachten, het is iedere keer anders. Er is geen garantie dat je iets gaat zien. Als je dan wel iets hebt gezien van die wondere dierenwereld, maakt het dat wel extra bijzonder. Dat vind ik zelf de mooiste reizen, als het iets te maken heeft met wilde dieren en juist als je niet weet wat je kunt verwachten.

Wat zou je eerste tip zijn voor iemand die ambieert om te doen wat jij doet?

Dat je wel bereid moet zijn om in het begin heel veel van je tijd op te offeren. Ik ben met mijn Black Book gestart toen ik een 40-urige baan had en in het begin heb ik er echt niet 40 uur in de week ingestoken, en schreef ik twee of drie artikelen per week. Maar al redelijk snel werd het een baan ernaast en toen ging ik over mijn ‘echte’ baan praten als mijn ‘day job’. En in de avonduren had je er gewoon een baan bij. Ik was iedere avond bezig met content maken of dingen bezoeken. En dat is dan het kantelpunt, dat je denkt: kan ik dat nog wel aan? Kan ik mijn werk hier van maken? Maar die stap er naartoe, dat duurt toch wel even.

Even over dat alleen reizen, je bent een vrouw, heb je ook vervelende situaties meegemaakt?

Nee, eigenlijk niet, maar dat komt ook omdat ik het niet opzoek. Als ik alleen reis, dan ga ik bijvoorbeeld niet backpacken, dan ga ik geen bus pakken in Colombia van A naar B. Voor het reizen dat ik alleen doe, ben ik veel in een stad. Als ik alleen ben in New York, dan pak ik ook een Uber-taxi naar mijn hotel terug en ik neem ook helemaal geen risico. Dus ik heb nooit vervelende situaties meegemaakt. Maar misschien komt het ook wel, omdat de stad minder avontuurlijk is dan dat je in Zuid-Amerika in de jungle zit.

Wat weet je nu wat je in het begin graag had willen weten?

Ik ben steeds nieuwe dingen aan het leren. Wat leuk is, is dat ik nu weet hoe alles gaat. In het begin ben je nog heel erg veel dingen aan het uitvinden, wat werkt wel, wat werkt niet. En dan kun je nog heel lang over dingen nadenken waarvan eigenlijk blijkt dat die er niet toe doen. Vooral de inzichten in de processen, hoe alles werkt, hoe de wereld in elkaar zit. Hoe de wereld richting de adverteerders in elkaar zit als het specifiek om bloggen gaat, wat merken van je verwachten. Je hebt intussen zoveel kennis opgedaan, dat het ook veel makkelijker is om iets nieuws te doen. Al die bagage kun je weer meenemen en op iets nieuws richten. Het voordeel is wel dat je in het begin zelf het wiel hebt moeten uitvinden, dat zorgt ervoor dat je nu heel snel kunt schakelen. Dat betekent dan ook als er een keer een freelancer ziek is, dat ik die dingen zelfs snel kan schrijven. Je kunt alles zelf.

Wat ambieer je nu nog?

Ik zou het leuk vinden om nog een aantal andere city guides te maken, ik ben ook bezig met het maken van apps. De Amsterdam-content gaat ook in app-vorm verschijnen. Daarvan zou ik er nog wel veel meer willen maken, maar ik zou ook wel een spin-off van Your Little Black Book willen maken. Ik heb altijd zoveel ideeën. Wat ik voor mezelf heel erg belangrijk vind, is dat ik iets blijf doen waar ik de meeste energie van krijg. Op de bucket list is nog lang niet alles afgevinkt.