We staan op een drijvend steigertje achter het huis van de auteur en kijken uit over een plas naar een fort, dat onderdeel is van de Stelling van Amsterdam. Het dorp waar ze woont ligt in het verlengde van de Polderbaan. Dat er geen vliegtuigen overkomen is mede te danken aan de actie die Anne-Gine Goemans gevoerd heeft tegen Schiphol. De opstijgende vliegtuigen moeten nu een andere route nemen waardoor ze Spaarndam links laten liggen – letterlijk. Het kan dus geen toeval zijn dat in haar nieuwe roman een hoofdrol is weggelegd voor een activiste. Eéntje van 86 jaar oud. In Holy Trientje gaat de hoogbejaarde non Trientje het gevecht aan met het kernwapenarsenaal dat ergens in Nederland ligt opgeslagen.
Trientje raakt geïnspireerd door een collega-non uit Amerika, die het gepresteerd heeft de zwaarst bewaakte Uraniumsite van het Amerikaanse leger binnen te dringen. Alle kernbommen de wereld uit en Trientje gaat het regelen, samen met een uitzonderlijk gemêleerd gezelschap, dat tot stand komt na een spannende odyssee van de nicht van Trientje, de onverschrokken Regina.
In 1983 gingen 500 duizend mensen in Nederland de straat op om te protesteren tegen kernwapens. Sinds die tijd is het redelijk stil. Wat is de reden om dan nu met een Ban-de-Bom roman komen?
''Deze roman vloeit voort uit mijn vorige boek, Honolulu King, met daarin een scene over over een oudere Japanse vrouw die erbij was toen de bom op Hiroshima viel en wat dat voor haar betekende. Wat ik niet wist is dat die bom op Hiroshima eigenlijk een mislukking was. Slechts een paar procent van de totale radioactieve lading van die bom is over de bevolking uitgestort. Daar zijn toen in luttele minuten 75 duizend mensen gestorven. Een mislukte bom met zoveel effect.. Enorm heftig. Het wapentuig is tegenwoordig zo geavanceerd. Tegenwoordig is er weer een nieuwe wapenwedloop gaande: antikernwapen-verdragen worden opgezegd, idioten als Trump, Kim Jong-un en Poetin schermen met hun nieuwste wapentuig en Poetin heeft het regelmatig over de nucleaire Apocalyps. Waarom staan we niet massaal op tegen deze waanzin?''
''Toen las ik het verhaal over Megan Rice. Een Amerikaanse non, die al haar hele leven tegen kernwapens strijdt, brak in 2012 in in een zwaar beveiligd militair complex in Amerika waar Uranium ligt opgeslagen voor kernwapens. Rice was destijds 82 en zo moedig! Hiermee liet ze zien dat iedere gek daar kon binnenkomen. Na een lange gevangenisstraf kwam ze in 2015 vrij. Toen besloot ik langs te gaan en heb ik gevraagd of ik haar verhaal mocht gebruiken voor een roman. In deze roman noemde ik haar Kathleen.''
